Van prille topsporter tot routinier: drie WK’s van Seve van Ass

Hij is de enige veldspeler bij de Oranjemannen die bezig is aan zijn derde WK. Seve van Ass (30) blikt terug op de toernooien van 2014 en 2018 en vertelt over zijn verschillende rollen in de WK-selecties door de jaren heen. ‘Ik moet nu iets zuiniger zijn op mijn lijf.’

WK 2014, Den Haag

‘Hier staat een jongen die op talent altijd alles haalde. Ik was nog nooit ergens voor afgevallen. Tot de Olympische Spelen van 2012 kwamen. Ik ging niet mee, een beslissing die werd genomen door mijn vader die toen bondscoach was. Dat was beladen en moeilijk. Daarna heb ik bewuster dan ooit gekozen voor het Nederlands elftal. Ik stelde mezelf de vraag of ik ervoor wilde gaan of dat ik ook met mijn vrienden in de kroeg wilde zitten. Het werd dat eerste. Ik wilde er écht alles uithalen wat erin zit. Tussen dat moment van afvallen en het WK in Den Haag ben ik echt een topsporter geworden.’

Van Ass in extase op het WK van 2014. Op de achtergrond Pirmin Blaak, toen nog reserve-keeper. Foto: Koen Suyk

‘Dat ik daar stond, in het voetbalstadion van ADO, was voor mij een beloning voor die keuze. Ik was op dat moment drie jaar international. Ik was onbevangen, maar had wel taken. Ik kon niet alleen maar mijn trucje doen, al waren er andere jongens die het team toen droegen. De foto is gemaakt na de winst op Duitsland in de groepsfase. Prachtig hoe voor elke wedstrijd volle bak door een afgeladen stadion met fans het volkslied werd gezongen. Kippenvel. En het was prachtig om dit samen met mijn vader te beleven. Het positieve gevoel overheerst bij dit toernooi, al voelden we ons bij de finale wel heel klein toen het zo hard ging tegen Australië (6-1 nederlaag). Zij waren daar simpelweg het beste team dat er rondliep. Dat konden we niet stoppen.’

WK 2018, Bhubaneswar 

‘Hier waren we nog heel blij. Dit is vlak na de gewonnen halve finale tegen Australië. Ik maakte daarin een doelpunt en een shoot-out. 24 uur later zag het plaatje er heel anders uit. Toen verloren we de finale van België en miste ik mijn shoot-out. Daardoor heeft dit toernooi een donker randje. Was het anders gelopen voor het team als ik niet had gemist? Op dit toernooi was de lichting waarmee ik in Oranje ben gekomen op z’n best. Jongens als Billy Bakker, Valentin Verga, Mink van der Weerden en Sander de Wijn. Ik ben een paar jaar jonger dan zij, maar ik ben altijd met hen meegegaan in de selecties.’

Van Ass (geheel rechts) en zijn teamgenoten bestormen Pirmin Blaak na het behalen van de WK-finale in 2018. Foto: Koen Suyk

‘Ook ik was op de top van mijn kunnen. In deze tijd kon ik vrijuit spelen, zonder enige rem erop. Ik moet nu iets zuiniger zijn op mijn lijf. Heb een ietsjes minder hoge topsnelheid en kom wat minder snel van mijn plaats. Verder ben ik net zo sterk als daar. Het was ook de periode waarin ik een van de drie aanvoerders was, samen met Billy en Mink. Daar kijk ik met een goed gevoel op terug, al was het einde wat minder rooskleurig. Er was ook wat onenigheid in die tijd tussen de staf en wat spelers en rond begin 2020 werd Billy alleen aanvoerder.’

 WK 2023, Bhubaneswar

‘Mijn derde WK. Bijzonder om dat ook met deze lichting mee te maken. Ik heb heel hard gewerkt om hier te staan. De aanloop was heel anders dan bij de vorige twee WK’s. Toen voelde en wist ik dat ik er zou staan. Nu heb ik de eerste maanden onder Jeroen Delmée gemist. Ik wilde zelf een pauze nemen na de Olympische Spelen omdat ik mezelf de vraag wilde stellen of ik het commitment nog wilde afgeven. Brandde dat vuurtje nog? Had ik alle opofferingen er nog voor over? Na een paar maanden wist ik het. Ik wilde er nog vol voor gaan. Ik kreeg de laatste jaren met meer blessures en pijntjes te maken dan vroeger. Had rugklachten, waardoor ik op de Spelen een wedstrijd miste. In de aanloop naar dit WK kreeg ik een botontsteking. Maar ik voel me nu goed en zit volgens mij lekker in het toernooi.’

‘Ik ben geen aanvoerder meer, maar ik voel mij zeker verantwoordelijk voor het team. Ik weet wat ik kan en hoe ik het team kan helpen. Het is speciaal om hier samen met Pirmin (Blaak) nog als enige te staan van onze generatie. De rest is gestopt of niet meer teruggekomen. Onze favorietenrol is minder dan op de andere twee WK’s. Natuurlijk hebben wij een nieuw team, maar de wereldtop is ook gegroeid in al die jaren. Ik denk dat er echt zes kanshebbers zijn om wereldkampioen te worden. Dat waren er in Den Haag veel minder. Toen deed India nog helemaal niet mee aan de top, om maar iets te noemen. De honger naar succes spat er bij ons vanaf.  De mooiste foto van dit toernooi is nu hopelijk nog niet gemaakt.’

Van Ass tijdens een training in Bhubaneswar met spelers van een jongere generatie: Thijs van Dam, Jasper Brinkman en Koen Bijen. Foto: Willem Vernes