2024: Telgenkamp maakt ruzie met Danneberg (en legt het bij)

‘We hebben een goed gesprek gehad. En alles uitgepraat’, schreef de Duitse keeper Jean-Paul Danneberg onlangs op zijn Instagram. De ruzie met de Nederlandse spits Duco Telgenkamp in de olympische finale was dé hockeyrel van 2024. Onlangs legden de twee kemphanen hun conflict bij.

Eén van de grootste rellen in de geschiedenis van het Nederlandse hockey deed denken aan één van de grootste rellen in de geschiedenis van het Nederlandse voetbal. Op het WK van 1990 in Italië was het international Frank Rijkaard die tijdens de achtste finalewedstrijd tegen West-Duitsland tot tweemaal toe tegenstander Rudi Völler in zijn nek spuugde. Het leek tussen hen nooit meer goed te komen. Maar in 1996 begroeven ze plotseling de strijdbijl, door samen hun opwachting te maken in een reclamespotje. ‘Met Echte Boter krijg je ze weer aan tafel’, luidde de slogan.

In Parijs ontstond de hockeyvariant van deze Nederland-Duitsland-rel. In aanloop naar de olympische finale zei keeper Danneberg tegen de Duitse pers dat Nederlanders bang voor de Duitsers zijn. Een uitspraak die als een boomerang recht in zijn gezicht terugkwam.

Toen Telgenkamp de beslissende shoot-out had gescoord, waarmee hij Nederland het eerste olympisch goud in 24 jaar bezorgde, kwam de emotie in hem los. Hij sprintte op de op de grond zittende Danneberg af en maakte door zijn wijsvinger op zijn lippen te leggen het ssst-gebaar. Vervolgens gaf hij Danneberg een pesterig tikje op zijn helm.

Screenshot van de Duitse website Bild.de, met een reactie van Jean-Paul Danneberg.

Excuses

‘Ik voelde me een beetje in mijn eer aangetast. Die jongen heeft dat vaker gedaan. Maar goed, uiteindelijk maak ik de laatste shoot-out. Ik zoek hem op. Provocerend. Weet je, we zijn ook mannen onder elkaar. Zij zijn boos. Wij waren niet bang. En wij hebben goud’, waren de woorden waarmee Telgenkamp na afloop nog wat olie op het vuur gooide. Al trok hij zeker ook het boetekleed aan. ‘Achteraf gezien had ik niet naar hem toe moeten gaan. Daar heb ik spijt van. Ik bied ook mijn excuses aan’, zei hij schuldbewust.

Het duurde zes jaar eer dat Rijkaard en Völler het hadden bijgelegd. In het geval van Telgenkamp en Danneberg was dat een stuk korter. Nog geen zes maanden. Begin december was Danneberg in het hol van de leeuw: het Wagener Stadion in Amsterdam. In de Pro League speelde hij met Duitsland twee keer tegen Nederland. Tot een confrontatie met Telgenkamp leek het echter niet te komen. Door een blessure was de spits van Kampong niet voor Oranje geselecteerd.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Jean Danneberg| JD74| OLY (@jean_74_)

‘Wees lief voor elkaar!’

Toch kwam het tot een ontmoeting. Op Instagram deelden beide mannen een foto waarop ze gebroederlijk naast elkaar zaten. ‘We hebben een goed gesprek gehad. En alles uitgepraat. We hopen op veel spannende wedstrijden in de toekomst en wensen iedereen een vrolijk kerstfeest!’ schreven de mannen. Met als uitsmijter: ‘Wees lief voor elkaar!’ Het is het mooie aan hockey: het duurt nooit lang voordat de strijdbijl begraven wordt.