Anne Veenendaal met kippenvel in fotogeniek Olympisch Tokio

Als onderdeel van de trainingsstage in Japan brachten de Oranje Dames zaterdag en zondag een bezoek aan Tokio, de stad waar het team over exact een jaar zal strijden om olympisch goud. Voor keepster Anne Veenendaal een schitterende ervaring: ‘Tokio is op zichzelf al een bizarre stad, geweldig om te fotograferen ook, maar toen ik ineens het hockeystadion zag kreeg ik overal kippenvel.’

Met de trein reisde Veenendaal, die een grote passie voor fotograferen heeft, met de Oranje-selectie zaterdagmorgen in alle vroegte van Kofu naar Tokio. Een trip van ongeveer twee uur bracht hen naar de Japanse metropool. ‘We zijn eigenlijk vrij snel naar het olympisch dorp gegaan. Wat een enorme gebouwen. Ik ken het olympisch dorp van Londen 2012 natuurlijk goed en was al wat gewend, maar dit is toch echt wel wat anders. Ze hebben hier minder ruimte, dus ze bouwen alles de hoogte in. Niet normaal gewoon.’

Na een korte wandeling over olympische grond kwam de selectie aan bij het imposante hockeystadion. ‘We liepen wat. Ik was wat aan het kletsen en had geen flauw idee dat we ineens bij het stadion waren. Echt een mega-ding. Op het moment dat ik hem zag, kreeg ik acuut kippenvel. Hoewel we er niet in konden en achter een hek moesten blijven, ben je dan toch ineens wel heel dichtbij waar je volgend jaar zo graag wil staan.’

De afbouw van het Oi Hockey Stadion is begonnen. Foto: Anne Veenendaal

Minstens net zo indrukwekkend als de grootte, was voor de selectie het feit dat het stadion al nagenoeg speelklaar was. ‘Bijzonder hoe snel ze dat hier doen. In Rio was eigenlijk alles pas vlak voor de Spelen af. Hier is het stadion met het veld, maar ook veld 2 al eigenlijk klaar om te gebruiken.’

Het veld in het Oi Hockeystadion ligt er al. Foto: Anne Veenendaal

Na het zien van de olympische speellocatie had de selectie de tijd om in groepjes de stad te verkennen. Veenendaal sloot zich, met haar camera in de aanslag, aan bij de ‘oudjes’ van de groep. ‘Onder leiding van Lidewij Welten zijn we de stad ingedoken. Lidewij maakt eigenlijk altijd als we in het buitenland zijn een heel lijstje met leuke plekken en restaurantjes die tof zijn om te bezoeken. Een soort reisleider? Ja, zoiets ja haha.’

Niet veel later zat Veenendaal dan ook in een typisch Japans tentje noodles te eten in een afgesloten eenpersoonshokje. ‘Zo raar, maar heel lekker. Je kon van de hokjes alleen de luikjes naar beneden slaan zodat je elkaar toch kunt zien. Veel Japanners deden dat niet en zaten alleen opgesloten in zo’n hokje te eten. Zo veel dingen zijn en doen de mensen hier zo anders dan wij gewend zijn.’

Een van de talloze oversteekplaatsen in Tokio. De mensen wachten netjes op groen. Foto: Anne Veenendaal

Over de Japanners zelf niets dan lof. ‘De meesten spreken niet zo goed Engels, maar zijn zo ontzettend vriendelijk. Veel verder dan ‘thank you’, of ‘one, two, three’ komen ze vaak niet. Ze zijn ook wat stiller dan wij in Nederland, maar ook onwijs beleefd. Het viel eigenlijk wel mee hoe we hier als groep opvielen in die mensenmassa. Ja, Maria Verschoor met haar haar natuurlijk wel weer. Mensen wilden ermee op de foto of het zelfs aanraken, haha.’

Voor de 23-jarige keepster was het bezoekje aan Tokio niet alleen motiverend als het gaat over hockey en de komende Spelen, maar ze kon ook haar hart ophalen voor haar tweede passie: fotograferen. Op reis met Oranje schiet Veenendaal soms wel 800 foto’s per dag. Die ze dan vervolgens tijdens de vele ‘rustuurtjes’ op haar hotelkamer vakkundig op haar laptop doorloopt, selecteert, bewerkt en rondstuurt binnen de groepsapp van Oranje.

Veel van haar mooiste foto’s verschijnen vervolgens niet veel later weer op Instagram. Op haar eigen account @anneveenendaal, haar fotografie-account @anneveenendaalphoto of op een van de ‘Insta’ van haar teamgenoten. ‘Ik voel altijd eigenlijk meteen al of een foto die ik heb gemaakt ook echt tof is. Vaak kan ik dan niet wachten om hem thuis te gaan bekijken en bewerken. Hier viel natuurlijk veel te fotograferen. Tokio is zo’n fotogenieke stad.’

Een van de vele foto’s die Anne in Tokio maakte was van de wereldberoemde Shibuya Crossing. ‘Het is het drukste kruispunt van de wereld. Een onwijs toeristische attractie, maar toch wel heel vet om met je eigen ogen te zien. We zochten in een van de gebouwen rondom een mooi hoog punt en daarop heb ik wat foto’s gemaakt.’

Shibuya Crossing, het drukste kruispunt ter wereld vanaf grootte hoogte. Foto: Anne Veenendaal

Onderweg naar de Tokio Skytree, een 634 meter hoge televisietoren en daarmee het hoogste gebouw van Japan, viel Veenendaal’s oog op een paar kinderen die bij een fontein aan het spelen waren. ‘We wilden die toren op en moesten lang wachten. Het was veel te druk. Dan zie ik kinderen die verkoeling zoeken bij zo’n fontein en ga ik lekker foto’s maken. Als je dat in Nederland zou doen, worden ouders vaak boos. Hier vonden ze het juist leuk, kwamen ze de foto’s bekijken en hebben we mailadressen uitgewisseld. Ik ga ze vanavond nog die foto’s sturen, dat is toch super leuk?’

Ouders zoeken met hun kinderen verkoeling in Tokio. Foto: Anne Veenendaal

Inmiddels is Veenendaal alweer vijf jaar gegrepen door de kunst van het fotograferen. ‘In 2014 ben ik zo ongeveer begonnen, maar de laatste twee jaar ben ik pas echt fanatiek gaan fotograferen. In januari ben ik mijn eigen bedrijfje ‘Anne Veenendaal Photography’ gestart en straks gaat ook mijn website live. Sophie Polkamp (ex-international) is nu zelfstandig grafisch ontwerpster en is bezig met het ontwerpen van een logo. Super cool natuurlijk. Ik zit nog echt in de opstartfase, maar wil dit graag naast het hockey gaan doen. Binnenkort praat ik met iemand over een mooie opdracht. Heel leuk.’

Ondanks haar liefde voor de camera en haar drang naar het maken van mooie foto’s blijft bij Veenendaal het hockey nu absoluut op de eerste plek. ‘Het zien van Tokio en met name het olympisch dorp werkt supermotiverend met het oog op komend jaar. Je hebt nu gezien waar het is, kippenvel gekregen bij het stadion en geproefd aan de cultuur. Heel gaaf, maar nu eerst het EK. Dat is het eerste grote doel. Of Antwerpen toch net een wat andere stad is dan Tokio? Haha dat denk ik wel hè.’

Anne Veenendaal op zoek naar het perfecte plaatje. Foto: Ireen van den Assem