Billy Bakker zet een punt achter zijn imposante loopbaan

De kwartfinale tussen Australië en Nederland op de Olympische Spelen was het eindstation van de indrukwekkende hockeycarrière van Billy Bakker. De 32-jarige aanvoerder van Amsterdam en de Oranje Heren stopt met tophockey. Bakker, die 236 keer uitkwam voor het Nederlands elftal en 65 goals maakte, wist al anderhalf jaar dat Tokio zijn laatste kunststukje zou worden. ‘Het is mooi geweest zo.’

‘Het moment van stoppen hangt niet af van leeftijd of resultaat’, begint Bakker over zijn afscheid als tophockeyer. ‘Er kwamen momenten in mijn carrière dat ik over andere aspecten ging nadenken. Over het leven buiten hockey en over mijn maatschappelijke carrière.’

Dat moment is nu aangebroken. Het besluit om te stoppen ging niet over één nacht ijs. ‘Ik heb in mei 2020 al de knoop doorgehakt’, vertelt de aanvoerder van de Oranje Heren. ‘Er kwam toen een belangrijke periode aan met het Nederlands elftal. Ongeacht het resultaat op de Olympische Spelen, besloot ik om na Tokio te stoppen.’

Oranje-aanvoerder Billy Bakker vlak voor zijn laatste toernooi in Tokio. Foto: Koen Suyk

Uiteindelijk ging Bakker door het uitstellen van de Spelen nog een jaartje door. ‘Dat was niet moeilijk. Het besluit om te stoppen gaf me juist extra energie om er vol voor te gaan. Ik wilde nog één laatste jaar knallen. Mijn carrière in Amsterdam en bij het Nederlands elftal zo goed mogelijk afsluiten. Uiteindelijk heb ik daarvan toch een mooie combinatie kunnen maken’, doelt Bakker op het EK-goud in juni in ‘zijn’ Wagener Stadion. ‘Dat was mijn laatste interland in Nederland. Met publiek. Dat was mooi.’

Droomscenario loopt uit in fiasco

Dat de Spelen anderhalve maand uiteindelijk zo dramatisch verliepen voor de Oranje Heren, is natuurlijk een bittere pil voor Bakker. ‘Zwaar teleurstellend’, reageert hij zelf. ‘We kwamen voor resultaat en het is door met name een slechte poulefase niet gelukt om een medaille te winnen.’

Billy Bakker met Daniel Beale tijdens de kwartfinale tegen Australië. Foto: Koen Suyk

Of hij daarvan geschrokken is? ‘Stiekem wel, ja. Dat heb ik misschien niet zo geuit naar de buitenwereld, maar ik vind dat dat ook in de ploeg moet blijven. Het klinkt misschien gek, maar Tokio was ook een hele mooie ervaring. Ik heb die wedstrijden heel bewust meegemaakt, omdat ik wist dat het mijn laatste zouden zijn. In het droomscenario stopte ik met het hoogst haalbare, alleen werkt de realiteit niet zo. Zeker niet met zoveel toplanden in het mannenhockey. Stoppen op een absoluut hoogtepunt qua resultaat is maar voor heel weinig mensen weggelegd. Helaas was dat niet zo voor mij.’

Het was wel even slikken voor Bakker na de met shoot-outs verloren wedstrijd tegen Australië. ‘Ik heb voor de kwartfinale nooit gedacht dat het weleens mijn allerlaatste wedstrijd zou zijn. Dat besef kwam eigenlijk pas nadat we met shoot-outs hadden verloren, toen we in de kleedkamer zaten. Toen werd ik van binnen wel emotioneel, ja.’

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door hockey.nl (@hockeynl)

Tot zover Tokio, want als Bakker terugkijkt op zijn indrukwekkende spelersloopbaan kijkt hij natuurlijk verder dan zijn laatste toernooi.

Een voorbeeld voor velen

Bakker groeide uit tot een icoon van Amsterdam. Hij begon met hockey bij Randwijck, de club die inmiddels de naam MHC Amstelveen draagt. Al op zijn tiende maakte hij de overstap naar Amsterdam. Sindsdien doorliep hij bij de club uit de hoofdstad alle eerstelijnsteams.

Billy Bakker, spelend met rugnummer 88. De 88 staan voor zijn initialen. Foto Koen Suyk

De captain van het vlaggenschip heeft heel wat stappen gezet aan de Nieuwe Kalfjeslaan en bleef zijn club door de jaren heen, op een klein uitstapje naar India na, altijd trouw. ‘De hockeyclub betekent heel veel voor mij. Ik ben er opgegroeid, opgevoed en het heeft vele richtingen in mijn leven bepaald.’

In 2007 debuteerde de Amsterdammer in de Hoofdklasse, waar hij bij AHBC vanaf 2012 de aanvoerdersband van het vaandelteam droeg. ‘Dat vond ik een hele mooi rol. Ik was nog vrij jong toen ik voor het eerst aanvoerder werd. Door de jaren heen heb ik als aanvoerder veel bagage opgedaan. Voor mijn gevoel was ik nooit uitgeleerd.’

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door AH&BC (@ahbchockey)

Als aanvoerder mocht Bakker in 2012 de kampioensschaal van de Hoofdklasse Heren omhooghouden. Het jaar ervoor werd hij met zijn club eveneens landskampioen. In 2012 en 2016 won hij met Amsterdam zilver in de Euro Hockey League, in 2010 en 2013 brons.

Bakker groeide uit tot een speler waar je voor naar het stadion kwam. Als geen ander schatte Bakker in wanneer er een tandje bijgeschakeld moest worden of wanneer er juist rust in de ploeg nodig was. Belangrijke doelpunten heeft Bakker meer dan genoeg gemaakt. Was er geen ruimte voor een snoeiharde forehand? Dan haalde hij zijn befaamde Billy Backhand tevoorschijn.

Billy Backhand, in zijn eerste seizoen als aanvoerder bij Amsterdam. Foto: Koen Suyk

Een duizendpoot

Bakker was een van de grootheden van zijn generatie. Razend populair, ook buiten de hockeysport. Vraag aan een voetbalfanaat of hij een hockeyer kan benoemen en al snel volgt de naam van Billy Bakker.

Een voorbeeld voor vele jeugdhockeyers. Hoe is het eigenlijk om Billy Bakker te zijn? ‘Ach, het blijft relatief als je het vergelijkt met voetbal’, reageert hij vrij nuchter. ‘Ik heb genoten van alles. Natuurlijk van alle mooie dingen, maar zelfs van de tegenslagen. Tegenslagen maken je een betere speler, omdat je scherper bent op je eigen ontwikkeling.’

Billy Bakker debuteerde als rechtsachter, speelde later in de spits en eindigde op het middenveld bij Oranje. Foto: Willem Vernes

De Amsterdammer kon haast op iedere positie uit de voeten. Zijn interlandcarrière bewijst dat. Op 28 november 2009 debuteerde Bakker bij Oranje als rechtsachter. Op de Olympische Spelen in Londen (2012) scoorde hij als spits liefst zes keer en had hij daarmee een groot aandeel in het olympische zilver van de Oranje Heren. De laatste jaren van zijn carrière was Bakker voornamelijk op het middenveld te vinden.

Zijn hoogtepunten in Oranje? De captain van het Nederlands elftal haalt de periode eind 2016 tot en met 2018 aan. ‘Dat was na de Olympische Spelen in Rio, waar we vierde werden. De manier hoe we het daarna hebben opgepakt vond ik zo mooi. We pakten toen in 2017 goud op het EK en een jaar later zilver op het WK. Op shoot-outs verloren we de finale, anders waren we de beste van de wereld geweest.’

Hockeysleur

Het zijn niet alleen de sportieve resultaten die Bakker als hockeyer hebben gevormd. Ook buiten de lijnen maakte de middenvelder in de hockeywereld talloze hoogte- en dieptepunten mee. Als één van zijn mooiste momenten in zijn carrière stippelt hij zijn periode in de Hockey India League (HIL) aan.

Een muurschildering van Billy Bakker op de weg naar het Kalinga Stadium in India. Foto: Koen Suyk

Een avontuur dat hem vooral als mens heeft beïnvloed. ‘Wat ik daar echt heb gezien is dat je met weinig middelen mooie dingen kunt bereiken in het leven’, vertelt hij. Met zijn ’tijdelijke club’ Kalinga Lancers werd hij in 2017 kampioen.

Ik moest leren accepteren dat bepaalde dingen niet altijd gaan zoals je wilt dat ze gaan.

Drie jaar daarvoor zat Bakker er doorheen, zowel op sportief als mentaal vlak. Toen hij zich na de verloren WK-finale tegen Australië (1-6) weer moest melden bij zijn club Amsterdam, voelde hockey als een sleur. Zijn lichaam stond wel op het veld, maar zijn hart niet. Bondscoach Max Caldas liet hem thuis tijdens de Champions Trophy in India. Bakker was niet goed genoeg, zo oordeelde de Argentijn.

Billy Bakker zat er mentaal doorheen na de verloren WK-finale. Foto: Willem Vernes

‘Dat was een moeilijke periode’, vertelt hij. ‘Ik moest leren accepteren dat bepaalde dingen niet altijd gaan zoals je wilt dat ze gaan. Tegenslagen horen er nou eenmaal bij. Op dat moment heb ik goed nagedacht over wat ik nou wilde met mijn carrière. Of het vuurtje nog wel brandt en of ik nog hockeyde om bepaalde redenen. Uiteindelijk heb ik weer de honger gevonden om doelen te halen.’

Erkenning

De middenvelder herpakte zichzelf en groeide uit tot een hockeyer van wereldniveau. Letterlijk. Bakker werd zó goed, dat hij in 2017 en 2018 werd genomineerd tot FIH Player of the World. ‘Het was geen doel op zich, maar het voelde wel als erkenning. Zeker na die sleur.’

De nominatie in 2017 kreeg een heel bijzonder tintje, want ook zijn goede vriend, teamgenoot en zakenpartner Mirco Pruyser zat bij de genomineerden. Samen zijn zij de grondleggers van BP College, een spitsenschool voor fanatieke en gemotiveerde jeugdhockeyers. Bakker: ‘Ik heb het altijd al leuk gevonden om kinderen een topbeleving aan te bieden. We trainen met de nieuwste technieken, proberen clinics in een nieuw jasje te steken en willen de kinderen graag het huidige hockey laten ervaren. Daar gaan we voorlopig nog wel even mee door.’

Billy Bakker samen met Mirco Pruyser, vriend, zakenpartner en teamgenoot bij Amsterdam. Voor de derde keer goud in vier EK-edities. Foto: Koen Suyk

Het boek gaat nu definitief dicht, op het gebied van tophockey dan. ‘Ik heb mooie dingen meegemaakt, het is nu tijd voor andere dingen in mijn leven. De sport helemaal loslaten zal ik nooit doen. Misschien dat mijn zoontjes over een paar jaar bij Amsterdam hockeyen. Zelf ga ik in de toekomst bij Heren 9 met mijn oude vrienden spelen, dus ik blijf nog wel even rondlopen op de club. Ik ben nou eenmaal een Amsterdammer. In hart en nieren, voor eens en voor altijd.’