Een ode aan drievoudig olympisch kampioen Lidewij Welten

Nogal rigoureus, voor veel hockeyliefhebbers, kwam vorige week het besluit van bondscoach Paul van Ass om Lidewij Welten (247 interlands, 95 doelpunten) te passeren voor haar vijfde Olympische Spelen. De kans lijkt groot dat de 33-jarige speelster van Kampong haar laatste interland voor Oranje al heeft gespeeld. Hoog tijd voor een eerbetoon aan de dribbelaar die in het Nederlands elftal iedereen haar hielen liet zien.

Elke keer als Welten de bal aanneemt, ga je er als toeschouwer even goed voor zitten. Meteen gaan de gedachten uit naar een magische dribbel. Op een goede dag vliegt Welten over de velden heen. Dan slalomt zij langs de verdedigers alsof er ze er niet staan. Twee, drie man voorbij. Soms vier. Sporadisch vijf.

Dribbelen leerde ze als meisje van acht niet van een coach, maar van haar hond: Billie. Samen pielden ze urenlang op het veld van haar eerste club, HOD uit Valkenswaard. Dribbelend probeerde zij de bal zo lang mogelijk uit de klauwen van Billie te houden, die haar baasje op haar lange pootjes achterna sprintte. Het was de perfecte leerschool. Kriskras stak Welten het veld over, zoals ze dat later als international ook jarenlang deed. Nooit dribbelde Welten in Oranje kaarsrecht vooruit. Altijd maakte zij slaloms met de meest onmogelijke hoeken, de verdedigers duizelig achterlatend. Bij een Welten in vorm kleefde de bal aan haar stick.

Haar gevoel stuurde haar dribbels in Oranje vaak de goede kant op

Vijftien jaar geleden, in 2009, spraken we de toen al olympisch kampioene (2008, Beijing) over het geheim van haar passeerbewegingen. Ze zei: ‘Ik weet vaak niet wat ik doe. Ik doe altijd maar wat.’

Daarmee deed ze zichzelf tekort. Als Welten in Oranje aan een dribbel begon, dan deed ze helemaal niet ‘maar wat’. Dan volgde ze haar intuïtie. Toen ze in 2012 op de Champions Trophy, tegen Duitsland, op eigen helft in balbezit kwam en begon aan een solo waarmee zij behalve vier verdedigers ook de keeper te kijk zette, had ze waarschijnlijk nog niet bedacht wat ze ging doen. Ze volgde haar gevoel. En haar gevoel stuurde haar de goede kant op, zoals veel vaker.

In 2015 werd ze uitgeroepen tot Wereldspeelster van het Jaar

Geen enkele international, ook niet uit een ander land, staat bekend als de scoopkoningin. Of de koningin van het tippen, of het flatsen. Welten was in Oranje vaak van een andere planeet. Zij kreeg wel de bijnaam dribbelkoningin.

Dribbelen stond in haar vijftien jaar in Oranje gelijk aan toveren. Tussen 2015 en 2018 werd Welten drie keer genomineerd voor de hoogst haalbare individuele prijs, die van Wereldspeelster van het Jaar. Officieel won ze hem alleen in 2015. Officieus won ze hem veel vaker. Welten was jarenlang als dat kleine meisje in een jeugdwedstrijd dat alle ballen opeist en de tegenstanders voorbij rent alsof ze er niet staan.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door L I D E W I J W E L T E N � (@lidewijwelten)

Zelfs in Argentinië raakten meisjes betoverd van haar dribbels

In Oranje was de snelle aanvaller jarenlang onomstreden. Toen ze in aanloop naar het EK van 2017 in Amsterdam geblesseerd was geraakt, was het voor bondscoach Alyson Annan geen optie om haar niet mee te nemen. Een paar weken voor het begin van het EK was er nog niemand over wie Annan openlijk wilde zeggen dat zij zeker was van een plek in de EK-selectie. Niemand, behalve Welten. ‘Lidewij is op tijd fit en wordt door mij geselecteerd.’

Niet alleen in Nederland raakten jonge meisjes betoverd door haar dribbels, maar ook in het buitenland. In de Argentijnse stad Rosario, in aanloop naar de Hockey World League van 2015, liep Welten eens het trainingsveld af toen ze werd aangesproken door een tienermeisje uit Argentinië. Het kind was de dag daarvoor in haar woonplaats Tucumán samen met haar vriendin in de bus gestapt om er pas dertien uur later in Rosario weer uit te komen. Speciaal om de dribbelkoningin uit Nederland te zien. Ze had zelfs een cadeautje voor haar meegenomen.

Welten, die de hockeywereld anderhalf jaar geleden verbaasde met haar transfer van topclub Den Bosch naar Kampong, werd de afgelopen jaren in de steek gelaten door haar lichaam. De Olympische Spelen van Parijs zouden, verklaarde ze eerder zelf, haar laatste worden. Hoewel ze sinds het nieuws van vorige week geen interviews geeft, lijkt de kans groot dat ze haar laatste interland voor Oranje al heeft gespeeld. Haar dribbels zullen in Parijs door veel toeschouwers worden gemist. Een Welten in vorm was in Oranje een sieraad voor de sport.