Geen Oranje meer voor Marente Barentsen: ‘Kan ik mee leven’

In de Oranje-trainingsgroep die bondscoach Paul van Ass vorige week bekendmaakte, ontbrak de naam van Marente Barentsen. De 26-jarige middenvelder van Hurley besloot na het EK van afgelopen zomer een punt achter haar interlandloopbaan te zetten, in goed overleg met Van Ass. ‘Ik kan goed hockeyen, maar net niet goed genoeg voor het hoogste niveau van Oranje. Daar kan ik prima mee leven.’

‘Toen ik laatst het verhaal van Dennis Warmerdam op hockey.nl las, dacht ik: dat zou ook míjn verhaal kunnen zijn‘, zegt 17-voudig international Barentsen als we haar aan de telefoon spreken. Warmerdam, de 29-jarige spits van Bloemendaal, besloot in de zomer zelf te stoppen met Oranje. Een combinatie van gebrekkige sportieve perspectieven in de ploeg, kansen in zijn maatschappelijke loopbaan en privé-omstandigheden deden hem besluiten het Oranje-shirt defintief op te bergen.

Barentsen maakte in dezelfde periode eenzelfde denkproces door. ‘Toen ik te horen kreeg dat ik niet tot de selectie voor het EK in Mönchengladbach behoorde, ben ik gaan nadenken’, legt ze uit. ‘Ik heb toen met de bondscoach een gesprek gehad over de redenen voor zijn beslissing, mijn verbeterpunten en mijn kansen om mezelf weer in de selectie te spelen. Ik zou flink wat meiden voorbij moeten streven om in beeld te blijven voor de Spelen van Parijs. Als ik eerlijk ben is die kans dat dat lukt heel klein.’

Marente Barentsen bouwt aan een aanval in de Pro League-wedstrijd tegen Nieuw-Zeeland (4-1) van 24 juni van dit jaar. Foto: Willem Vernes

Eerlijk zijn naar jezelf

Barentsen vroeg zich ook hardop af wat het geringe sportieve perspectief zou betekenen voor haar maatschappelijke loopbaan. De ervaren middenvelder werkt al een tijdje fulltime als anesthesiemedewerker in het Leiden University Medical Center. Het kostte haar de afgelopen twee jaar sinds haar debuut in Oranje al de nodige moeite haar werkleven te combineren met haar leven als topsporter.

‘Je moet eerlijk zijn naar jezelf: lukt het je om je hele agenda leeg te vegen zodat je er alles aan kunt doen om in de Oranje-selectie te blijven, in een pittig traject naar de Olympische Spelen met een kleine kans dat je de selectie haalt? En kun je in die situatie met plezier blijven hockeyen? Het antwoord daarop was nee. Ik wil plezier houden in het spelletje en dat is in mijn korte loopbaan als Oranje-international al best een opgave gebleken.’

De lat hoog gelegd

Barentsen maakte op relatief late leeftijd voor het eerst haar opwachting in Oranje. Op haar 24ste mocht ze onder toenmalig bondscoach Alyson Annan debuteren in de FIH Pro League-wedstrijd tegen België in het Wagener Stadion, iets meer dan twee jaar geleden. Ze was als speelster van Alphen, Victoria en later Hurley nooit eerder geselecteerd voor een nationale selectie. Nu droeg ze ineens het Oranje-shirt. Meer dan wellicht nodig was legde ze als ervaren Hoofdklassespeelster de lat meteen heel hoog voor zichzelf.

Marente Barentsen gaat op de foto met een jonge fan na het Pro League-duel Nederland-China (4-2) van afgelopen zomer. Foto: Willem Vernes

‘Als ik er nu op terugkijk, dan dacht ik veel te veel na in het veld’, zegt Barentsen. ‘Bij Hurley had ik al flink wat ervaring opgedaan, had ik een leidersrol in het veld. Bij Oranje begon ik natuurlijk onderaan de ladder. Maar omdat ik als nieuweling al wat ouder was, was ik heel streng voor mezelf. Wilde ik meteen het allerbeste uit mezelf halen. Ik speelde niet op gevoel, maar met mijn hoofd: moet ik nu passen of een actie maken? En ja… als je gaat twijfelen, dan doe je alles maar half zo goed.’

Bijzonder om mee te maken

Als je Barentsen zo hoort spreken over haar korte interlandloopbaan van twintig maanden, dan lijkt het alsof het bij voorbaat een mislukt huwelijk was. Maar niets is minder waar. De hardwerkende middenvelder is trots en dankbaar voor de interlands die ze heeft mogen spelen. Van de zeventien wedstrijden in Oranje speelde ze er zestien in de FIH Pro League (twee doelpunten). Het andere Oranje-optreden was de oefeninterland tegen Ierland van november vorig jaar, de debuutwedstrijd van bondscoach Paul van Ass.

Marentse Barentsen met Oranje-ploeggenoten Pien Sanders (links) en Marleen Jochems na het winnen van de Pro League afgelopen zomer. Foto: Willem Vernes

Barentsen: ‘Ik heb geen titeltoernooi met Oranje meegemaakt. Da’s jammer, want dat wil elke international natuurlijk. Maar het voelt niet als een smetje op deze periode. Ik vond dit heel bijzonder om mee te maken en heb ook helemaal geen zin om met teleurstelling op Oranje terug te kijken. Van de Oranje-meiden kreeg ik lieve reacties toen ik ze liet weten dat ik afscheid had genomen van Oranje. Ze vonden het jammer en zeiden dat het een stoere keuze was. Dat vond ik wel mooi. Het is mijn eigen keuze om te stoppen. Ik kan goed hockeyen, maar net niet goed genoeg voor het hoogste niveau van Oranje. Daar kan ik prima mee leven.’

Zonder druk spelen

Nu Oranje is weggevallen, kan Barentsen zich de komende maanden weer meer richten op haar maatschappelijke loopbaan. Zo staan er al een aantal vervolgopleidingen op de planning voor de ambitieuze anesthesiemedewerker. En met het sterke, stugge Hurley richt ze de blik ongetwijfeld weer op het bemachtigen van een play-offticket, iets wat vorig seizoen voor het eerst in de clubhistorie lukte.

‘Nou… dat is dit seizoen niet per se ons doel hoor’, countert Barentsen. ‘We willen het liefst zo min mogelijk met die druk spelen. Ontwikkeling van het team en plezier in het hockey staan bij ons voorop. En daar kan ik me heel goed in vinden.’