Hortensius wil tegen goede vriend Hertzberger graag van de nul af

Olivier Hortensius (22) staat donderdag in de halve finale van het EK tegenover Frankrijk én tegenover een bekende: assistent-coach Jeroen Hertzberger, zijn oude maat bij Rotterdam. De toernooidebutant jaagt nog altijd op zijn eerste interlandgoal. En die maakt hij natuurlijk het liefst tegen een goede vriend. 

‘Het is jammer dat er nog steeds een nulletje achter mijn naam staat. Daar baal ik van. Het lijkt wel of de keeper telkens net in de goede hoek ligt. Dat stukje geluk ontbreekt nog. Hopelijk leg ik er nog een paar in tijdens de finales. Een spits wil natuurlijk altijd scoren. Ik kan doen alsof dat niet zo is, maar dan lieg ik.’

De talentvolle aanvaller van Rotterdam heeft gelijk, hij had in het duel tegen Oostenrijk echt geen geluk aan zijn broek hangen. Een kans of drie hadden er zeker in gekund. Een thema dat de hele poulefase een beetje speelt. De spits haalt corners en werkt zichzelf een ongeluk, aangemoedigd door al zijn teamgenoten, nog zonder resultaat. Want wat had hij zichzelf graag op het scorebord teruggezien. Zijn mimiek spreekt zo nu en dan boekdelen, met de frustratie die van zijn gezicht druipt. 

Een balende Olivier Hortensius. Foto: Willem Vernes

Hij is kritisch op zichzelf. Wil zo graag het vertrouwen van de bondscoach waarmaken, maar het is eigenlijk al een klein wonder dat hij dit EK speelt. Acht maanden geleden stapte Hortensius het vliegtuig in naar Sydney voor zijn eerste interlands, maar een hamstringblessure gooide roet in het eten. Een zoveelste blessure voor de Rotterdammer, die ook al lange tijd kampte met een hernia. Weer kon hij revalideren en moest hij aan de andere kant van de wereld toekijken hoe andere jongens wel debuteerden. Een pijnlijk moment. Maar hij krabbelde op. Zijn debuut kwam er alsnog, half juni in het Wagener Stadion. Hij stapte de auto in richting Mönchengladbach met vier interlands achter zijn naam. En was hij de grootste verrassing in de selectie van Jeroen Delmee.

‘Ik voel me echt thuis’

Toch voelt het alsof hij er helemaal bij hoort. ‘Het gaat wel gewoon goed met me, hoor. Ik heb het onwijs naar mijn zin. Het gaat me goed af. Ik kan nog niks opnoemen wat me niet bevalt. Ik zit veertien dagen met achttien jongens in een hotel. Er wordt geklierd en gelachen. De jongens nemen me goed op. Ik voel me echt thuis.’

Ook de steun van zijn familie is voor Hortensius een belangrijke factor. ‘Mijn ouders komen iedere wedstrijd kijken. Rijden telkens op en neer. Zaterdag hebben ze in een hotel gezeten. Waren ze met twintig man. Al mijn neven, nichten, ooms en tantes waren mee. Ik heb best een grote familie. Iedereen kwam langs.’

Die steun is goud waard, want tijdens het toernooi voel je toch de druk. ‘Ik heb tijdens het volkslied echt nog wel zo’n besefmomentje. Zie je jezelf terug op het grote scherm en dan realiseer je je wel dat je een EK speelt. Dan ben ik echt wel even trots. Maar ik moet ook de volgende stap gaan zetten. Gaan voor mijn eerste EK-titel. Het is eigenlijk bizar dat ik hier sta. Het was echt een rare weg. Maar dat maakt me niks uit.’

Foto: Willem Vernes

De halve finale tegen Hertzberger

Donderdag wacht de halve finale tegen Frankrijk. Een ploeg die voor velen een verrassing was in dit toernooi. ‘Dat is wel een stuntje, maar ik vond ze in de voorbereiding ook al goed. We hebben twee keer tegen ze geoefend vlak voordat we vertrokken naar Mönchengladbach. Ik vond het echt geen slechte ploeg. Er zitten een paar hele goede hockeyers in. Het wordt een mooie strijd.’

Extra bijzonder wordt het duel voor Hortensius door zijn oude Rotterdam-teamgenoot Jeroen Hertzberger, nu een van de assistenten bij Frankrijk. ‘Dat is leuk. Hij is een goede vriend van me, maar van goede vrienden wil je altijd winnen. Hij heeft me veel geleerd bij Rotterdam. Het zou mooi zijn als ik het allemaal toe kan passen’, grijnst hij. Zijn grootste les? ‘Hij stond altijd op de goede plek. Op het moment dat iedereen een beetje afdwaalde, zoals ons dat een beetje gebeurde tegen Oostenrijk, met 5-0 en iedereen dacht: nou ik geloof het wel, zou Hertz er nog vier hebben gemaakt. Hij stond altijd op de goede plek en ging er altijd voor. Mensen zeggen dat het ook geluk is, maar je kan niet altijd gelukkig op de goede plek staan. Dat kon hij gewoon bizar goed.’

‘Hopelijk heb ik goed opgelet en kan ik het donderdag allemaal toepassen. En dan is dat nulletje achter mijn naam ook weg.’