In Valencia speelde Ilse Kappelle (21) afgelopen zomer met Jong Oranje in haar ogen niet haar sterkste toernooi. Ze was dan ook verrast toen ze een paar weken geleden werd uitgenodigd voor de trainingsgroep van bondscoach Alyson Annan.
Meer ballen opeisen. Dwingender speler. Meer haar stempel drukken. Dat zijn de termen die klinken wanneer Kappelle in het clubhuis van Kampong na een training van Oranje opsomt wat momenteel het belangrijkste dat ze aan haar spel moet verbeteren. Teamgenoten van Amsterdam roepen haar wel eens tot de orde, wanneer ze zichzelf tijdens de wedstrijd te weinig laat zien. ‘Als ik veel goede meiden om me heen heb staan, kan ik nog weleens verstoppen.’
‘Ik had in mijn spel meer initiatief willen nemen’
Op het EK onder 21, waar Nederland in de finale goud uit handen gaf, werd Kappelle samen met Freeke Moes door het team aangewezen als aanvoerder. Het was voor haar tegelijkertijd een stok achter de deur om in het veld vaker het voortouw te nemen. Dat lukte niet helemaal, is haar conclusie nu. ‘Ik heb de aanvoerdersband niet als last ervaren hebben, maar ik had hockeyend wel meer kunnen en moeten laten zien. Ik had in mijn spel meer initiatief willen nemen. Ik stond achterin en vond het lastig om mijn stempel te drukken, met het rondspelen in de kom. Daar baalde ik van. Daarom had ik niet verwacht dat het goed genoeg zou zijn voor een plek in de trainingsgroep van Oranje.’
Glimlachend: ‘Maar misschien ben ik te kritisch.’
Ilse Kappelle met Laura Nunnink en Noor de Baat vorige week op de Rabo Hockey Fandag 2019. Foto: Willem Vernes
Middenvelder of verdediger?
Het is nog altijd de vraag waar Kappelle het best tot haar recht komt. Van oudsher was ze een middenvelder. Rick Mathijssen stelde haar vorig seizoen achterin op, eerst als linksachter, daarna in de as. Hij zag een hockeyende verdediger in haar. Zijn opvolger Robert Tigges laat haar dit seizoen weer op het middenveld spelen. Bij Oranje stond Kappelle vorige week in een oefenwedstrijd tegen Canada rechtsachter.
Haar ontwikkeling heeft stil gestaan door de opeenvolgende blessures die haar bijna anderhalf jaar lang buitenspel hielden. Toen Kappelle in het begin van 2017 debuteerde in de trainingsgroep van Oranje, op trainingsstage naar het Zuid-Spaanse Cádiz, doorliep ze nog altijd de gebruikelijke route die voor een jonge, talentvolle speelster is weggelegd. Maar een paar maanden later nam haar carrière een wending. In de play-offs scheurde ze haar voorste kruisband. Ze moest twaalf maanden revalideren.
Net hersteld schoot het in haar hamstring. Daarna kreeg ze opnieuw last van haar knie. Al met al hockeyde ze ongeveer vijftien maanden vrijwel geen wedstrijd, op tussen de blessures door een paar duels na.
Ik was niet meer de speler die ik was. Dat was heel frustrerend.
‘Hockeyend begon ik weer helemaal op nul. Ik was niet meer de speler die ik was. Dat was heel frustrerend. Afgelopen seizoen heb ik in de zaal mijn zelfvertrouwen teruggekregen. Ik had geen pijn aan mijn knie of mijn hamstring meer en was er ook niet bang meer voor. Mijn lichaam voelde goed aan. In de tweede helft van de competitie merkte ik dat ik weer naar mijn oude niveau groeide. Sindsdien heb ik de stijgende lijn te pakken.’
Twee dagen per week traint Kappelle nu met het grote Oranje. In ieder geval tot december, dan wordt de nieuwe trainingsgroep bekendgemaakt. Met het oog op Tokio is de concurrentie voor Kappelle wel moordend. ‘Twee jaar geleden kon ik niet eens lopen. Nu zit ik er weer bij, daar ben ik trots op. Voor de rest is alles mooi meegenomen.’
1 Reactie
llinde
Mooi verhaal, altijd goed om te horen dat mensen na een zware blessure weer terug kunnen komen op het niveau wat ze graag willen. En meer dan je best kun je niet doen om bij oranje te komen. Uiteindelijk is er het altijd de bondscoach die beslist.