Jaap Schulz, international zónder ooit de bal te hebben geraakt

In de rubriek Oranje Franje belichten we opvallende en niet-alledaagse gebeurtenissen uit de rijke historie van de beide Oranje-teams. In deze aflevering aandacht voor Jaap Schulz, die in zijn enige Oranje-optreden niet één keer de bal aanraakte.

Schulz maakt in januari 1981 deel uit van de Oranje-selectie die in het Pakistaanse Karachi deelneemt aan de derde Champions Trophy in de historie, en de tweede voor Nederland. De verdediger heeft zijn plek in de ploeg verdiend door zijn goede prestaties bij de Groninger Studenten, dat in het seizoen 1980/81 lange tijd bovenin meedraait in de Hoofdklasse en in de zaal zelfs twee keer landskampioen wordt.

Schulz is een van de vele nieuwe gezichten in de sterk verjongde zestienkoppige-selectie, waarin onder anderen Tim Steens, Paul Litjens, Theodoor Doyer en Ties Kruize voor de ervaring moeten zorgen. Bondscoach Wim van Heumen smeedt een elftal samen dat in de openingswedstrijd verrassend wint van Australië (7-5) en daarna tot ieders verbazing ook grootmacht Pakistan klopt (1-0). Aan die winnende formatie brengt Van Heumen in het restant van het toernooi geen verandering meer.

Stoeien met een kapotte rits

Da’s slecht nieuws voor Schulz, die net als doelman Joost Claushuis, Bob-Jan Hillen en Job van der Have niet in aanmerking komt voor een basisplaats of speelminuten als vaste reserve. Zij zien vanaf de reservebank hoe Oranje na gelijke spelen tegen West-Duitsland (4-4) en Spanje (3-3) in de laatste wedstrijd tegen Engeland de Champions Trophy voor het grijpen heeft. Als Oranje – dat met aangever Kruize, stopper Steens en schutter Litjens over de beste strafcorner ter wereld beschikt – een voorsprong van drie goals te pakken heeft (7-4), krijgt Schulz van Van Heumen in de slotfase het seintje dat hij mag invallen en zijn Oranje-debuut mag maken.

Jaap Schulz staat klaar om in te vallen en zijn Oranje-0debuut te maken. Foto: archief Jaap Schulz

Hoewel Schulz niet kan wachten om het veld te betreden, laat de invalbeurt lang op zich wachten. De ausputzer staat te hannesen met zijn trainingsbroek. De rits blijkt kapot. Met nog iets meer dan één minuut op de klok komt de Groninger dan eindelijk binnen de lijnen. Hij neemt zich voor om in elk geval de bal te raken in de weinige tijd die hem gegund is.

‘Toen laatste man Paul Litjens de bal had, stormde ik op hem af en riep ik dat hij naar mij moest passen’, zou Schulz later zeggen. ‘Paul begreep het echter niet en ramde de bal hard naar voren. Voordat de bal weer in mijn buurt kwam had de scheidsrechter al gefloten voor het einde van de wedstrijd.’

Oranje-loopbaan van ruim één minuut

De 7-4 zege op de Engelsen betekende de eindzege van de Champions Trophy. Oranje werd de eerste ploeg die erin slaagde de prestigieuze prijs op Pakistaanse bodem te veroveren, met een selectie die 850 interlands aan ervaring had ingeleverd in twaalf maanden tijd.

Ruim één minuut spelen, zónder enkel balcontact, met de eerste grote internationale prijs sinds de wereldtitel in 1973 op zak. Jaap Schulz kan het toch maar mooi zeggen. Het optreden tegen Engeland zou voor hem geen vervolg meer krijgen. Na de rentree van Tom van ’t Hek en Ewout van Asbeck in Oranje valt Schulz buiten de selectie. Hij zou nooit meer een tweede kans krijgen.

Het gouden Oranje van 1981 in Karachi, met op de achterste rij vanaf links een Pakistaanse official, teamarts Bob Klicks, Jaap Schulz, Roderik Bouwman, bondscoach Wim van Heumen, manager Wim Cornelius, Job van der Have, Jan Carel Jenniskens, Cees-Jan Diepeveen, Ronald-Jan Heyn en Arno den Hartog. Op de voorgrond Joost Claushuis, Maarten van Grimbergen, Tim Steens, Theodoor Doyer, Paul Litjens, Ties Kruize, Pierre Hermans, Bob-Jan Hillen, Erik Pierik en fysiotherapeut Ed van Breukelen. Foto: Hockey Sport/Frank van de Wall Bake.