Lekker nagenieten (4): de muziek van Parijs

Natuurlijk werd de sfeer in het heerlijke, onvergetelijke Yves-de-Manoir en het TeamNL-huis niet alleen bepaald door het hockey. In onze ‘nageniet-rubriek’ schotelen we je zes hitjes voor die voor altijd aan Parijs 2024 doen denken. Pak, net als Freeke Moes, je microfoon er alvast maar bij.

Diggy Dex – Omhoog

Iedereen die bij een huldiging in het TeamNL-huis is geweest, voelt dit nummer meteen. Deze olympische themesong werd iedere keer gespeeld als een olympische medaillewinnaar in het zonnetje werd gezet. Doe je ogen dicht en je ziet ze weer lopen. Onze hockeyers die goud wonnen. Highfivend met het uitzinnige publiek, over de olympische baan langs de afgeladen zaal. Kippenvel all over again! In gedachten wacht Rob Kemps al op het podium. ‘Kom we gaan, kom we gaan, kom we gaan…’

Joe Dassin – Champs-Elysées

Zelfs als je nooit in Frankrijk of Parijs bent geweest, ken je dit lied. In het hockeystadion stond deze tijdens elke lange pauze op de playlist. Eigenlijk was dat vooral leuk als de Fransen speelden, want de andere toeschouwers kwamen never nooit verder dan ‘Oh Champs-Elysées’. En dat terwijl de organisatie nog zo probeerde te helpen. Want op de grote schermen in het stadion werd keurig, karaoke-achtig, de songtekst getoond.

Yves Berendse – Terug in de tijd

Hij had de avond van z’n leven. Yves Berendse, de maker van de grootste zomerhit van dit jaar. Hij genoot met volle teugen toen-ie zaterdagavond met de hockeydames op het podium klom in het TeamNL-huis. Parijs trilde op z’n grondvesten toen iedereen in de zaal ‘Terug in de tijd’ meebrulde. Er zal niemand in de Oranje-selectie zijn die deze tekst niet kent. Voor altijd verbonden aan de heerlijke sportzomer van 2024. En voor de zekerheid: deze Yves heeft helemaal niets te maken met de naam van het stadion.

Robert van Hemert – Zoet, zout, zuur

Ja, we blijven even bij die huldiging van de dames. Want toen de hitjes van Berendse op waren – heel eerlijk: zoveel zijn dat er ook niet – regende het andere Hollandse meezingers. Eentje daarvan is bij ons in de gedachten blijven hangen. Dat komt vooral door Freeke Moes, die zich op dat podium bij het TeamNL-huis ontpopte tot de hockeyende Nachtegaal van het Zuiden. Voor een volle zaal greep de Brabantse spits de microfoon en het publiek feestte mee. Die versie staat overigens niet op Spotify, maar dat kan natuurlijk niet lang meer duren.

Zaz – Je veux

Ook zo’n nummer dat vaste prik was op wedstrijddagen. Terwijl het publiek in het immer oranjegekleurde stadion een plekje vond, schalde Zaz altijd uit de speakers. Een heerlijk, onbezorgd zomerhitje. Franser dan Frans. De geur van vers stokbrood komt je al bijna tegemoet. (Al was die in het stadion ver te zoeken, dankzij de teleurstellende catering, maar dat terzijde.) Voor de liefhebbers van Radio Tour was deze chanson (ja ja) al bekende kost en sinds dit olympisch toernooi is ‘Je veux’ ook een lekker ‘meeneurie-liedje’ voor het hockeypubliek.

Eminem  – Lose yourself

Natuurlijk sluiten we af met deze oppomper. Een motivatienummer ‘avant la lettre’. Eentje die door vrouwenbondscoach Paul van Ass werd gebruikt in aanloop naar de halve finales tegen Argentinië. Een spontane ingeving van de gevoelscoach, die zijn groep hiermee op een mooie manier probeerde te raken. Het lukte. Oranje speelde de voormalige aartsrivaal in de eerste helft helemaal scheel, waardoor de wedstrijd gespeeld was en de finaleplaats een feit was.