Oranje wint EK en pakt OS-ticket na idiote slotfase

De Oranjemannen hebben zondagmiddag in Mönchengladbach hun Europese titel geprolongeerd. De ploeg van bondscoach Jeroen Delmée won een zinderende eindstrijd, die een uur onderbroken werd wegens noodweer, met 2-1 van Engeland. Daardoor was niet alleen de zevende EK-winst van Nederland een feit, maar werd ook een ticket verzilverd voor de Olympische Spelen van Parijs. 

Zondagmiddag om 17.19 uur stormden alle Oranje-spelers af op Maurits Visser. Hij was de ultieme held bij Nederland in een ronduit bizarre EK-finale. Hij werd geknuffeld, bejubeld, besprongen. Terecht. In de slotminuten stopte hij twee strafballen – eentje moest opnieuw worden genomen na een video-call – en hield-ie vier corners eruit. En dat allemaal in een tijdsbestek van een paar minuten.

Het was een bizar slot van een EK dat het hoogtepunt van de zomer werd. En dat was ook de bedoeling, na de gewonnen Pro League. Dat was slechts een bijzaak voor dit Oranje.  

Delmée schepte tijdig duidelijkheid over de eerste plaats in het Nederlandse doel, toen hij zich realiseerde dat Pirmin Blaak rondom het EK vader zou worden. De keuze viel op Maurits Visser, die twee maanden de tijd had om zich op zijn nieuwe rol voor te bereiden. De blessures van spelbepalers Jonas de Geus en Jorrit Croon waren tegenvallers, waar Nederland in Gladbach ook nog last van had. Het zorgde voor een gebrek aan automatismen.

Thijs van Dam en Terrance Pieters vieren met Derck de Vilder de 1-0 van de Oranje Heren tegen Engeland in de finale van het EK in Mönchengladbach. Foto: Willem Vernes

In de favorietenrol geduwd 

Vlekkeloos ging het in aanloop naar de finale allerminst. In de 3-0 nederlaag tegen Duitsland waren de eerste vijf minuten van Oranje dramatisch. Een pijnpunt dat pas na het verslaan van België in de halve finales naar de achtergrond verdween. Tegen de Belgen was de start stroef en laf, maar toonde Nederland na rust de bravoure die nodig was om de eerste overwinning op een topland te boeken tijdens een groot toernooi.  

Het gaf vertrouwen voor de finale tegen het verrassende Engeland, dat voor het eerst sinds 2009 weer eens om een hoofdprijs streed. Oranje werd daardoor in de favorietenrol geduwd, de druk belandde vol op de schouders bij de ploeg van Delmée, waarvan het gros pas zijn tweede titeltoernooi speelde. 

Van die extra druk had Nederland allerminst last. Na zes tamme minuten in de stromende regen kwamen er kansjes voor Oranje. Voor Thierry Brinkman, die plots alleen opdook voor keeper Oliver Payne. Voor Koen Bijen, wiens inzet met moeite werd weggeveegd door de doelman. En uiteindelijk voor Terrance Pieters, die onbedoeld de assist gaf voor 1-0. De knappe kapflats van de spits ging op de paal en kwam precies voor de stick van Derck de Vilder, die de bal simpel binnenliep en daarmee zijn eerste goal ooit maakte op een EK.

Met zes doelpunten kroonde Duco Telgenkamp zich tot topscorer van het EK in Mönchengladbach. Foto: Willem Vernes

Controle en de cornernul 

Het contrast met de zwakke starts tegen Duitsland en België was groot, al drukte Nederland na de openingstreffer niet door. De greep op de Britten verslapte en Engeland creëerde na een kwartier de eerste echte kans, een corner die netjes eruit werd gelopen door Joep de Mol. Het bleek een van de weinige wapenfeiten van Engeland, dat in de eerste helft niet goed speelde om het controlerende Nederland in verlegenheid te brengen. 

Kansen waren er alleen aan de overkant, voor Floris Wortelboer en toernooitopscorer Duco Telgenkamp. Vlak voor rust kreeg Nederland z’n eerste corner van de wedstrijd. Oranje had nog niet gescoord uit de korte hoekslag en die ‘cornernul’ bleef ook na poging twaalf op het scorebord. Lars Balk stopte de bal verkeerd, waardoor Jip Janssen niet kon pushen. De nastoot leverde via Thijs van Dam nog bijna een succesje op, hij miste op een paar centimeter het doel.

De rust duurde maar liefst een uur vanwege onweer- en hagelbuien die over het Roergebied trokken. Het leverde bizarre taferelen op. Spelers van Wales en Spanje – die op de tribune zaten – schuilden in de perstent, waar de neerslag op het dak kletterde. De Oranje Dames, ook toeschouwer op de slotdag, doken in hun auto’s op het parkeerterrein. De tribunes waren verlaten, de hoofdrolspelers opgesloten in hun kleedkamers. Ze deden wat rekoefeningen voor de wedstrijd, die na lang wachten toch werd hervat.

Onduidelijkheid rondom de 2-2 van Engeland. Foto: Willem Vernes

De meest bizarre minuut

Oranje moest daarin een beetje z’n draai vinden en werd wakker geschud door een backhandschot van Sam Ward, die de buitenkant van de paal raakte. Bij het eerste gevaar van Nederland was het wel meteen raak. Een scoop van De Vilder belandde bij Reyenga. Die kreeg wat ruimte, behield het overzicht en klapte ‘m hard voor het doel. Daar vloog Telgenkamp de bal binnen. Inderdaad, weer hij. De 21-jarige EK-debutant die nog nooit van plankenkoorts heeft gehoord. 

Nederland zat op rozen en had de grip over de wedstrijd helemaal te pakken. Totdat Ward dertien minuten voor tijd opdook voor Visser en koelbloedig toesloeg. De finale was opeens weer een wedstrijd. Het was alle hens aan dek voor de titelhouder. De alarmbellen gingen echt rinkelen toen Jonas de Geus groen kreeg en Engeland z’n keeper wisselende voor een extra veldspeler. De dubbele powerplay leverde gek genoeg een dikke kans op voor Nederland. De Vilder had de vrije doortocht naar het lege doel, maar werd heel knap verdedigd door een Brit. 

Daarna volgde de meest bizarre minuut van de wedstrijd. Ward leek ook de 2-2 te maken. Nederland vroeg een videocall aan, die uren leek te duren. Na lang, heel lang overleg volgde een merkwaardige beslissing: een strafbal. Visser stopte de inzet van Nick Bandurak, die daarna ook de videoscheids aan het werk zette. De Britten mochten nogmaals aanleggen omdat Visser te vroeg had bewogen. En ook die poging werd gekraakt door Visser. 

Maurits Visser stopt tot twee keer toe een strafbal van Nicolas Bandurak tijdens de finale van het EK in Mönchengladbach tussen Nederland en Engeland. Foto: Willem Vernes

Het ongelooflijke gebeurde. Weer een videocall. Gelukkig ditmaal eentje die snel werd bekeken en afgehandeld. Geen goal. Nog steeds 2-1.

Er kwamen nog corners. Vier maar liefst. Ze werden allemaal doorstaan door Oranje, met kapitein Visser aan het roer. Hierdoor boekten ze een dubbele zege op de slotdag van het toernooi in Duitsland. Een prestatie die de druk verlicht op de bomvolle agenda richting de zomer van 2024. Als eerste Europese land na gastland Frankrijk plaatse Nederland zich voor de Spelen. Daardoor is deelname aan een olympisch kwalificatietoernooi niet nodig. Geen tripje naar Valencia, of – erger nog – Lahore in Pakistan. Het zorgt ervoor dat het goud van Gladbach extra blinkt. 

Aanvoerder Thierry Brinkman met de beker na het winnen van het EK in Mönchengladbach. Foto: Willem Vernes

Lees hieronder de hoogtepunten van het finaleduel van het EK tussen Nederland en Engeland.