Ze was verbijsterd. Kon haar ogen en vooral ook haar oren niet geloven. Want Freeke Moes dacht vrijdagavond in de shoot-outserie van de olympische finale tegen China toch echt dat ze op weg was naar een doelpunt. Ze werd afgetoeterd en zuchtte diep van opluchting toen die zenuwslopende reeks, alsnog goed afliep.
‘Ik had eigenlijk een perfect plan’, vertelt Moes na afloop. In dat woordje ‘eigenlijk’ schuilt het verhaal achter haar shoot-out. Eentje die inderdaad perfect was geweest als ze geen acht, maar tien seconden de tijd had gehad. De spits van Amsterdam mocht als derde speelster van Oranje aanleggen. Pien Sanders en Maria Verschoor hadden inmiddels gescoord, China miste de eerste twee pogingen. Ze had Nederland op een 3-0 voorsprong kunnen schieten, naar een matchpoint. Maar het liep anders.
Moes draaide weg bij de Chinese keeper, die daarna naar de grond ging. De Brabantse aanvaller ging er met een wijde boog omheen en wilde de bal in het verlaten doel lopen. Maar vlak voordat ze bij de lijn was, dreunde de zoemer door het stadion. ‘Het ging voor een groot deel helemaal goed, maar de keepster tikte de bal nog heel eventjes aan. Ik wist daardoor niet of ik de hoek nog ging halen. Daarom wilde ik ‘m erin lopen. Maar ik had tijd tekort. Toen ik de zoemer hoorde, was ik verbaasd: holy fuck, hij zit toch niet. Ik kon wel door de grond zakken.’
Foto: Willem Vernes
De geparkeerde Chinese bus
‘Ik dacht: wat gebeurt hier? Had helemaal niet door dat ik in tijdnood zou komen. Op een gegeven moment weet je dat je lang bezig bent. Achteraf denk ik: waarom heb ik geen kapflatsachtig ding gedaan? Was veel sneller geweest. Daarna was het natuurlijk mega-spannend. Mijn emoties gingen alle kanten op en mijn hart ging enorm tekeer. Bijna alsof ik een beroerte kreeg.’
Gelukkig viel dat mee en liep het in de finale uiteindelijk goed af. Heel goed af, zelfs. ‘Het was spannend vandaag. Heel eerlijk was het spannender dan ik verwacht had. Dit was het slechtste scenario voor een wedstrijd tegen China. Snel op achterstand komen. Nu konden zij de bus parkeren en heel strak verdedigen. Op een gegeven moment speel je tegen de tijd. We kregen wel kansjes en een corners, maar wat duurde het lang voordat we scoorden.’
Moes vond eigenlijk ook nog dat ze in de eerste helft wel een strafbal verdiende. Die werd na het inschakelen van de videoref teruggedraaid. Heel druk kon ze zich daar achteraf niet meer over maken. Terecht. Het is nu allemaal water onder de brug. Voor Oranje en dus ook voor Moes maakt dat niet meer uit. Ze heeft die gouden plak, eentje waar ze al drie jaar naar uitkeek.
Moes met Anne Veenendaal. Foto: Willem Vernes
Nu goud van dichtbij
Die medaille zag ze op de Spelen van Tokio alleen van afstand. Toen was zij een van de reserves. Keek ze met Anne Veenendaal vanaf de tribune hoe hun teamgenoten is het desolate Oi Stadium een gouden plak kregen. Vrijdagavond mocht Moes in het afgeladen Yves-du-Manoir zelf vooroverbuigen om het allermooiste eremetaal te krijgen.
Na afloop was ze ontzettend trots. Natuurlijk op die plak en de gewonnen finale. Maar ook op haar lotgenoot uit Japan. Ze straalt als ze de prestaties van Veenendaal aanhaalt. ‘Geweldig zoals zij hier stond te keepen, het hele toernooi. Aan haar spel voelde ik dat het goed zou komen in de shoot-outs. Dat we drie jaar geleden samen daar toe stonden te kijken en nu allebei goud hebben, dat is niet normaal. Hoe mooi dat het zo is gelopen. Dat is wat we wilden. Deze gouden is nu echt van ons.’
Foto: Willem Vernes
3 Reacties
Runa Honig
Het is een fantastische prestatie om onder druk te bewijzen dat je de beste bent en blijft, maar een dag na deze euforie mogen we ook kritisch zijn. De dames hebben dit toernooi niet hun beste spel laten zien. Het was eigenlijk best middelmatig wat we op de mat hebben gezien, gerelateerd aan de kwaliteit van dit team. Doordat de top zo smal is, blijft dit zonder gevolgen. Er is denk ik een nieuwe uitdaging nodig. Andere coach, doorselecteren. De boel opschudden, nieuwe energie.
Reinout van Leeuwen
Jammer dat Freeke Moes tijdens haar shoot out even vanuit intuïtie/actie mode in de denk mode 'schoot'. Maar wel menselijk en begrijpelijk. Deze finale speelde ze juist erg vrij en dan is ze ongekend goed. Ook vanuit deze intuïtie/ actie mode ontstonden ook de twee schoten van Xan de Waard. Dit soort speelsters maakten het verschil. Overigens speelde de verdediging zich ook telkens goed vrij uit de Chinese druk. Wat was Pien Sanders goed.
lynnBosman
@RunaHonig: Je praat een dag na goud al over door selecteren? Wie dan? Andere coach? Waarom? Kunnen we nu genieten en daarna overgaan aan de orde van de dag. Mocht het nodig zijn om te wisselen van coach zal dat heus wel gebeuren. Als ik mij niet vergis trainen er al talenten mee, dus daarvan zal vast wel iemand doorstromen.