De Oranje Dames hebben ook hun vierde wedstrijd van het nieuwe Pro League-seizoen gewonnen. Aartsrivaal Argentinië werd maandagavond in Santiago del Estero voor de tweede keer in vier dagen te kijk gezet voor de eigen fans. Ditmaal versloeg de ploeg van bondscoach Paul van Ass de Zuid-Amerikanen met nooit eerder vertoonde cijfers: 1-7. Binnen tien minuten was het verschil met drie doelpunten al gemaakt en de wedstrijd gespeeld.
Argentinië. De aartsrivaal. De ploeg die het Oranje moeilijk moet maken met het oog op de Olympische Spelen. Bij uitstek de tegenstander waarvan de verwachtingen hoog waren. Maar na tien minuten was het al duidelijk: dit Argentinië maakt geen schijn van kans tegen de regerend Europees-, wereld-, en olympisch kampioen. Niet omdat ze zo ondermaats presteerden, maar omdat ze gewoon geen antwoord hadden op het spel en de kwaliteit van Nederland. Het leek wel of Oranje continu met twaalf, in plaats van elf spelers in het veld stond.
Drie goals binnen tien minuten. De een nog mooier dan de ander. De allereerste strafcorner van de wedstrijd? Een koud kunstje voor Yibbi Jansen. Een heerlijke dribbel van Freeke Moes in haar vijftigste interland? Doelpunt. En nog voor de klok de dubbele cijfers bereikt had, maakte Luna Fokke goal nummer drie, met een snoeihard forehandschot.
Maar wie denkt dat het Oranje wel heel erg meezat in het eerste kwart, had het mis. Echt niet alles wat op het doel van Las Leonas afgevuurd werd, was raak. Maria Verschoor kreeg met haar backhand nog een dot van een kans, net als Eva Drummond, die van dichtbij op haar buik bijna raak tipte. Oranje kleineerde de rivaal in het eerste kwartier.
Foto: WorldSportPics
Monsterscore in de maak?
De scoringsdrift ging in het tweede kwart liggen, maar het spelbeeld bleef onveranderd. De gefrustreerde Argentijnen kozen nu massaal voor de verdediging en moesten het vooral hebben van de hoge bal van verdediger Agustina Gorzelany. Daarmee zorgden de Zuid-Amerikanen vlak voor rust ook voor het enige speldenprikje, toen de thuisploeg een strafcorner kreeg. Oranje hield namelijk niet voldoende afstand bij het aannemen van een van de scoops van het Argentijnse kanon. De sleeppush van Gorzelany was echter te hoog op uitloper Lisa Post en werd haar inzet direct afgefloten. Oranje mocht nog tweemaal aanleggen voor een strafcorner, maar de stand bleef onveranderd.
Dat duurde tot een minuut of twintig voor tijd. Net toen de Argentijnen een beetje aan hockeyen toekwamen, promoveerde Sanne Koolen met haar flats een strafcorner tot een strafbal. Een eitje voor Frédérique Matla, die zo voor de 0-4 tekende. De vraag was niet of die monsterscore er zou komen, maar vooral hoe groot ‘ie zou uitvallen. Vooral omdat een minuut na de treffer van Matla alweer het vijfde doelpunt op het scorebord stond. Dit keer was het Pien Dicke die van dichtbij raak tikte: 0-5.
Foto: WorldSportPics
Grootste zege ooit op Argentinië
Pien Sanders deed in het derde kwart ook nog een duit in het zakje. De verdediger lette goed op bij strafcorner nummer vijf, die precies richting de stick van de aangever weggewerkt werd. In een beweging – een reflex – tikte ze de bal het doel in. Doelpunt nummer zes voor Oranje. 0-6. Een bizarre tussenstand.
En Nederland denderde door. Matla tekende in het vierde kwart ook voor haar tweede doelpunt, waardoor de ploeg van Van Ass op een 0-7 voorsprong stond. Drie minuten voor tijd kon het stadion in Santiago del Estero toch nog een keer juichen, toen Gorzelany met haar sleeppush Josine Koning verschalkte en voor een eretreffer zorgde. Niks meer dan de eer, want een wedstrijd werd het nooit. Bovendien was het een recordscore. Nog nooit won Oranje zo dik van Argentinië.
Ongekende cijfers
Met de vierde zege op rij zit het eerste blok van het vijfde Pro League-seizoen erop voor de Oranje Dames. Met een debuterende en daarin zelfs scorende Fay van der Elst, de allereerste interlandgoals voor Maria Steensma en Sanne Koolen, de terugkeer van Eva Drummond, twaalf punten uit vier wedstrijden en de doelcijfers 24-3, had Oranje het simpelweg niet beter kunnen doen.
Maar het prestigieuze landentoernooi van de wereldhockeybond is niet wat telt. Wat wel telt, is komend jaar zomer. De Olympische Spelen. En na de monsterzege is er een ding duidelijk: Oranje ligt op titelkoers. Want er is bakken met huiswerk voor iedere tegenstander, om dit Oranje van de volgende gouden plak af te houden.
Foto: WorldSportPics
2 Reacties
stuurmanaanwal
Beste teamsport team dat ik ooit zag. Dit Nederland is vrijwel onverslaanbaar en klassen beter dan de rest. Vrijwel zeker een gouden medaille in Parijs. Maar ook de vraag, hoe houden we de sport competitief? Het verschil met andere landen is te groot en dat gaan die andere landen voorlopig niet inhalen... Nederland is een team zonder zwakke plekken, met een paar onbespeelbare topspeelsters. En iedereen kan scoren, het team is niet van enkelen afhankelijk.
lynnBosman
Een fantastisch begin met geweldig hockey. De OS zal een heel ander toernooi zijn met een ander soort spanning. Ik verwacht dat landen als Duitsland, België (mits beiden gekwalificeerd) en wellicht Australië het achterin dicht gaan gooien. Argentinië heeft natuurlijk ook een goede ploeg met een aantal gevaarlijke speelsters en een goede strafcorner. Maar het grote verschil (zoals je in een eerder bericht aangaf) is dat Argentinië 10-12 echt goede speelsters heeft. Nederland heeft 23 speelsters (waarvan een deel in meerdere linies kan spelen zoals Verschoor, Albers, van Geffen) van topkwaliteit. Van de 22 die mee waren, komen de OS voor Fernig, Steensma, vd Elst naar mijn mening nog te vroeg. Nunnink, Veen, Welten, Plönissen en misschien Fortuin gaan weer aanhaken. Ik vond Jochems goed spelen, maar de concurrentie is immens op het middenveld.