In de rubriek Oranje Franje belichten we opvallende en niet-alledaagse gebeurtenissen bij de vele interlands van de beide Oranje-teams. In de tweede aflevering een interland tussen België en Nederland, die letterlijk ontaardde in een baggerwedstrijd.
Het is 11 maart 1934. De Oranje Heren maken zich in Brussel klaar voor een vriendschappelijke, maar prestigieuze ontmoeting met België. Het vrij kale, zanderige veld van de Leopold Club ligt er ’s ochtends – een paar uur voor de afslag – uitnodigend bij voor de zeventiende onderlinge landenwedstrijd tussen Nederland en België. De mat is keurig gerold en lekker vlak. Niets wijst nog op het naderende onheil vanuit de atmosfeer.
Rond het middaguur is ineens alles anders. Het is gaan regenen in Brussel. Flink gaan regenen. In no time staat het kale veld vol gelige plassen. Langs het veld druipen de vlaggen en zorgt de kletsnatte versiering voor een trieste aanblik. Van afgelasting is geen sprake: er moet en zal gehockeyd worden. De Oranje-mannen schroeven langere doppen onder hun schoenen, passen hun speltactiek en strijdplan aan en betreden het veld.
Modderlaag
Wat er vervolgens gebeurt, is bijna met geen pen te beschrijven. Als er bewegende beelden zouden zijn geweest van deze interland, dan zouden die in onze tijd ongetwijfeld viraal zijn gegaan. In het verslag van Hockey Sport staat het volgende te lezen: ‘In een minimum van tijd speelden zich de vreemdste toneelen af. Iedereen gleed meters ver, de bal, hoe hard over den grond geslagen, verdronk in de groote plas, die het middenveld was en valpartijen maakten de spelers in een oogwenk ontoonbaar.’
Het is duidelijk: van normaal hockey komt hier vanmiddag weinig terecht. Zeven achtste deel van het veld in Brussel raakt al snel bedekt met een modderlaag van zeker tien centimeter. Slechts op de linker- en rechterflanken is nog wat gras te zien. Door de aanhoudende regen zijn alle spelers tot op de huid doorweekt. De modderklonten en waterspetters vliegen de spelers om de oren, de bal zit regelmatig vast in de klei, spelers glijden voortdurend uit en vallen regelmatig samen in de gelige blubber. De vijfhonderd dappere toeschouwers die het hondenweer trotseren kijken hun ogen uit.
Roemvol
Het is opmerkelijk om te lezen hoe Hockey Sport ondanks de ridicule omstandigheden zijn best doet een bloedserieus wedstrijdverhaal te brengen. In het verslag worden zelfs de verrichtingen van alle Nederlandse spelers uitvoerig besproken, alsof het een tactische analyse van het spel onder normale omstandigheden betreft. Dat er überhaupt zeventig minuten lang kon worden doorgehockeyd, mag een wonder heten.
De uitslag van het duel (een 1-2 overwinning voor Oranje door goals van Hans Schnitger en Han Schook) lijkt onbelangrijk, maar eens te meer blijkt hoeveel waarde een zege op de zuiderburen in die prille jaren van de hockeysport heeft. ‘Met deze overwinning is weer een roemvolle bladzijde toegevoegd aan de historie van het Nederlandsche hockey. Daarom hulde aan de overwinnaars!’, aldus de afsluitende woorden in Hockey Sport.
De Oranje Heren die op 11 maart 1934 tegen België aantraden: met op de bovenste rij Lex Maas, Hans Schnitger, George Lob, Rein de Waal, Piet Gunning, doelman Wim van der Does en scheidsrechter Broese van Groenou. Gehurkt: Ben ter Haar, Han Schook, Ton van Lierop, Ab Tresling en Thomas Romeijn. Foto: Hockey Sport
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.