Recordhouder Minke Smabers: ‘Pas nu zie ik hoe bijzonder het is’

De onlangs gelanceerde interlanddatabase van de KNHB brengt het verleden weer tot leven. De carrières van vele Oranje-internationals komen opnieuw onder de aandacht, zoals die van Minke Smabers. Bijna tien jaar na haar laatste interland is de voormalige middenvelder – die vandaag haar 41ste verjaardag viert – nog altijd recordinternational van Oranje.

De naam Minke Smabers prijkt al sinds 2007 bovenaan het klassement van Oranje-speelsters met de meeste interlands. In januari van dat jaar passeerde de Haagse hockeyster toenmalig recordinternational Mijntje Donners (234 interlands) om onbedreigd recordhouder van het Nederlands elftal te worden.

Smabers is de enige vrouwelijke international met meer dan driehonderd caps. Concurrentie voor de koppositie is voorlopig in geen velden of wegen te bekennen. Ze is samen met Maartje Paumen en Eva de Goede ook degene die met Oranje aan de meeste toernooien deelnam (23) en de meeste finales speelde (achttien, een record dat ze deelt met Paumen).

‘Als je bent gestopt met hockey dringt pas goed door hoe bijzonder een interlandcarrière eigenlijk is’, zegt Smabers als we haar aan de telefoon hebben. ‘Nu je naam weer even prominent opduikt in zo’n database besef je dat je best wat hebt betekend in het Nederlandse vrouwenhockey. Dat gevoel blijft natuurlijk hartstikke leuk.’

Niet weg te denken uit Oranje

Smabers was tijdens haar interlandloopbaan letterlijk niet weg te denken uit de nationale ploeg. Van de 335 interlands die de Oranje Dames tussen haar debuutwedstrijd in 1997 en haar laatste optreden in 2010 speelden, miste de voormalige speelster van Laren er maar 23. Smabers blonk uit door haar loopvermogen, straalde op het middenveld altijd rust uit en was met haar coaching vaak het kompas van het team.

Smabers: ‘Het is bijzonder dat ik zo weinig wedstrijden heb gemist. Ik moest alleen de Champions Trophy van 2005 laten schieten vanwege een knieblessure en bleef verder nog een paar keer aan de kant. Het zijn heel veel wedstrijden, maar ik heb het altijd goed kunnen volhouden. Het is een optelsom van allerlei dingen waardoor ik kon blíjven spelen: mijn positie in het veld, het plezier en de drive die ik had en het feit dat ik altijd fit was. Ik heb van elke wedstrijd enorm genoten.’

Minke Smabers (tweede van links) knuffelt Fatima Moreira de Melo na de bronzen medaille op de Olympische Spelen van 2000 in Sydney. Het was één van de 23 medailles die Smabers op 23 toernooien won. Foto: Koen Suyk.

Professioneler

Smabers heeft zo’n 28 procent van álle wedstrijden in de historie van de Oranje Dames gespeeld en heeft het hockey logischerwijs zien veranderen in zo’n lange periode. ‘Ik debuteerde onder bondscoach Tom van ’t Hek en heb later lang onder Marc Lammers gespeeld. In die jaren is er veel gebeurd. Zo switchten we met Oranje van avondtrainingen die je na het werk of studie deed naar twee trainingen overdag. Ik zag het hockey professioneler worden. Ik denk dat Marc daarin een belangrijke rol heeft gespeeld.’

Smabers was nooit zo met de imposante opeenstapeling van haar interlands bezig, maar was zich altijd wel bewust van haar optredens in Oranje. ‘In het begin tel je je interlands nog braaf, maar op een gegeven moment doe je dat niet meer. Toch ben ik nooit de tel kwijtgeraakt. Nu is er een digitale database, maar in mijn tijd was je afhankelijk van programmaboekjes die bij toernooien werden uitgedeeld. Daarin stond dan keurig achter je naam het aantal interlands vermeld. Dan ging je toch weer rekenen en wist je wanneer er een mijlpaal in aantocht was. In Oranje kreeg je bij elke 50 interlands een speech van de coach of je ploeggenoten. Die heb ik in al die jaren genoeg gehad!’

Klik op de afbeelding voor een grote weergave.