‘Reserve’ Reyenga baalt na olympisch debuut: ‘Tik op mijn reet’

Hij stond vrijdagavond nog doorweekt op de boot op de Seine tijdens de opening van de Olympische Spelen 2024, zaterdagmiddag maakte reserve Tijmen Reyenga onverwachts zijn olympische debuut. Als vervanger van de zieke Joep de Mol won hij met de Nederlandse hockeymannen de openingswedstrijd van Zuid-Afrika met 5-3.

Maar wie denkt dat er na afloop van het duel een blije Reyenga de pers te woord stond in het de mixed zone van het Yves-Du-Manoir Stadium, die heeft het mis. Met een gezicht als een oorworm en bijzonder zelfkritisch gaf hij antwoorden op vragen van de pers. Dat de multifunctionele speler in de tweede helft te veel fouten had gemaakt en niet lekker verdedigde bij de 5-2 van Zuid-Afrika, rekende hij zichzelf keihard aan.

‘Als je reserve bent en ze hebben je nodig, moet je er staan. Je hebt een taak, die je moet voldoen. Dat heb ik niet gedaan, ik ben gaan kloten’, was Reyenga duidelijk. ‘Daar moet ik mezelf op aanspreken. Ik maak zelf fouten. Het begin was aardig, maar ik heb uiteindelijk niet mijn beste wedstrijd kunnen spelen. Ik ga dadelijk goed de beelden kijken en even mezelf een tik op mijn reet geven.’

Tijmen Reyenga met een spectaculaire actie. Foto: Willem Vernes

Openingsceremonie

Zo, daar was geen woord Frans bij. Na het laatste gesprek beende hij weg, nog even zwaaiend naar zijn ouders en vrienden die een plekje hadden gevonden op de honderd jaar oude tribune van het voormalige rugbystadion.

Reyenga junior was er zelf tot zaterdagmorgen nog van uitgegaan dat ook hij daar een stoeltje zou bezetten in het openingsduel van de Oranje Heren in Parijs. Om die reden mocht hij – in tegenstelling tot de vaste selectie van zestien spelers – vrijdagavond wel aanwezig zijn tijdens de openingsceremonie die zich op en rond de Seine voltrok.

Het mooiste was de Eiffeltoren met de olympische ringen waar we eindigden. Echt fantastisch.’ Reyenga over de openingsceremonie die hij meemaakte

Samen met de delegatie van Peru, een grote TeamNL-sportploeg en de andere hockeyreserves Stijn van Heijningen en Derk Meijer stond hij urenlang op de boot voor de parade, die als rode draad door de indrukwekkende, maar lange openingsceremonie liep. ‘Toen ik hoorde dat wij als reservespelers de mogelijkheid hadden om die ceremonie bij te wonen, hebben ik meteen ja gezegd. Zo’n kans krijg je misschien maar een keer. Ik heb nu het beste van twee werelden.’

Hij had er, ondanks dat de regen urenlang de deelnemers en honderdduizenden toeschouwers geselden, elke minuut van genoten. ‘Er gebeurden zoveel mooie momenten. Je ziet al die mensen langs de kant schreeuwen, de Nederlandse vlaggen. Het mooiste was de Eiffeltoren met de olympische ringen waar we eindigden. Echt fantastisch.’

‘Hockeyspullen meenemen’

Reyenga lag rond twaalf uur in zijn bed, maar kon door alle indrukken de slaap eerst niet vatten, bekende hij. Niettemin stond hij zaterdagmorgen fris en fruitig op om naar het olympische dorp te vertrekken. Als reserve verblijft hij in een hotel op een andere plek in Parijs. Amper bij de metro aangekomen, kregen hij en Van Heijningen een bericht van Delmée: neem je hockeyspullen mee. ‘We wilden net instappen en zijn toen teruggekeerd naar ons hotel om onze spullen te pakken.’

Ze hadden beiden toen nog geen idee dat Joep de Mol in de nacht van vrijdag op zaterdag ziek was geworden. Dat hoorden ze bij aankomst bij het hotel van de Nederlandse ploeg. Reyenga kreeg daar ook het bericht dat hij zijn olympische debuut ging maken tegen Zuid-Afrika. ‘Mijn gevoel was toen toch een beetje dubbel’, vertelde hij. ‘Ik was aan de ene kant natuurlijk heel blij dat ik mocht spelen, maar aan de andere kant vind ik het ook heel vervelend voor Joep, mijn ploeggenoot van Oranje-Rood. Dit gun je niemand, maar zeker hem niet. Ik vind het ook ontzettend jammer dat ik hier niet met hem heb gestaan.’

Tijmen Reyenga: ‘Dan start je vol plezier en energie, maar speel je niet je beste wedstrijd.’ Foto: Willem Vernes

Reyenga had voor vertrek naar het hockeystadion even contact met De Mol. ‘Maar we hebben niet veel gesproken. Ik wist ook niet precies wat ik tegen hem moest zeggen. Als we straks terug in het hotel zijn, ga ik nog wel met hem praten.’

De eerste met wie Reyenga contact opnam nadat hij het goed nieuws hoorde? Oranje-Rood ploeggenoot Jelle Galema. ‘Nog eerder dan met mijn ouders en mijn vriendin. Jelle en ik hebben veel contact samen, daardoor was hij de eerste.’

Vokslied

In het met ruim tienduizend mensen goed gevulde Yves-du-Manoir Stadium deed Reyenga zijn warming-up en stond hij rond kwart voor een in de line-up voor het volkslied. ‘Een bijzonder moment. Ik heb nog wel even contact gezocht met mijn ouders, maar kon ze niet vinden. Ik stond er nog steeds met een soort van dubbel gevoel. Ik zou hier eigenlijk niet staan, maar sta er toch. Het was spannender dan anders. Mooier, specialer ook. Nog steeds met dezelfde trots. Dan start je vol plezier en energie, maar speel je niet je beste wedstrijd’, zo baalde hij nog steeds duidelijk.

Ik was aan de ene kant natuurlijk heel blij dat ik mocht spelen, maar aan de andere kant vind ik het ook heel vervelend voor Joep.

In de eerste twee kwarten speelde Reyenga overigens best prima, net als de rest van de Nederlands ploeg die na de 1-1 van Zuid-Afrika uitliep naar 5-1 en leek af te stevenen op een relatief eenvoudige poulezege. Tot in het derde kwart Zuid-Afrika via een goede aanval door de Nederlandse defensie sneed. Reyenga was uiteindelijk te laat om te voorkomen dat Tevin Kok met de mooiste goal van de middag Zuid-Afrika terugbracht tot 5-2. Het was het startsein van een wiebelige fase, waarin Nederland veelvuldig onnodig balverlies leed. Ook Reyenga schoof een keer zo maar zonder tegenstand de bal in de stick van een Zuid-Afrikaanse tegenstander.

Woedend beende hij kort daarop naar de kant voor een wissel. Het wisselhesje smeet hij woedend op de grond, met een zuur gezicht ging hij op de bank zitten. Hij baalde! En goed ook.

Koninklijke boks

Ondanks een slotoffensief van Zuid-Afrika kwam de zege van Nederland – mede dankzij enkele geweldige reddingen van Pirmin Blaak – niet meer serieus in gevaar. De overwinning werd door Nederland na afloop met gepaste vreugde gevierd, maar de spelers en staf kregen nog wel een persoonlijke felicitatie van het koninklijk paar Willem-Alexander en Máxima. ‘We hebben een boks mogen geven, dat was mooi. Maar ja, nu moeten we gewoon weer herstellen en door.’

Reyenga met zijn ploeggenoten bij de koning. Foto: Willem Vernes

Wat dat ‘door’ voor Reyenga betekent, was direct na afloop nog niet duidelijk. Oranje speelt zondag alweer, dan is Frankrijk de tegenstander. ‘Ik heb nu geen idee. Dat hoor ik nog wel. Als ze me morgen nodig hebben, moet ik er staan. En niet weer op deze manier.’