Telgenkamp geniet van Van Gaal: ‘Als hij iets zegt, luister je’

Met een glimlach die niet zou misstaan in een tandpastareclame kwam Duco Telgenkamp zondagavond van het veld. De spits had met zijn rake tip-in een prachtig aandeel in de 2-0 zege in de kwartfinales op Australië. Een dag eerder had hij met open mond geluisterd naar de verhalen van Louis van Gaal, die even langsging bij de selectie.

Van Gaal had de Oranje-groep onder meer voorgehouden dat ze moesten imagineren. Zich vooraf voorstellen wat ze wilden doen tegen Australië, de wedstrijd alvast inbeelden. De vraag aan Telgenkamp was dan ook makkelijk gesteld. Had hij gisteren al bedacht dat hij zo zou scoren? Een cornervariant zou binnenglijden bij de eerste paal, vlak na rust?

‘Dat imagineren en visualiseren deed ik altijd al wel’, zei de spits. ‘Hier zat ook wat persoonlijke revanche bij van de finale van de play-offs. Toen wilde ik ‘m ook zo maken, maar kreeg ik een kaart een liep ik een hersenschudding op. Nu wilde ik even laten zien dat ik er ben en ervoor ga.’

Daarmee viel de aanvaller voor het eerst sinds een paar wedstrijden weer echt op bij Oranje. Toegegeven, hij pikte keurig zijn goaltjes mee in de twee openingspotten tegen Zuid-Afrika (5-3) en Frankrijk (4-0). Maar na die twee wedstrijden was-ie minder zichtbaar. Niet de goaltjesdief die vorig jaar als een komeet omhoogschoot en vanuit het niets een plek veroverde in de selectie van Jeroen Delmée.

Telgenkamp krijgt een knuffel van Jip Janssen na de openingsgoal. Foto: Willem Vernes

Op het gewonnen EK veranderde alles wat hij aanraakte in goud. Was hij de grote onbekende en werd-ie topscorer, nota bene op zijn eerste toernooi. ‘Mensen weten nu iets beter hoe ik speel. Ze letten nu met meerdere mensen op me. Dat hoort erbij. C’est ça. We hopen dat er elke wedstrijd iemand opstaat. Daar heb ik heilig vertrouwen in, met zo’n goede groep.’

Met Van Gaal praten over Messi

Even terug naar Van Gaal. Want het bezoek dat de voetbalcoach aan de hockeyers in het olympisch dorp bracht, maakte indruk op de Hollandse Haaland, zoals de bijnaam van Telgenkamp luidt. Na de wedstrijd zocht de spits vanaf het veld nog even contact met Van Gaal, die op de eretribune zat. Hij toonde zijn gebalde vuisten aan de klappende voetbalcoach. ‘Leuk toch? Ik vind het fantastisch. Ik ben fan van Louis. En hij vindt ons ook leuk, zei hij. Ik heb hem gisteren een handje mogen geven. En Truus, zijn vrouw, ook. Truus wilde graag hierheen, die heeft hem meegenomen. Volgens mij hebben ze het heel leuk gehad.’

Telgenkamp zoekt naar een schot tegenover de Australische defensie. Foto: Willem Vernes

‘Hij nam gisteren het woord. Echt op Louis z’n manier. Als hij iets zegt, luister je. Hij heeft charisma, zegt op een mooie manier wat hij vindt. Het is bijzonder om daarnaar te luisteren, helemaal als dat live gebeurt. Voor een groep is het gewoon mooi als zo’n gozer langskomt. Dat hij de tijd neemt voor ons. We mochten nog wat vragen stellen. Bijvoorbeeld over het gedoe met Messi op het WK.’

‘Broeders die voor elkaar vechten’

Eerlijk is eerlijk. Louis en Truus werden verwend. Nederland speelde een degelijke, stabiele wedstrijd waarin het twee schitterende goals maakte. ‘Ik denk dat we echt een vechtpot hebben neergezet. We staan misschien niet bekend als een vechtersploeg. Maar we kunnen het wel. We willen allemaal zo graag. Hebben zo’n speciale groep. We zijn broeders. Zo vechten we voor elkaar. Zo gaan we met elkaar voor goud. En zo spreken we elkaar aan. Direct en eerlijk, inderdaad. Ik ben niet politiek correct ingesteld, dus geloof me: dat is echt zo.’ 

Louis en Truus van Gaal groeten Duco Telgenkamp vanaf de tribune. Foto: Willem Vernes