Weer een dreun voor de Belgen: ‘Ontgoocheld door uitschakeling’

Voor het eerst in tien jaar plaatste België zich niet voor de halve finales van het EK. Dinsdag, in de beslissende groepswedstrijd tegen Spanje, hadden onze zuiderburen genoeg aan een gelijkspel. Maar door de 2-1 nederlaag rest hen slechts de strijd om plek vijf. Een scenario dat herinneringen oproept aan de Olympische Spelen van vorig jaar.

Nieuwkomer Guillaume Hellin beukte uit frustratie een paar keer met zijn stick op de blauwe grasmat. Zijn generatiegenoot Roman Duvekot greep met zijn handen in het haar. Routinier Arthur de Sloover liep met een gebogen hoofd richting de media. Keeper Loic van Doren staarde met een lege blik in het oneindige niets.

Ze hadden ‘m voor het grijpen, die plek bij de laatste vier. Maar ze tastten mis. Kregen veel kansen tegen Spanje, in de laatste minuten. Hoopten zelfs nog op een ultralate strafcorner, in een ultieme videopoging. Toen ook die kans was verkeken, daalde een deken van teleurstelling neer over de Belgische ploeg. Het totaal gerenoveerde team, dat in sneltreinvaart een verjongingskuur onderging. Een nieuw tijdperk, na die pijnlijke afgang op de Spelen van Parijs. Eentje met een valse start.

‘Dit is een ontgoocheling’, treurde De Sloover na afloop. ‘We hadden elkaar voor de wedstrijd gezegd om geen spijt te hebben. Alles te geven. Dat deden we ook. De enige spijt die er kan zijn, is dat we de kansen niet hebben afgemaakt. We komen alleen voor de keeper, maar de bal wilde er niet in. Het was net als tegen Oranje: onze tegenstander was efficiënt, wij niet.’

Foto: Willem Vernes

‘Alleen bezig met vandaag’

‘Verliezen is altijd kut. Uitgeschakeld worden helemaal’, vult aanvoerder Arthur van Doren aan. ‘Zelfs de neutrale toeschouwer zal hebben gezien dat we met al onze kansen een goede aanspraak maakten op de zege. We speelden onze beste wedstrijd van het toernooi, op het belangrijkste moment. We deden het goed genoeg om te winnen.’

De Sloover: ‘We balen. In de Pro League hebben we die efficiëntie wél laten zien.’ Met een zucht. ‘Maar dit zijn de grote momenten… Hier moet je er staan. Dan is het een cliché om te zeggen dat de jonge gasten er veel van leren. Dat het een mooie ervaring is, misschien. Maar dat voelt nu niet zo aan.’ Van Doren: ‘De staf kijkt naar het grotere verhaal en de lange termijn. Wij als topsporters zijn alleen bezig met vandaag. We moeten door. Als je hard kunt zingen als het goed gaat, moet je ook groot genoeg zijn om je hoofd op te trekken als je verliest.’ 

De Sloover kan tussen de bittere teleurstelling door ook nog wel glimpjes van de zon zien. ‘Dit is zuur en lastig. Maar we vertrouwen ook op het proces. We komen van ver, met een totaal andere groep. Als je aan het begin van dit jaar had gezegd dat we dit niveau haalden, dan hadden we dat niet geloofd. Het spel is bemoedigend voor de toekomst.’

Foto: Willem Vernes

De herinnering aan Parijs

Natuurlijk zijn de parallellen met de uitschakeling op de Olympische Spelen makkelijk te maken. Weer Spanje. Weer een beslissend moment. Weer geen halve finale. Van Doren: ‘Ik snap dat de buitenwereld daar over begint. Ook naar ons verleden kijkt. Vanaf 2016 tot het vorige EK stonden we in alle grote finales. Twee keer spelen om goud op de Spelen en het WK. Het leek allemaal maar normaal in die periode. Nu we daar wat verder vanaf zitten, kan je stellen dat het vooral heel knap was. Maar we moeten vooruit. Werken aan onze mankementen, al vind ik het nu lastig benoemen wat dat precies inhoudt.’

‘Tsja. Weer Spanje….’, zucht De Sloover veelzeggend. ‘De knop moet nu al om. Ook al hebben we op dit EK geen zin meer in wat er volgt. We moeten nu de rest kapot spelen. Vijfde worden. Volgend jaar hebben we weer een mooie kans om ons te laten zien op het WK. Ik ben overtuigd dat we er dan staan.’