Het sprookje van Noordwijk: na drie promoties in de Overgangsklasse

Ze gaan met reuzensprongen door de hockeycompetities. Zijn in drie jaar opgeklommen van de Derde Klasse naar de Overgangsklasse. De dames van Noordwijk schrijven hun eigen hockeysprookje. En verbazen zichzelf daarmee keer op keer.

‘Ik vind het nog steeds een onwerkelijk idee. Volgend seizoen spelen we misschien wel tegen Klein Zwitserland. Of tegen Laren. Clubs waarbij we nog nooit in de competitie hebben gezeten. Want die waren veel te goed. Maar inmiddels zijn we dat misschien ook wel. De Overgangsklasse in met Noordwijk, het is ongelooflijk.’

Op het moment dat we met Julia Antheunissen bellen, is het iets meer dan een week geleden dat de aanvoerder met haar team kampioen werd en promoveerde. Of beter gezegd, wéér promoveerde. Want de opmars van Noordwijk is op zijn zachtst gezegd opmerkelijk. In 2022 waren ze de beste in de Derde Klasse. Een jaar later werden ze tweede in hun Tweede Klasse, waardoor ze wederom een niveautje opschoven. En dit seizoen was het dus weer raak. 

Julia Antheunissen (links) met haar teamgenoten in de kampioensbadjassen van Noordwijk. Foto: Noordwijk Dames 1

De gouden generatie

Een bizarre, unieke hattrick. Als een komeet schieten ze door het hockeylandschap. Een reis die jaren geleden begon, vertelt Antheunissen. ‘Het klinkt vrij cliché, maar we zijn echt een hele mooie vriendinnengroep. Een aantal kent elkaar al uit de allerjongste jeugd. Sommigen zijn tegelijk met hockey begonnen. En toen die groep ouder werd, kwamen er steeds meer goeie meiden bij elkaar in het team.’

‘We hockeyen samen, maar staan ook op vrijdag en zaterdag met elkaar in de kroeg. Zaten bij elkaar in de klas, kwamen doordeweeks bij elkaar over de vloer. Ik zit zelf vanaf de B-jeugd bij deze groep. Ik heb eerst bij Voorhout en Leiden gespeeld, maar omdat een paar vriendinnen van mij bij Noordwijk zaten, ben ik overgestapt. Van die keuze heb ik nooit spijt gehad. Van de groep waarmee we in de B’tjes begonnen zijn er – uit mijn hoofd – twaalf uiteindelijk doorgegaan naar Dames 1.’

En dat was niet zomaar. Want de lichting waarover Antheunissen het heeft, gooide in de jeugd al heel hoge ogen. ‘We haalden de landelijke competitie in de B en de A. Dat was nog nooit een team gelukt op onze club, waar de eerste teams meestal in de Eerste Klasse speelden. Opeens werden we een soort gouden generatie genoemd. We kregen toen al een beetje door dat we wel een bijzonder team hadden. Dat zorgde er ook voor dat we bij elkaar bleven. Niet naar andere, betere clubs uit de buurt gingen. Zoals dat daarvoor wel gebeurde.’

Het voorjaar van 2022: de eerste promotie van Noordwijk. Foto: Noordwijk Dames 1

‘Ze dachten dat we een bierteam waren’

Antheunissen herinnert zich een moment uit de B-jeugd. ‘HDM had een teamweekend in Noordwijk. Lekker natuurlijk, aan het strand. Ze wilden in die dagen ook graag een wedstrijdje tegen ons spelen. Even tussendoor. Het waren veel meiden die al veel gewonnen hadden, finales hadden gespeeld. Ze zagen ons maar als een klein clubje. Maar ze gingen er wel met 3-1 vanaf. Ook tot onze eigen verbazing, hoor.’

Het gat tussen de toplichting in de jeugd en het eerste damesteam was nog gigantisch. Dames 1 van Noordwijk degradeerde in 2019 naar de Derde Klasse en kon pas na twee verloren coronajaren een poging doen om op te klimmen. ‘In ons laatste jaar in de jeugd zijn we vaak ingevallen bij het Dames 1 dat er al stond. Daardoor was de overgang een jaar later vrij soepel. Eigenlijk waren we toen al trots dat we mochten invallen als we tegen bijvoorbeeld Bleiswijk of Rapide – in Zeeland – speelden. In die wedstrijden hebben we geleerd om te knokken. Het niet alleen maar mooi te doen, zoals we dat in de jeugd probeerden. We moesten ook wel omhoog met Dames 1. Anders waren er alsnog veel meiden vertrokken, wat natuurlijk doodzonde was geweest.’

Ze doen het wel op hun eigen manier, vertelt Antheunissen. ‘We zijn heel fanatiek. Laat ik dat vooropstellen. Maar wel op een andere manier dan heel veel tegenstanders. Die komen dan bij ons op de club en zijn helemaal gefocust. Zijn al bezig met tactische praatjes, terwijl wij nog doornemen hoe de avond daarvoor is afgelopen. Ook dat hoort bij ons.’ Ze schiet in de lach door haar eigen herinnering. ‘Ik zal niet zeggen welke tegenstander het was – dat is lullig. Maar dit seizoen kwam er een team naar ons toe in het clubhuis. We moeten tegen Dames 1 spelen, weten jullie wie dat zijn? Dachten ze dat we een of ander bierteam waren, omdat we het voor de wedstrijd zo gezellig hadden met elkaar. Zo’n situatie past bij ons. We worden onderschat. Al jaren.’ 

En de kampioensfoto in 2024, na de derde promotie op rij. Foto: Noordwijk Dames 1

Drie keer op rij ging het dak er dus af bij Noordwijk. ‘Dat laatste feestje was het allermooiste. Omdat we het dit seizoen echt niet verwacht hadden. Onze concurrent Groen-Geel verspeelde punten, waardoor wij opeens kampioen waren. We hadden een spion naar hun wedstrijd gestuurd, een kennis van onze coach. We speelden zelf uit op Haarlem. Hadden al gewonnen. Hij deed liveverslag, stond op de speaker van de telefoon. Iedereen stond daar in een kringetje omheen. Een mega-bijzonder moment, maar het echte kampioensfeest hebben we vorige week bij ons thuis gehouden. Ik kan je de details beter besparen, maar het was geweldig.’

Van de vriendinnengroep uit de B-jeugd hockeyen er nu nog tien bij Noordwijk, dat in een andere fase is beland. ‘Vroeger wilde niemand bij ons hockeyen. Waren we niet aantrekkelijk. Nu komen speelsters en ook trainers zichzelf aanbieden, omdat ze ziet dat hier iets moois gebeurt. Komen er misschien wel teamauto’s. Dat is allemaal heel gaaf en complimenteus. Maar we moeten onszelf niet kwijtraken.’

In de voetsporen van De Terriërs

Voor het eerst in het gesprek is de uitbundige Antheunissen even bloedserieus. ‘We hebben al uitgesproken dat we niet uit elkaar willen vallen. Dat een paar meiden die dit hebben opgebouwd afvallen, omdat er nieuwe versterkingen van buitenaf komen. Dat past niet bij ons. Natuurlijk is er plek voor nieuwe meiden. Maar dan alleen ‘erbij’ en niet ‘in plaats van’. Daar zijn we echt bewust mee bezig.’

De onwaarschijnlijke opmars van Noordwijk doet een beetje denken aan de triomftocht van De Terriërs. De ‘zandclub’ uit Heiloo speelde in 2004 nog Derde Klasse en schopte het acht jaar later tot de Hoofdklasse. ‘Ik kende hun verhaal niet’, reageert Antheunissen. ‘Maar wat gaaf. Een heel mooi voorbeeld. Het is natuurlijk niet waarschijnlijk dat wij dat ook gaan doen.’ Ze houdt even in. ‘Maar ja. Die drie promoties op rij hadden we ook niet helemaal verwacht. Dus hopelijk bellen we over paar jaar nog een keer, met een mooie reden.’