De wonderbaarlijke promotie van Rood-Wit: ‘Net een jongensboek’

Het zal je maar gebeuren: onderaan de middenmoot bungelen in de winterstop. Tien zeges op rij boeken. En na twee series van bloedstollende play-off-wedstrijden promoveren. Het overkwam eersteklasser Rood-Wit dit seizoen. ‘Het is net een jongensboek.’

Dramatisch. Zo was de stand van zaken voor het vlaggenschip uit Aerdenhout halverwege het seizoen wel te noemen. Dit jaar moest het gaan gebeuren voor de mannen, spelend in de Eerste Klasse A. Met hun eeuwenoude traditie – de club is in 1899 opgericht – horen ze toch minstens in de Overgangsklasse thuis, vinden ze in Aerdenhout. Maar in de winterstop bungelde de ploeg van coach Willem Slinger met een achtste plek onderaan de middenmoot op het vierde niveau. Ver van die gewenste plekken bovenin de ranglijst.

Met onder andere de terugkeer keeper Stijn Snel, oud-Rood-Wit-speler én voormalig jeugdinternational, en een groepje talentvolle doorgestroomde A-spelers viel die achtste plek dus vies tegen. Slinger: ‘We speelden niet slecht, maar waren zoekende als team. Zoekende in het spel, maar ook daarbuiten. We kenden elkaar nog niet goed. De veiligheid binnen de ploeg ontbrak. Dat vertaalde zich in de uitslagen.’

Stijn Snel keerde terug bij Rood-Wit. Foto: Bart Scheulderman

Boswandelingen met het team

Het ontbrak de ploeg aan verbinding, concludeerde Slinger. Daar werd werk van gemaakt na afloop van die teleurstellende eerste seizoenshelft. ‘In plaats van vooral op het spel te focussen, hebben we ons in de wintermaanden op teambuilding gericht. We maakten boswandelingen met elkaar, voerden goede gesprekken en maakten een geweldig teamweekend naar Parijs.’

‘In februari staken we de koppen bij elkaar om een doel te stellen voor de tweede seizoenshelft’, vervolgt Slinger. ‘We waren het erover eens dat als we ons zouden gedragen als een overgangsklasser, we ook een overgangsklassewaardiger team zouden worden. Op bepaalde momenten niet reageren op de scheidsrechter en iets extra’s doen om fit te zijn bijvoorbeeld. Zonder verwachtingen over de uitkomst overigens, want halverwege het seizoen stonden we achtste. De bovenste plekken waren dus ver uit het zicht.’

Tien keer op rij gewonnen

Die aanpak werkte. Want na de winterstop ging het hard met de Aerdenhoutse mannen. ‘Toen we de eerste wedstrijd na de winterstop wonnen, kregen we vertrouwen. Dat geloof in onszelf groeide nadat we de week erna op ook drie punten pakten. En de week daarna wéér. Wedstrijden die we in de eerste seizoenshelft net aan verloren of gelijk speelden, pakten we nu wel. We kwamen in een flow terecht en wonnen tien wedstrijden op rij. Alleen tegen de uiteindelijke kampioen Alphen speelden we gelijk. Maar we bleken genoeg punten gehaald te hebben om in de play-offs te belanden.’

Alleen het bereiken van de play-offs mag dus al een Houdini-act heten: 31 van de 44 punten halen in 1 seizoenshelft is al vrij uniek. Maar daarmee hield het sprookje voor Rood-Wit nog niet op.

‘De eerste play-offs-ronde was Eindhoven [de nummer twee uit de Eerste Klasse poule C] onze tegenstander. De eerste wedstrijd, thuis, wonnen we met 3-2, gesteund door waanzinnig veel publiek. In Eindhoven verloren we [3-0], dus mochten we de dag erna opnieuw de rit maken voor de beslissende wedstrijd.’

Eindhoven en Rood-Wit waren aan elkaar gewaagd in de play-offs. Foto: Bart Scheulderman

Zwembad

Die dag, 5 juni, regende het. En niet zo’n beetje ook. Slinger: ‘We zaten goed in de wedstrijd, in tegenstelling tot de dag ervoor. Dat kwam mede door onze professionele inslag. We waren ruim op tijd in een hotel in de buurt om te eten, te wandelen en nog eens video te kijken. Ondanks de regen speelden we uitstekend. Bij rust stond het nog 0-0. We waren er klaar voor om het af te maken in de tweede helft, maar het veld was inmiddels meer tot een zwembad getransformeerd.’

Gevolg: wedstrijd gestaakt. Slinger en zijn mannen moesten de dag daarna derde keer op rij naar Eindhoven – een ritje van zo’n twee uur enkele reis – om de wedstrijd af te maken.

‘Dat was natuurlijk niet optimaal, maar we bleven ons focussen en namen de resterende 35 speelminuten net zo serieus als de dagen ervoor. Dat wierp z’n vruchten af en we trokken de wedstrijd uiteindelijk met 2-0 over de streep.’

22 shoot-outs

Daarmee was Rood-Wit er nog steeds niet. Om daadwerkelijk promotie te bewerkstelligen, moest overgangsklasser IJsseloever nog verslagen worden. ‘We hadden maar 48 uur na die ‘vierde’ wedstrijd tegen Eindhoven om ons voor te bereiden. Fysiek was dat wel even schakelen. We begonnen thuis. De wedstrijd, waarin onze keeper vijf minuten voor tijd een strafbal stopte, was al spannend. De shoot-out-serie die volgde, was nog gekker. Uiteindelijk zijn er 22 shoot-outs genomen, en trokken wij aan het langste eind.’

In de return verloor Rood-Wit, wederom op shoot-outs, waardoor opnieuw een derde wedstrijd uitsluitsel moest geven. ‘Het was onze zevende wedstrijd in twee weken. Maar de jongens voelden en toonden zich nog steeds fit. Het thuispubliek gaf ons bovendien een bak energie. Het leek wel alsof heel Aerdenhout was uitgerukt. Aan alles voelden we dat het leefde. Dat gaf een enorme boost.’

Door het dak

Afgelopen zondag mocht Rood-Wit dus nog één keer aantreden. Ditmaal waren zeventig minuten genoeg om een winnaar aan te wijzen. Rood-Wit won met 3-1. ‘Alles en iedereen ging door het dak. Honderden kinderen stoven het veld op om dichtbij hun idolen te zijn. Een onbeschrijflijk gevoel.’

Rood-Wit Heren 1 deed wat in de winterstop voor onmogelijk gehouden werd: promoveren. Foto: Bart Scheulderman

En dus deed Rood-Wit Heren 1 wat iedereen in de winterstop voor onmogelijk had gehouden: promoveren naar de Overgangsklasse. ‘Zo’n reeks neerzetten, dat heb ik nog nooit meegemaakt. Deze uitkomst voelt als een jongensboek. Ik kan het bijna niet geloven.’

Komend seizoen neemt een andere coach, Maarten Bosman, het stokje over van Slinger. ‘De club vindt het na vier jaar tijd voor een ander gezicht voor de groep. Van de spelers gaan er maar twee weg. De rest wil dolgraag Overgangsklasse spelen. Ik heb er volledig vrede mee om nu te stoppen. En dat met zo’n ontknoping. Daar kon ik alleen maar van dromen.’