Als Eddie Ockenden zondagmiddag na het duel tegen medesubtopper HIC van het veld stapt, schudt de Australiër zijn hoofd. Zijn ploeg Laren heeft net een gevoelige 3-2 nederlaag geleden. Zijn tweede nederlaag sinds zijn terugkeer bij de ploeg waarvoor hij tussen 2008 en 2011 ook al uitkwam, al was het toen in de Hoofdklasse. ‘I sucked.’
Het blijft opmerkelijk: een tweevoudig wereldkampioen, een tweevoudig bronzen medaillewinnaar op de Olympische Spelen en een veelvoudig genomineerde voor de FIH-prijs van Wereldspeler van het Jaar – die hij overigens nooit won – die midden in het seizoen opeens in de Overgangsklasse opdraaft. Alleen: net in de wedstrijd tegen HIC kan Ockenden zijn stempel niet drukken. Hij roept, hij trekt, hij sleurt, maar hij blinkt niet uit. ‘Eddie is geen jongen die een bal op onze 23 pakt en ‘m naar de andere 23 dribbelt’, vertelt Laren-coach Rick van Domburg. Hij is iemand die ons spel kan versnellen en een stabiele factor kan zijn. Alleen hebben wij deze wedstrijd te weinig gebracht om hem te doen excelleren. Als team moeten we een hoger basisniveau halen wil Ed die gigantische meerwaarde zijn.’
‘Eddie is een eye-opener voor onze jongens’
De kracht van de 29-jarige Ockenden, die in vier duels drie keer scoorde, zit ‘m volgens Van Domburg in zijn manier van leidinggeven. ‘Ed is een positieve leider. Op het moment dat dingen fout gaan, stimuleert hij in plaats van dat hij veroordeelt of bekritiseert. Hij is iemand die een arm om een speler legt en zegt: ‘je kunt beter dit en dit doen.’ Dat is een eye-opener voor onze jongens.’
(foto: KNHB/Jimmy Wesel)
De hoofdrolspeler zelf moet na de wedstrijd eerst naar de kleedkamer om bij de teambespreking aanwezig te zijn. Daarna komt hij naar buiten en neemt hij alle tijd om zijn verhaal te vertellen. Op een bescheiden manier weliswaar, zoals de middenvelder is. Hij vertelt over hoe hij zijn huis in Perth achterliet en terug naar Nederland trok omdat hij weer eens iets anders wilde.
‘Na de Olympische Spelen heb ik even helemaal niets gedaan. Niet gehockeyd in ieder geval, omdat ik vrij wilde zijn na een zwaar jaar. Ik had zin in vakantie. Daardoor heb ik ook niet met Hoofdklasse-teams gesproken. Zij hadden hun selectie al rond toen ik besliste dat ik weer iets anders van de wereld wilde zien dan Australië.’
‘De Overgangsklasse is óók van hoog niveau’
De keuze voor Laren lag volgens hem dan ook voor de hand, hoewel het volgens hem geen rol speelt dat zijn Nederlandse vriendin Louise Mittendorfer bij Laren speelde. Samen woonden ze in Australië. ‘Ik heb een goede tijd bij Laren gehad. Ik heb hier mensen ontmoet die me af en toe nog steeds helpen met kleine dingetjes. Dat speelt natuurlijk een rol. We spelen nu dan wel in een lagere divisie, maar dat maakt me niks uit. De Overgangsklasse is óók van hoog niveau. Een andere ervaring ja, dat wel, maar zeker niet relaxter. Ik kan hier jonge gasten begeleiden en hen naar een hoger niveau helpen. In die hoedanigheid wil ik me ontwikkelen.’
Het verhaal van de arm om de speler slaan. ‘Natuurlijk probeer ik die gasten hier en daar een tip te geven, maar de beste manier om iemand iets te leren, is om het voor te doen. Om het zelf goed te doen. En dat heb ik deze wedstrijd niet gedaan.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.