Amelia Katerla is misschien wel de meest gretige hockeyster van de Promotieklasse Dames. Vijf jaar geleden kwam de Poolse international naar Nederland met maar één doel: spelen in de Livera Hoofdklasse. Dat doel heeft de 27-jarige spits bereikt, maar Katerla wil meer. Inmiddels speelt de Poolse bij Groningen op het tweede niveau, een tussenstation. ‘Ik heb het goed naar me zin hier, maar ik wil graag naar een club in de Hoofdklasse.’
Hockey.nl zag Katerla tijdens de Europacup Zaal in Den Haag opeens in het shirt van Arminen spelen. Iedereen die de snelle Poolse aanvalster kent, zal Katerla in één woord omschrijven als ‘ambitieus’. De spits gaat geen uitdaging in de weg, in welke uithoek van Nederland dan ook. Haar grote liefde? Hockey.
Alleen maar sport
Katerla leeft werkelijk voor de sport. Staat ze niet op het hockeyveld, dan is ze wel te vinden in de sportschool. Uiteraard om zelf optimaal fit te blijven, maar ze werkt er ook twintig uur in de week. Ze geeft personal training. ‘Er zit ook een groep hockeymeisjes tussen, zij willen explosiever worden.’
Een leuke bijkomstigheid: ‘tijdens de groepstrainingen train ik mijn Nederlands. Ik wil de taal goed leren spreken. Vooral als ik moe ben, na het hockey of na werk, ga ik te snel over naar het Engels. Ik probeer iedere dag een stukje beter Nederlands te praten, maar soms praten mensen te snel dat het lastig is te verstaan.’
Talent
Gemakshalve gaat het interview in het Engels. Razendsnel ratelt Katerla aan een stuk door over haar passie en haar dromen. Die liefde voor hockey duurt overigens ‘pas’ dertien jaar, want de aanvalster is geen geboren hockeyster. Ze viel in de gymles tijdens een potje unihockey op. Haar gymdocent spoorde haar aan om te gaan hockeyen. Katerla bleek talentvol. Een jaar later debuteerde ze in het nationale jeugdteam van Polen.
Vanaf dat moment droomde de toen nog tiener van de Hoofdklasse in Nederland, of zoals Katerla meerdere keren zegt, ‘de beste competitie van de wereld’. In 2015 liet ze alles in Polen achter om haar doel te verwezenlijken. De ambitieuze aanvalster emigreerde naar Nederland en maakte haar debuut in de Hoofdklasse Dames bij Push.
Via Breda en Nijmegen naar Groningen
De Poolse kende een loodzwaar jaar in Breda. De ploeg won alleen van MOP (2-0) en degradeerde met drie punten naar de overgangsklasse. Die wedstrijden tegen MOP waren bovendien bijzonder voor haar. Er spelen namelijk niet veel Poolse hockeysters in Nederland, maar in Vught speelden er destijds twee. ‘Stond ik tegenover Malgorzata Sztybrych en Natalia Wisniewska, twee vriendinnen van mij. Dat vond ik heel leuk.’
Ik mis personen met wie ik bijvoorbeeld een kop koffie kan drinken. Ik heb eigenlijk niemand hier. Amelia Katerla over haar situatie in Groningen
Na twee tussenjaren bij overgangsklasser Union in Nijmegen vertrok ze naar het hoge noorden. Daar maakte ze haar rentree in de Hoofdklasse Dames en kwam ze twee jaar met GHHC uit op het hoogste niveau. In al die jaren is het contact met de Poolse speelsters in Nederland goed gebleven.
Zo zat de Poolse Marlena Rybacha van Oranje-Rood in Den Haag tijdens de Europa Cup zaal op de tribune toen Katerla ineens te bewonderen was in het zaalhockeyteam van Arminen, een club uit Oostenrijk. ‘Er spelen een aantal Poolse vriendinnen in dat team’, verklaart ze haar ‘zaalhockeytransfer’.
Weerzien met vriendinnen
‘Ik heb soms mensen in het veld om me heen nodig die dicht bij me staan. Met Magdalena Zagajska speel ik al sinds de jeugd. Zij was er ook bij. Net als onze keeper, Dominika Nowicka. Ik voel me veilig als zij in het doel staat, ze is echt de beste keeper van Polen en Oostenrijk. Dominika reist ieder weekend van Polen naar Oostenrijk om daar te keepen. Poolse mentaliteit’, besluit ze met een lach.
De zaalhockeyperiode bij Arminen heeft haar, ondanks de degradatie uit de A-poule, goed gedaan. Want het vertrek naar Nederland deed wel iets met Katerla, zo vertelt ze eerlijk. ‘Ja, ik voel me soms best weleens alleen’, zegt Katerla vanuit haar kamer in Groningen. ‘In het begin voelde ik me niet alleen, omdat ik alleen maar aan hockey, hockey en hockey dacht. Ik was blind voor andere dingen om me heen. Maar nu, hoe langer ik hier ben…’
Vele offers
‘Ik train, werk en ga dan slapen. Dan sta ik de volgende dag weer op en begint het riedeltje weer opnieuw. Ik vind de meiden van Groningen hier leuk, maar het is niet zo makkelijk om close contact te hebben. Ze hebben hun eigen vrienden hier. Op zaterdag, wanneer mijn teamgenoten hun eigen dingen doen, dan ben ik alleen. Ik mis personen met wie ik bijvoorbeeld een kop koffie kan drinken. Ik heb eigenlijk niemand hier.’
Helemaal alleen in Groningen is de Poolse niet. Haar vader woont zo’n dertig kilometer verderop, in het dorpje Leek. ‘Hij komt vaak kijken. Mijn vader is net zo sportgek als ik. Soms ga ik in de weekenden naar hem toe, eten we samen.’
Haar moeder ziet ze minder vaak. Een lastig onderwerp voor Katerla. ‘Eigenlijk zie ik haar alleen rond Pasen en Kerst.’ Er klinkt een zucht.
Desondanks blijft de Poolse in Nederland. Waarom? Het antwoord is simpel: hockey. ‘Bij mij staat hockey absoluut op nummer één’, legt Katerla uit. ‘Ik geef alles op voor hockey. Dat brengt veel offers met zich mee.’
Hoop op transfer
Katerla benadrukt dat ze het desondanks naar haar zin heeft in het hoge noorden. ‘Ik houd van Groningen, ik vind echt alle meiden leuk. Ik heb hier een veel stabieler leven dan in Breda en Nijmegen. Daar woonde ik bij teamgenoten. In Groningen heb ik echt mijn eigen plek. Eigenlijk is alles goed in Groningen, maar spelen op het hoogste niveau is datgene wat ik mis.’
De Noorderlingen degradeerden vorige zomer naar de Promotieklasse, waardoor Katerla nu drie seizoenen in de Hoofdklasse achter haar naam heeft staan. Hoewel ze het niveau bij Groningen ‘nog steeds hoog’ vindt, heeft de Poolse haar ambities bijgesteld.
‘Vroeg of laat verlaat ik de club. Hockey is voor de meesten hier bij Groningen iets extra’s. Op dit moment zijn mijn teamgenoten heel goed, maar ze hebben verschillende prioriteiten. Als Groningen wil promoveren, moeten sommige meiden meer geven van zichzelf. Ik denk dat er een paar speelsters tussen zitten die niet eens denken aan promoveren. Dat is hun keuze, begrijp me niet verkeerd. Maar ik sta ik er zo niet in.’
Terugkeren naar de Hoofdklasse, Katerla – momenteel met zes goals in 11 wedstrijden – kan niet wachten. ‘Het liefste speel ik in het linkerrijtje, maar de bal ligt bij mij. Ik moet shinen in de Promotieklasse. Fysiek ben ik er klaar voor, het doel is om meer goals te maken. Ik zal er altijd voor blijven vechten.’
2 Reacties
marli
Leuk interview Amelia ! Trots op je 😘
klaassen
Ongelooflijk wat een wilskracht. Mooi om te zien hoe in de 'kleine' hockeylanden altijd weer een paar fanaten zijn te vinden die zich niets aantrekken van de kleine omvang van de sport/beperkte financiële vooruitzichten, en toch alles-op-alles zetten om het maximale eruit te trekken.