Boomgaardts belletje ‘gamechanger’ voor Puck van den Blink

Dit is het verhaal van de wonderlijke comeback van Puck van den Blink (23), die volledig tegen haar toekomstplannen in toch weer op het hockeyveld staat. Eigenlijk was de huidige doelvrouw van koploper HC Tilburg gestopt en haar nieuwe uitdagingen op sportgebied waren al bepaald: golfen op hoog niveau bij Golfclub De Dommel in Sint-Michielsgestel en ’s winters in de Alpen aan de slag als ski- en snowboarddocente.

Er gloorde dus een mooi, nieuw perspectief nadat Van den Blink afgelopen zomer bovendien afstudeerde in de toegepaste psychologie. So far so good, totdat op een mooie maandagmiddag Ageeth Boomgaardt aan de lijn hing.

‘Het was de laatste dag van mijn opleiding tot ski- en snowboarddocente. Daarvoor was ik achttien dagen in Kaprun, in Oostenrijk. Wintersport is echt mijn lust en mijn leven. Het is altijd mijn droom geweest als docente op de pistes aan het werk te gaan. Daarin heb ik best veel geïnvesteerd. Ageeth vroeg of ik bij Tilburg wilde komen hockeyen. Dat was een verrassend verzoek. Eigenlijk was ik helemaal klaar met hockey. Het plezier was verdwenen. Vanaf mijn jongste jeugd zat ik in dat wereldje, er waren periodes dat ik letterlijk zeven dagen per week op het veld stond en ik had wat gezondheidsklachten. Alles bij alles genomen wilde ik een nieuwe start maken. Daar keek ik erg naar uit.’

Boomgaardts belletje

Het gevolg van Boomgaardts belletje is intussen helder. Van den Blink staat sinds eind juli weer onder de lat.

‘Ik voerde er twee gesprekken over en het ging mij om twee belangrijke uitgangspunten: tijdens de wintermaanden zou ik niet beschikbaar zijn en ik moest absoluut mijn plezier terugvinden. Vooral over dat laatste had ik op voorhand geen enkel idee. Ageeth had het gevoel dat ik helemaal zou passen in de selectie met daarin behoorlijk wat nieuwe speelsters.’

Van den Blink ging met een nerveus gevoel naar die eerste training.

‘Ik voelde me echt onwennig in mijn pak, maar het aparte is dat het inderdaad vanaf het eerste moment klikte. Het is echt een leuk team, maar ik merkte wel dat ik er een hele lange tijd uit was geweest. In februari had ik een hersenschudding en vanaf dat moment keepte ik al niet meer. Toch gaven Ageeth en Maartje Paumen mij het volste vertrouwen. Ze lieten mij weten dat ik er op 6 september, bij de start van de competitie, moest staan. Zo kon ik zonder druk vanuit de technische staf weer in mijn ritme komen. Maar ja, het was allemaal nieuw en dan wil je jezelf toch laten zien.’

‘Ontzettend sneu voor Vera’

Het feit dat Tilburg onverwacht met een groot keepersprobleem zat – keepster Vera Beukers is een seizoen uitgeschakeld door een knieblessure – speelde voor Van den Blink geen rol in haar afweging.

‘Ik vind het in de eerste plaats ontzettend sneu voor Vera. Net naar een nieuwe club en dan meteen een heel seizoen uit de roulatie. Dat gun ik niemand. Ik voel mij ook geen concurrente van haar, die nu haar kans grijpt, want ik was immers al gestopt. Toch vind ik het fijn dat ik nu iets kan betekenen voor dit team, ondanks dat ik tot nu toe alleen speelde voor MOP en Were Di. Een binding met deze club had ik tot voor kort niet.’

Van den Blink heeft het idee dat ze haar oude ritme nog niet te pakken heeft, maar samen met haar keeperstrainer Simon Zijp werkt ze er hard aan dat gevoel terug te krijgen.

‘Altijd wens in Hoofdklasse te spelen’

Haar opgedane routine komt haar wel goed van pas.

‘We hebben een goed team dat wil meedoen om de prijzen en dat betekent, dat je tijdens een wedstrijd misschien maar drie of vier ballen te verwerken krijgt. Je concentratie moet optimaal zijn, maar dat ligt mij goed. Ik word tijdens een wedstrijd geen steeds betere doelvrouw als ik tachtig ballen op goal krijg.’

‘In het verleden is het altijd een wens geweest om ooit in de Hoofdklasse te spelen. Dat leek er niet van te komen omdat ik stopte, maar wie weet gebeurt het nu via deze omweg. Maar ik wil er niet te veel op vooruitlopen. We hebben pas drie duels achter de rug.’

Onzekerheid over wintermaanden

Hoe de doelverdediger het tijdens de wintermaanden gaat aanpakken staat nog in de sterren geschreven.

‘In principe ben ik van half december tot half maart als skidocente aan het werk in Leogang. Die baan had ik al te pakken, maar vanwege het coronavirus blijven het ook in de wintersportgebieden onzekere tijden. En nu komt het verhaal van Tilburg er dus bij. Normaalgesproken ga je begin februari weer het veld op, maar ik weet niet hoe dat nu zal gaan met mij. Ik heb van tevoren transparant op tafel gelegd wat de situatie is, dus het kan de club in ieder geval niet verrassen. Anderzijds voel ik ook mijn commitment naar het team.’

‘Tegenstanders passen zich aan, maar dat geeft ook druk’

Voor komende zondag ligt de focus op de thuiswedstrijd tegen Nijmegen. Na drie duels gaat Tilburg aan kop (twee zeges, één remise), zij het dat Klein Zwitserland (twee zeges) nog een inhaalduel te gaan heeft.

‘De krachtsverhoudingen liggen dicht bij elkaar. Voor de buitenwacht gelden wij samen met KZ en Rotterdam als de favorieten, maar elke tegenstander wapent zich behoorlijk. Het is mooi om te zien dat tegenstanders zich aanpassen aan je, maar dat brengt in zekere zin ook weer druk met zich mee. Ik vind in ieder geval dat er weinig kwaliteitsverschil is in de Promotieklasse, in tegenstelling tot de vroegere Overgangsklasse. Daarom mogen we geen enkele zondag een tegenstander onderschatten.’