Het zijn zware tijden voor De Terriërs in de Promotieklasse Dames. De hekkensluiter uit Heiloo bungelt met één punt uit tien wedstrijden moederziel alleen onderaan. Het gat met de veilige tiende plaats blijft na de kelderkraker tegen Leonidas acht punten. Toch houdt Bart van der Meer in zijn eerste jaar als hoofdcoach in Heiloo hoop. ‘Ik zal nooit de handdoek in de ring gooien’, zei hij zondag na de 1-2 nederlaag.
‘En het team ook niet’, voegt hij daaraan toe. ‘In die zes jaar dat ik hier nu zit is dit zeker niet het makkelijkste seizoen, maar we zullen nooit opgeven. De meiden zijn echt stuk voor stuk bijtertjes.’ Daarmee doet de ploeg de naam van de club eer aan. Leuk feitje, de hond is ook opgenomen in het logo.
Minder leuk zijn de resultaten in de eerste tien wedstrijden van het seizoen, zo erkent Van der Meer. Het is om moedeloos van te worden. Eén gelijkspel in al die tien wedstrijden. De rest werd verloren. Het is dat HBS, de nummer tien van de competitie, zondag ook verloor (0-2 van Klein Zwitserland) – maar de tijd dringt voor de ploeg uit Heiloo.
‘Het gat is heel groot’, erkent Van der Meer. ‘Hoe realistisch is het dat we in de Promotieklasse blijven?’, herhaalt de 43-jarige coach de vraag. ‘Op dit moment vind ik dat niet relevant. Natuurlijk denk ik daar bij vlagen ook weleens over na, maar ik ben er niet heel veel mee bezig.’ De coach is zo sportief om alsnog antwoord op de vraag te geven. ‘Ik schat de kansen op zestig-veertig.’
De Terriërs had zich tegen Leonidas een goede dienst kunnen bewijzen. De gepromoveerde ploeg uit Rotterdam reisde als nummer tien van de Promotieklasse – met acht punten voorsprong af naar Heiloo. Dat gat is nu vergroot naar elf punten, voorlopig kan Leonidas dus weer even adem halen.
‘Oja, het gebeurt weer-fase’
De Rotterdammers begonnen sterk aan de kraker. Al na één minuut lag de bal achter Julia Gerritsen. Leonidas-speelster Daphne Groothuis tipte de bal achter de verbouwereerde keepster van De Terriërs. ‘Heel frustrerend’, zei coach Van der Meer. ‘Dat we een vroege tegengoal krijgen is geen toeval meer. Daar schrikken we van. We zitten echt in een ‘oja, het-gebeurt-weer-fase’. Dat werkt niet mee in het vertrouwen.’
Toch rechtte de hekkensluiter al vrij snel de rug. In de achtste minuut sloeg oudgediende Lise Donkersloot vanuit een strafcorner de thuisploeg weer naast de Rotterdammers. Van der Meer: ‘Daarna kregen we nog genoeg strafcorners, maar ik denk dat er geen een goed is aangegeven of gestopt. Het was echt de kwaliteit van Lise dat zij uit een strafcorner scoorde.’
Donkersloot, die de dertig inmiddels is gepasseerd, keerde deze zomer na een avontuur bij Hoofdklasser Hurley terug op het oude nest. Het was haar tweede wedstrijd van het seizoen in het tenue van De Terriërs. Van der Meer: ‘Het liefst wil ik dat Lise elke wedstrijd meedoet, maar vanwege privéomstandigheden is dat niet mogelijk. Ze heeft ook andere prioriteiten en dat hebben we te respecteren. We kiezen wedstrijden uit waarvan we denken dat we haar het hardst nodig hebben. Datzelfde doen we met Bianca Karels en Emma Driehuis.’
Gebrek aan ervaring
Laatstgenoemde speelde liefst vijftien jaar bij De Terriërs Dames 1, maar nam afgelopen zomer eigenlijk afscheid. Net als Ylene Sijnesael en Lynn Oosterveer, die net als coach Jeroen Visser het Hoofdklasse-avontuur bij Bloemendaal aangingen. Van der Meer, die vijf jaar assistent-trainer was van Visser, draait er niet omheen. ‘We zijn de hele middenas kwijtgeraakt’, zei hij. ‘Ylene was onze spits en stopte de strafcorners, Emma speelde centraal op het middenveld en Lynn was onze laatste vrouw en strafcornerneemster. We missen nu kwaliteit en ervaring. Ook met de corners.’
‘Het is een trend van de laatste jaren’, ziet Van der Meer. ‘De Terriërs was net gedegradeerd uit de Hoofdklasse (seizoen 2012/2013, red.) toen Jeroen en ik erbij kwamen. We hadden een heel ervaren team. Daarna is er ieder jaar steeds een aantal mensen weggegaan. Dat kun je aan de eindstanden door de jaren aflezen.’
Bergafwaarts
De ploeg uit Heiloo haalde in het debuutjaar van Visser en Van der Meer nog de play-offs voor de Hoofdklasse, een jaar later eindigde Terriërs vierde in de Overgangsklasse. De twee seizoenen die volgden zakten de Noord-Hollanders naar de middenmoot. Ternauwernood werd een plek in de nieuw gevormde Promotieklasse afgedwongen.
Ook in de Promotieklasse gaat het bergafwaarts. Daar waar De Terriërs vorig seizoen op de achtste plaats eindigde, bungelt het nu dus helemaal onderaan. ‘Het is inherent aan de ervaring die we per jaar kwijtraken’, zegt Van der Meer. ‘Tegelijkertijd heeft dat ook voordelen. De jeugd krijgt nu echt de kans. Er zijn veel Terriërs-mensen die nu minuten maken en in een andere rol gaan spelen. De speelsters die nu spelen moeten zelf hun verantwoordelijkheid pakken, in plaats van dat ze voorheen mee konden hockeyen met de ervaren speelsters. Sommigen moeten daar nog heel erg aan wennen.’
En dus hoopt Van der Meer dat het trio Donkersloot, Karels en Driehuis vaker mee gaat doen in het tweede seizoenshelft. ‘Daar gaan we het wel even over hebben tijdens de winterstop’, zegt hij. De coach houdt hoop voor de tweede seizoenshelft.
‘We hebben wel vaker een slechte start van het seizoen gehad, dat was vorig jaar ook zo. Toen hadden we in de tweede helft van het seizoen een goede serie neergezet, waardoor we veel punten pakten.’ Met vijf overwinningen in de laatste zeven competitiewedstrijden geven de statistieken van vorig seizoen Van der Meer gelijk.
Al met al is de sfeer heel belangrijk in een team en wat dat betreft zit het wel goed. En dat is best bijzonder als je maar één punt hebt. Bart van der Meer, coach De Terriërs
‘Ik geloof er in dat we zoiets weer kunnen flikken. Dat klinkt misschien raar met één punt uit tien wedstrijden en maar zes doelpunten voor.’ En daar raakt Van der Meer meteen de meest gevoelige snaar. In tien wedstrijden wist de ploeg pas zes keer te scoren. Ook dat heeft een verklaring, zo legt de coach uit. ‘Een van onze belangrijkste spitsen, Meike Tjaberinga, lag er acht weken uit vanwege een duimblessure. Daarnaast heb ik onervaren spitsen waar steeds meer druk op komt te staan als er niet wordt gescoord. Dat is geen verwijt naar mijn spitsen hoor, we doen het natuurlijk met z’n allen. Het is belangrijk dat we in deze tijden veel in gesprek met elkaar blijven gaan.’
Gemiste strafballen
Van der Meer had wat betreft de wedstrijd tegen Leonidas genoeg om over na te praten. Na achttien minuten zette Roos Lelieveldt de Rotterdamse formatie alweer op voorsprong en was het gezien de hoeveelheid strafcorners en de gemiste strafbal van diezelfde Lelieveld een wonder dat Leonidas niet uitliep naar een grotere marge.
De Terriërs kreeg in het laatste kwart dé kans om op gelijke hoogte te komen. Veerle Groeneveld stoomde mee naar voren in een uiterste poging om de gelijkmaker te forceren. De verdedigster werd door Leonidas-keepster Lotte Teunissen gevloerd: strafbal. Janna Verhorst pushte de strafbal zwak in en keepster Teunissen maakte haar fout goed. ‘In deze fase van de competitie gaat dan even alles fout’, zei Van der Meer somber.
Ondanks de teleurstellende resultaten blijft De Terriërs positief, ziet ook Van der Meer. ‘Het is een voordeel dat we als team positief naar elkaar blijven, maar tegelijkertijd ook een nadeel. Ik vind dat we af en toe wat harder naar elkaar mogen zijn. Al met al is de sfeer heel belangrijk in een team en wat dat betreft zit het wel goed. En dat is best bijzonder als je maar één punt hebt.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.