Fleur Kok: ‘Met promoveren zijn we nu helemaal niet bezig’

Dertien speelsters keerden voormalig topclub Laren na de degradatie afgelopen seizoen de rug toe. Verdediger Fleur Kok (25) was één van de weinigen die bleef. Het kind van de club is nu de enige speelster die langer dan een jaar in Dames 1 hockeyt. ‘Iets in me zei dat ik niet op deze manier afscheid van Laren wilde nemen.’

Aan de rand van het zwembad tijdens haar vakantie met vriendinnen in Spanje wierp Kok een blik op haar telefoon. Eén van haar teamgenootjes bij Laren had haar een bericht gestuurd. Of ze even met elkaar konden bellen? Kok wist alweer hoe laat het was. Voor de vierde keer in vijf dagen tijd zou ze te horen krijgen dat een teamgenoot bij een andere club had getekend. ‘Op een gegeven moment wilde ik de telefoon eigenlijk niet meer opnemen’, verzucht ze. ‘Iedereen ging weg.’

De frustratie druipt van het gezicht van Fleur Kok na een nederlaag tegen Bloemendaal vorig seizoen. Foto: Koen Suyk

Heel eerlijk begon ik me ook af te vragen of we wel een promotieklassewaardige ploeg op de been konden brengen

Sinds haar zesde hockeyt Kok voor Laren. Nog voor de degradatie afgelopen seizoen een feit was, was Kok de eerste die de club toezegde na de zomer te blijven. Ze deed dat uit clubliefde en in de hoop anderen over de streep te trekken. Maar dat laatste lukte nauwelijks. Dertien speelsters trokken de deur achter zich dicht. Maxime Kerstholt en Flo Klinkhamer vertrokken naar Pinoké. Macey de Ruiter, Pam van Asperen en Sophie Schelfhout maakten de overstap naar Hurley en Bente van der Veldt, Bieke Wijnmaalen en Vanessa Blockmans tekenden bij Kampong. Daarnaast vertrokken Sanne Hak (Huizen), Katerina Lacina (België), Liselot Timmermans en Eliza Vermeulen (allebei HIC). Keepster Karlijn Adank stopte met hockeyen.

‘Ik heb het er behoorlijk moeilijk mee gehad dat zoveel speelsters voor een andere club kozen. Van sommige snapte ik het wel, die hebben ambities en dan ga je natuurlijk niet in de Promotieklasse spelen. Maar er waren er ook die hadden toegezegd te blijven, maar die uiteindelijk toch vertrokken. Ik had gehoopt anderen over de streep te trekken, maar toen steeds duidelijker werd dat dat bij ongeveer niemand lukte, was dat een harde klap’, vertelt Kok.

‘Ik begon toen ook te twijfelen of ik wel doorwilde. Ik dacht: moet ik dan misschien ook naar een andere club? Of zal ik helemáál stoppen? Heel eerlijk begon ik me ook af te vragen of we wel een promotieklassewaardige ploeg op de been konden brengen.’

De vrouwen van Den Bosch verwerken de degradatie na de nederlaag tegen Den Bosch vorig seizoen. Foto: Bart Scheulderman

Eindelijk kijkt Kok weer met een positieve blik naar de toekomst

Uiteindelijk werd duidelijk dat ook Cécile Knuvers, Djoeke Vogel, Yasmin Bergkamp en keepster Daniëlle Bakker de club trouw bleven. Zij waren het die op de eerste training van dit seizoen aan Kok vroegen hoe ze zich voelde en hoe ze over de toekomst dacht. Maar antwoord geven kon ze nog niet. Ze wilde eerst zien wat voor vlees ze in de kuip had.

Het moet voor haar natuurlijk ook gek zijn geweest om een paar weken na de degradatie op hetzelfde veld te trainen, maar wel met een bijna compleet nieuw team. Nieuw zijn keepster Ivana Stavasius, Chiara Tiddi (allebei Kampong), Sara Puglisi (Italië), Toni Marks (Zuid-Afrika), Coco Ankum, Emma Lochorn (allebei MOP), Tessa Hooft, Anouk Bekkers (allebei Huizen), Agustina Hasselström (Royal Leopold, België) en Mylee Vos de Mooij (Pinoké). Hoofdcoach Darren Cheesman bleef wel, maar hij verkleinde de technische staf. Voormalig Dames1-coach Maarten Gehner, die Kok liet debuteren in de Hoofdklasse, is zijn nieuwe assistent.

‘Op de eerste training zag ik al die nieuwe meiden met een glimlach op het veld staan. Ze hebben vorig jaar natuurlijk niet meegemaakt. Ze straalden juist uit enorm veel zin in het nieuwe seizoen te hebben. Hun energie heeft me echt geholpen’, vertelt Kok.

‘Toen duidelijk werd dat ik met Chiara Tiddi achterin zou komen te staan, een speelster met ervaring, was dat ook een opluchting voor me. Eindelijk kon ik het verleden achter me laten. Eindelijk kon ik vol goede moed vooruit kijken. De kans is groot dat dit mijn laatste seizoen wordt. Ik heb het plezier teruggevonden en wil nog lekker een jaar hockeyen. Hopelijk kunnen we aan een team gaan bouwen dat op termijn terugkeert in de Hoofdklasse.’

Zeven jaar geleden, hier tijdens de hoofdklasse-wedstrijd Laren-SCHC (3-2), speelde Fleur Kok ook al in Dames 1. Foto: Koen Suyk

Het vooruitzicht in de Promotieklasse?

De afgelopen weken speelde Laren enkele oefenwedstrijden. Tegen promotieklassers Rotterdam en HBS werd gelijkgespeeld. Van overgangsklassers Push en Leiden werd gewonnen.

Of het met zoveel nieuwe speelsters realistisch is om binnen een jaar terug te keren op het hoogste niveau van Nederland, weet Kok niet. Bovendien vindt ze het moeilijk om in te schatten wat het niveau van de tegenstanders in de Promotieklasse precies is.

‘Zelf ken ik de Promotieklasse eigenlijk niet zo goed, dus ik vind het moeilijk om er wat over te zeggen. We hebben zo’n nieuw team dat ik echt niet weet waar we kunnen eindigen. Op basis van de oefenwedstrijden ben ik aangenaam verrast. Maar op dit moment is het vooral zaak dat we op elkaar ingespeeld raken en dat we een team worden. Hopelijk weten we na een paar competitiewedstrijden op welke plek we ons moeten richten. Maar met promoveren zijn we nu helemaal niet bezig.’