Hekkensluiter De Terriërs geeft de hoop nog niet op

Het had zo mooi kunnen zijn voor De Terriërs. Nog geen moment dit seizoen stond de ploeg uit Heiloo niet op de laatste plaats. Bij winst tegen HBS waren ze eindelijk eens hekkensluiter-af. Maar zover kwam het niet. Met het gelijkspel (1-1) is Geel weer een stap dichterbij rechtstreekse degradatie.

Geen spoortje van blijdschap viel er te bespeuren toen na zeventig minuten het eindsignaal klink in Heiloo. Her en der vloog een stick over het veld. Een paar speelsters staarden beduusd voor zich uit. Minutenlang werd er nagepraat over de verloren kans de wedstrijd in winst om te zetten.

‘Heel jammer dit’, blikt De Terriërs-aanvoerder Ylene Sijnesael (28) direct na de wedstrijd terug. ‘We startten goed de eerste helft en hadden de wedstrijd onder controle. Maar in de tweede helft zakten we in en hadden we moeite met de druk die HBS zette. Het was echt een degradatiekraker. We voelden meer spanning en de duels waren feller. Voor zowel HBS als ons was een overwinning meer dan welkom geweest. Aan een gelijkspel hebben we allebei niets.’

Positievere sfeer, meer punten

Na een teleurstellende eerste seizoenshelft, waarin het team van Bart van der Meer slechts één punt behaalde, leek het tij de afgelopen weken te zijn gekeerd. De Terriërs won van MOP (2-1) en speelde gelijk tegen Nijmegen (3-3) en Leonidas (1-1).

‘Tijdens onze teamtrip in Malaga deze winter zijn we dichter naar elkaar toegegroeid. Sindsdien is er meer positiviteit binnen de ploeg en hebben we meer vertrouwen in eigen kunnen. Er zijn meer speelsters opgestaan om het team op sleeptouw te nemen. En iedereen is eindelijk fit’, aldus Sijnesael.

De ploeg uit Heiloo mag haar puntenaantal dan wel verdriedubbeld hebben sinds de winterstop, voorlopig is de rode lantaarn nog niet overgedragen. ‘Dat is zo, maar tegelijkertijd hebben we nog zes wedstrijden te gaan. En in deze poule kan er van alles gebeuren. Wij speelden al gelijk tegen Leonidas (de runner-up, red.). Met een beetje geluk aan je zijde en een flinke dosis inzet, pak je mogelijk ook punten van Rotterdam en Tilburg. Bovendien spelen we thuis tegen de lagere teams. We hebben de moed dus nog lang niet opgegeven.’

HBS-keepster Julia Wolfs probeert De Terriërs-speelster Laura ter Veen af te stoppen. Foto: Jan Mulder/ Orange Pictures

Ik vind de Promotieklasse een leukere competitie dan de Hoofdklasse De Terriërs-captain Ylene Sijnesael

Net als haar teamgenoot Lynn Oosterveer keerde Sijnesael, in het dagelijks leven therapeut in de kinderpsychiatrie, vorig jaar terug naar De Terriërs na een Hoofdklasse-uitstapje bij Bloemendaal. ‘Ik hockey sinds 2013 bij De Terriërs. Het voelt als mijn club, dus ik voelde mij meteen weer als een vis in het water. Het is fijn om als aanvoerder een voorbeeldfunctie te hebben. Daarnaast ben ik veel in gesprek met de meiden, probeer ik mijn ervaring te delen en vooral volle bak inzet te tonen.’

Na een jaar Hoofdklasse (in het seizoen 2019-2020) lijkt de overgang naar degradatiehockey in de Promotieklasse een forse achteruitgang. Toch is het plezier er niet minder om voor Sijnesael. ‘Ik vind de Promotieklasse een leukere competitie dan de Hoofdklasse. De verschillen zijn hier veel kleiner. In de Hoofdklasse weet je bij voorbaat welke wedstrijden je wint en welke niet. Bovendien knokken we nu ergens voor. Elke wedstrijd is belangrijk en dat is ook mooi. Voor een club als De Terriërs is het al prachtig dat we zo lang Promotieklasse spelen (sinds de start van de competitie in 2018, red.). Redden we het niet, dan gaan we gewoon weer doorknallen vanaf de Overgangsklasse. Dan hebben we ook weer iets om voor te strijden.’