Tiener Noor Knoop draagt Huizen: ‘Maakte examen in clubtenue’

Achttien jaar is ze pas. Toch is Noor Knoop al een van de smaakmakers van promotieklasser Huizen. Twee jaar geleden kwam er bovendien plotseling een droom uit voor de behendige middenvelder: spelen voor een nationaal jeugdteam. ‘Je had mij moeten horen gillen op school.’

Wie Knoop in actie ziet bij Huizen denkt niet aan een speelster die pas een jaar op het op één na hoogste niveau van Nederland speelt. Haar stijl doet denken aan die van Naomi van As en Felice Albers. Sierlijk, handig en met de power en snelheid om haar tegenstanders het bos in te sturen. Dat laat ze in de Promotieklasse veelvuldig zien.

De studente geneeskunde stapte vorig jaar over naar de club waar ze ooit begon, nadat ze het grootste deel van haar jeugd op Gooische speelde. Kort daarvoor werd Knoop voor het eerst geselecteerd voor een Nederlands jeugdteam. Sterker nog, nooit eerder maakte ze deel uit van een districtsteam.

‘Ik denk dat ik wel zes keer op het laatst afgevallen ben’, lacht Knoop. ‘De club had mij opgegeven voor een selectie voor Oranje Onder 18. Van de zestig speelsters werden er een stuk of drie uitgekozen die mochten meetrainen. Dat was al fantastisch. En na een paar trainingen hoorde ik dat ik er definitief bij zat. Je had mij moeten horen gillen op school. Toen ik voor het eerst mijn Oranje-tenuetje thuisgestuurd kreeg, trok ik ‘m meteen aan. Ik kon het bijna niet geloven toen ik in de spiegel keek. Ik voelde mij als een kind in een snoepwinkel.’

Van helden naar teamgenoten

Inmiddels heeft Knoop al twee titeltoernooien op haar naam staan: het gewonnen achtlandentoernooi in Spanje en het teleurstellend verlopen EK in het Duitse Krefeld afgelopen zomer, eindigend met een vijfde plek. Knoop: ‘Tegen leeftijdsgenoten uit de Nederlandse team keek ik altijd op. Eline Jansen, Mea de Vries en Noa Muller bijvoorbeeld. Ze bleken niet alleen ook gewoon te zijn, maar waren ook direct aardig. Daardoor voelde het al snel als normaal. De overgang van Gooische A1 naar Oranje Onder 18 was best groot, maar ook dat wende snel. Al blijft wedstrijden spelen voor het Nederlands iets heel bijzonders. Ik loop altijd met kippenvel het veld op.’

Knoop in actie voor Nederland Onder 18 tegen Engeland. Foto: Willem Vernes

Dat Knoop ging hockeyen, was niet voor de hand liggend. ‘Ik kom uit een honderd procent voetbalfamilie. Mijn drie oudere broers voetballen allemaal fanatiek. Het hele gezin is groot fan van Ajax. Maar ik wilde per se hockeyen. Ik was op mijn zesde al gefascineerd door het spelletje. En dat is nooit opgehouden. Voor en na iedere training en wedstrijd oefende ik urenlang op het veldje in onze tuin. Alleen of één-tegen-één met vriendinnen. Als zij het wel genoeg vonden en op de bank een film wilden kijken, ging ik door. Slepen, slaan, pingelen, hooghouden. Ik was niet te stoppen.’

Haar fanatisme, oefenkunsten en enthousiasme betaalden zich uit. Op vijftienjarige debuteerde Knoop in het eerste damesteam van Gooische, uitkomend in de Overgangsklasse. ‘Ik stond een paar jaar zeven dagen per week op het veld. Van de coaches kreeg ik veel vrijheid om te zwerven en acties te maken. Ik was happy bij Gooische, maar om alles uit het hockey te halen, besloot ik toch om te vertrekken.’

Iedere wedstrijd zeventig minuten spelen

Knoop flirtte met onder andere SCHC en Kampong Onder 18, maar zwichtte uiteindelijk toch voor Huizen. Een gesprek met de toenmalige coach Bastiaan van Veelen gaf de doorslag. ‘Bij Huizen wist ik dat ik veel speelminuten kreeg. Het is dan wel geen hoofdklasser, maar dat is ook veel waard. En het is heel goed uitgepakt. Ik vind het geweldig. Onze coach Donald Drost is zo gepassioneerd dat het mij bakken aan energie geeft. Hij geeft ons verantwoordelijkheid als het gaat om onze manier van spelen, maar is ook empathisch en betrokken bij ons leven buiten hockey. Iedere week focussen we in een training een uur lang in groepjes van twee op iets waar we ons in willen ontwikkelen. Zo heb ik twee maanden lang op goal geschoten om dat te verbeteren. Dat werkt. Daarbij speel ik iedere wedstrijd zeventig minuten en krijg ik nu al een leidende rol toegeschoven. Dat ik nog jong ben, maakt daarin geen verschil voor de staf en het team.’

Haar hoogtepunt van haar hockeyleven tot nu toe beleefde Knoop afgelopen mei, toen Huizen in de play-offs om een hoofdklasseticket in een best-of-three het onderspit dolf tegen Rotterdam. ‘Dat was middenin mijn eindexamenperiode. Vóór onze thuiswedstrijd had ik een eindexamen biologie. Die heb ik in mijn Huizen-shirt gemaakt. Direct daarna brachten mijn ouders mij naar de club. We verloren de wedstrijd, maar het was echt de mooiste dag uit mijn leven. Zo gaaf om goed partij te bieden en in die sfeer met zoveel publiek te spelen.’

Knoop blijft Rotterdam-speelster Charlotte Hoctin Boes voor tijdens de play-offs in mei 2023. Foto: Willem Vernes

Voor Knoop lonkt ongetwijfeld een hoofdklasseavontuur. Iets waar ze in haar achterhoofd zelf zeker ook over denkt. ‘Het allerliefst promoveer ik dit jaar met Huizen. Niets lijkt mij vetter dan met dit team en deze staf in de Hoofdklasse te spelen. Het zit erin. Als dat niet lukt, zie ik aan het einde van het seizoen wel verder.’