Geen Marbella, maar Gemert voor Almere: ‘We zijn weer amateurs’

Vorig seizoen draaide Almere mee in het linkerrijtje van de Promotieklasse. Dit jaar staat de ploeg er een stuk minder rooskleurig voor. Met een voorlopig negende plek kijken de Flevolanders eerder naar beneden dan omhoog. Met de financiële malaise waar de club onder gebukt gaat, zijn betere tijden ook niet in zicht. ‘Voor het eerst sinds jaren moeten wij vijftig procent van de contributie betalen.’

Ze speelden kaartspelletjes. Gingen op zoek naar onontdekte kanten van zichzelf bij ‘Ally’s Got Talent’. Organiseerden een darttoernooi, dat een schot in de roos was. Hielden een sportdag en een barbecue. Het was in de invulling van hun wintertrip. Die ging niet naar Valencia, Rome, Marbella of een ander zonnig oord waar bijna alle eerste teams in de hogere competitie de afgelopen weken neerstreken. Nee, ze gingen naar het oosten van Brabant. Naar Gemert om precies te zijn. Ze moesten het nog zelf betalen ook. Een gevolg van het financiële noodweer waarin de club verkeert.

Het verhaal van  de afgelopen jaren van Almere is bekend: de Flevolanders speelden drie jaar geleden nog Hoofdklasse. Een tijd waarin spelers werden aangetrokken en betaald en het hen wat randzaken betreft ook aan niets ontbrak. Na de degradatie naar de Promotieklasse deed De Almeerse al een stapje terug als het om de prestaties gaat. Maar nadat afgelopen zomer bekend werd dat de club op de rand van de afgrond staat als het om financiële middelen gaat, is het alle hens aan dek om überhaupt te blijven bestaan. En dat heeft ook zijn weerslag op het vlaggenschip van de club.

Zelf ballen, pionnen en hesjes regelen

Almere-aanvoerder Bram Cornelisse (30) maakte het allemaal mee. De routinier, kind van de club en bezig aan zijn twaalfde seizoen in het eerste, klom met zijn club op naar de Hoofdklasse. Ook hij werd vanaf toen betaald. Hoefde nergens naar om te kijken. En contributie betalen, was al helemaal niet aan de orde.

De hoogtijjaren van Bram Cornelisse (rechts) en ‘zijn’ Almere in de Hoofdklasse lijken nu mijlenver weg. Foto: Bart Scheulderman

‘Dit jaar is dat inderdaad anders’, zegt Cornelisse, die net in de stromende regen het teamweekend het afsloten met een gelijkspel tegen Ede (1-1). ‘Voor het eerst sinds jaren moesten wij vijftig procent van de contributie betalen. Geld voor benzine, andere onkosten, nieuwe pionnen, ballen en hesjes moesten we zelf ophalen. Waar voorheen alles als vanzelfsprekend voor ons werd geregeld, moeten we dat nu zelf doen, anders gebeurt het niet.’

Een speurtocht naar sponsors voor op een teamtrui leverde de nodige inkomsten op. Cornelisse: ‘We hebben veel bedrijven benaderd. Een strandtent waar we in de zomer vaak komen heeft een flinke duit in de zak gedaan. Zo hebben we uiteindelijk toch een mooi bedrag bij elkaar gespaard voor de basics en het betalen van contributie.’

Het is een groot contrast met een paar jaar geleden. ‘We zijn van amateurs profs geworden en van profs weer amateurs. Eigenlijk vind ik het allemaal prima. Almere is mijn cluppie. Wat er ook gebeurt, ik zal nooit weggaan. En het heeft ook zijn charme om net als vroeger zelf dingen te moeten regelen. Geen Hoofdklasse spelen of moeten spelen, maakt het allemaal bovendien rustiger. We trainen minder en hoeven minder tijd in het videohok te zitten. Er staat minder druk op. Een biertje op vrijdag is geen probleem. Daarbij: ik ben dertig en werk gewoon. Ik hoef sowieso geen Hoofdklasse meer te spelen.’

Het vertrek van Joep Troost heeft zijn sporen nagelaten

Dat Almere op korte termijn überhaupt terugkeert naar de Hoofdklasse is zeer onwaarschijnlijk. Eerder moet de ploeg vrezen voor degradatie. Vorig jaar eindigden Cornelisse en zijn teamgenoten nog keurig als vijfde. Nu staan ze voorlopig negende en daarmee maar net in de veilige zone.

Almere is ver verwijderd van koploper Victoria. Foto: Marcel van den Bos/Orange Pictures

Volgens Cornelisse ligt dat niet aan de geldissues. ‘We hebben twee nieuwe coaches. Spelen in een ander systeem waar we aan moesten wennen. En Joep Troost is vertrokken. Dat scheelt nogal. Als het vorig jaar even niet liep, gaf je hem de bal en dan kwam het wel goed. Nu moeten we het echt als team doen. Verzaken een paar jongens, dan merken we dat direct. We geven te veel weg en scoren te weinig.’

Toch is de aanvoerder hoopvol gestemd. ‘Die resultaten komen wel. De sfeer in het team is goed. Misschien wel juist doordat de randzaken minder vanzelfsprekend zijn. Je moet er echt samen voor werken. Dat geeft een teamgevoel. Daarvoor hoef je niet naar een ver oord te gaan.’