Het verhaal van de mannen van HGC is bekend. Na de degradatie afgelopen juni verliet de ene na de andere speler de ooit zo succesvolle club. Op één na. Vincent Langenhuijsen stond de afgelopen weken aan de basis van het nieuwe HGC. ‘Als ik het niet had opgepakt, dan was het gewoon klaar met HGC.’
Met een brede glimlach liep Langenhuijsen (28) zondagmiddag het veld van Voordaan af. Na het 3-3 gelijkspel overheerste trots. Niet verwonderlijk. Tot een maand geleden was er van een team nog geen sprake. Zat de kersverse aanvoerder uren aan de telefoon in een zoektocht naar nieuwe ploeggenoten.
Langenhuijsen zelf besloot ook pas eind juni HGC trouw te blijven. ‘Ik heb genoeg gesprekken gehad met clubs uit de Hoofdklasse. Maar op een gegeven moment bleek dat er niemand zou blijven. Ook de jongens die twijfelden waren dat niet van plan. Dat vond ik wel een beetje kwalijk. We waren er natuurlijk wel allemaal zelf bij geweest toen we degradeerden. We hebben het zelf laten gebeuren.’
Iets terugdoen
Langenhuijsen speelde eerder in de Hoofdklasse bij Tilburg. Zes jaar geleden kwam hij over. ‘Bij HGC kreeg ik de kans om EHL en play-offs te spelen. Het waren de mooiste wedstrijden van mijn leven. Om na zo’n geweldige tijd met z’n allen weg te gaan, deed pijn. Ik heb kansen gekregen. Dan kan je ook een keer iets terugdoen. Zo voelde ik dat in ieder geval. Eind juni had ik nog steeds geen beslissing genomen. Als je nu geen keuze maakt, dan is het straks echt niks meer aan te doen. Dan is het gewoon klaar met HGC. Laat ík dan degene zijn die het oppakt, dacht ik.’
Zonder nieuwe coach was het aan Langenhuijsen zelf om de jacht op nieuwe spelers te openen. Een taak die hij deelde met ‘een achterban van de club’. Mannen met wie hij eerder bij Breda en Tilburg gespeeld had, konden op een telefoontje rekenen. ‘Jongens uit de Eerste Klasse die heel graag in de Promotieklasse wilden spelen. Van Hurley zijn er ook een stuk of vijf spelers overgekomen. Jongens die het eerste net niet haalden. En Bastiaan Leerkotte, die af en toe meespeelt en ook een soort assistent-rol vervult. Hij is de enige in het team die met 38 jaar ouder is dan ik. Met zijn kennis en ervaring is hij heel belangrijk voor het team. Zeker omdat we met zo’n acht spelers zijn die vorig jaar nog in de jeugd speelden.’
Dat er vanuit HGC – tot het moment van publicatie van de spelerslijsten afgelopen vrijdag – geen enkel nieuws kwam over de samenstelling van de ploeg, heeft volgens Langenhuijsen dan ook niets met geheimzinnigheid te maken. ‘Het was echt tot het laatst toe zoeken. Onze coach Fareed Ahmed heeft ook pas een maand geleden officieel getekend. Des te trotser ben ik op het resultaat van vandaag.’
Ook Ahmed, oud-international van Pakistan, was na afloop opgelucht. ‘Van tevoren was ik echt bang dat we er hard af zou gaan tegen Voordaan. We trainen pas twee of drie weken met elkaar. Tijdens oefenwedstrijden speelden we vaak niet goed. De meeste jongens zijn jong en moeten nog helemaal op elkaar ingespeeld raken.’
Van waterdrager naar assistent
Voor Langenhuijsen is het een wereld in vergelijking met vorig seizoen. Toen was hij nog omringd door (jeugd-)internationals. Moest hij als verdediger spelers als Thierry Brinkman, Thijs van Dam en Koen Bijen zien af te stoppen. Leunde zijn ploeg niet op hem. Nu is hij aanvoerder én bepaalt hij als assistent mede de tactiek.
‘Eerlijk gezegd brengt dit mij veel energie en daar was ik wel naar op zoek. De afgelopen jaren vroeg ik mij best regelmatig af of ik het nou wel altijd even leuk vond, omdat het niet goed liep. Uiteindelijk sta je toch op het veld om beter te worden. Nu heb ik een heel andere rol. Ik ben veel meer bezig met coachen en het begeleiden van spelers. Heb ik veel individuele gesprekken om te zorgen dat iedereen z’n zegje kan doen en zich betrokken voelt. Zeker de jonge spelers kijken en luisteren veel naar mij. Ik heb echt het gevoel dat ik een voorbeeldfunctie heb. Dat is nieuw en leuk.’
‘Daarbij’, vervolgt Langenhuijsen, ‘willen de jongens heel graag. Vorig jaar hadden we misschien heel veel talent, maar wilden soms niet allemaal honderd procent dezelfde kant op met elkaar. Nu gaan we in ieder geval met z’n allen dezelfde kant op, of dat nu de goede kant is of niet.’
Ahmed – als coach afkomstig van tweedeklasser Bully Heren 1 – weet ook dat er nog voldoende werk aan de winkel is. ‘De simpele dingen moeten we nog leren. De eerste maanden worden daarom overleven. Maar de potentie zit erin. Al wordt het vechten tot het einde om niet degraderen.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.