HIC-keeper Tobias Vink blijft dromen van debuut als spits

Hij was er zondag tijdens de wedstrijd tegen Laren helemaal klaar voor. Tobias Vink, normaal tweede doelman van HIC, mocht zelfs een paar keer warmlopen, maar tot een debuut als spits bij de gehavende Amstelveense promotieklasser kwam het niet. ‘Ik hoop dat mijn droom nog een keer in vervulling gaat.’

Het was niet alleen voor de vaste volgers van HIC een grote verrassing dat Vink zondag met scheenbeschermers in plaats van legguards het veld betrad. Ook Kenny Bain, de Schotse aanvaller van tegenstander Laren, informeerde voor de wedstrijd of het gerucht waar was dat de doelman als spits zou fungeren.

‘Ik heb hem op dat moment nog niet wijzer gemaakt’, vertelt de 24-jarige Vink. ‘Je geeft toch een beeld af dat HIC zo gehavend is dat ze zelfs de tweede keeper moeten opstellen. Ze kunnen denken: jeetje wat een grap, die zijn hopeloos.’

Noodsprong

Het is een beeld dat Vink direct wil wegnemen. Zijn ploeg hockeyt op het een na hoogste niveau van Nederland en neemt de sport heel serieus. Maar de Amstelveense formatie wordt dit seizoen geteisterd door blessures. Liefst zeven spelers ontbraken zondag voor het duel tegen Laren.

Het noopte coach Stefan Sprangers tot het nemen van een noodsprong: hij vroeg zijn tweede doelman of hij tegen Laren als spits bij de selectie wilde zitten. Over die vraag hoefde Vink niet lang na te denken. ‘Ik zit normaal op de bank, dus als ik dan als spits mijn bijdrage kan leveren aan het team, doe ik dat natuurlijk.’

Tobias Vink (rechts) als keeper met zijn ploeggenoten van HIC.

Hij kocht een bitje, trok zijn scheenbeschermers aan en trainde vorige week op woensdag en donderdag als speler met zijn ploeg mee. ‘Niemand verwachtte dat ik de sterren van de hemel zou spelen, dus op mijn manier kon ik meekomen’, vertelt Vink. ‘Ik had als diepe spits een afgebakende rol. Ik moest met loopacties voor anderen ruimte maken. Zonder een bal te raken, dus dat ging goed. Verder moest ik ballen aannemen, afschermen en teruggeven. Ik heb tot mijn veertiende in de spits gespeeld, dus dat lukte nog wel.’

Als keeper heeft Vink nog een voordeel, ontdekte hij. ‘Ik ben niet bang voor de bal. Dus sla die ballen maar hard bij de tweede paal, dan tip ik ze er wel in.’

Slecht slapen

Vink bemerkte de volgende dag dat trainen als speler toch iets anders is dan als keeper. ‘De spierpijn viel op zich wel mee, maar aan het einde van de donderdagtraining was wel duidelijk dat ik het minder gewend bent. Door al dat wenden en keren kreeg vooral last van mijn enkels en scheenbenen. Verder was het oké. Ik was hersteld voor de wedstrijd.’

Tobias Vink in zijn shirt van HC Schaap. ‘In bed visualiseerde ik hoe ik de winnende treffer binnentipte. Toen dat beeld in mijn hoofd spookte, duurde het een paar uur voordat ik sliep.’

Die was zondag, maar Vink speelde het duel zaterdagavond al een paar keer. ‘Ik weet dat ik op dit niveau niks te zoeken heb, maar ik wilde mijn ploeggenoten niet laten vallen. Dus ging ik op tijd naar bed. Ik was nog zenuwachtiger dan wanneer ik moet keepen.’

‘Er zijn niet veel keepers die op het een na hoogste niveau als speler mogen meedoen. In bed ging ik de situaties toch visualiseren. Bedacht ik me hoe ik in het vierde kwart bij de tweede paal de winnende treffer binnentipte. Toen dat beeld eenmaal in mijn hoofd begon te spoken, duurde het natuurlijk wel een paar uur voordat ik in slaap viel, haha.’

Warmlopen

Niettemin stond Vink fit en scherp in zijn wedstrijdtenue tijdens de warming-up op het veld. Zijn moeder, broertjes en vriendin waren speciaal voor het naderende debuut van de gelegenheidsspits naar het Escapade-complex in Amstelveen gekomen. Na de warming-up nam Vink plaats op zijn vaste stek: de bank. Zijn kans zou nog wel komen. Daarvan was hij overtuigd.

Vanaf de bank zag hij dat HIC met diverse A-spelers in de gelederen dapper weerstand bood, maar het niet kon bolwerken tegen Laren. Na de 0-3 in de veertigste minuut was de wedstrijd wel gespeeld.

Tobias Vink in actie in de zaal tegen Den Bosch. Foto: Bart Scheulderman

Vink liep diverse keren warm en keek een paar keer verwachtingsvol naar zijn coach. ‘Ik dacht: ik kom er wel in. Al was het maar voor een paar minuten om een andere jongen wat rust te geven. Maar ook de jongens die niet helemaal fit waren, hielden het tot het einde vol.’

Zo eindigde de wedstrijd voor Vink in mineur. Niet alleen verloor zijn ploeg met 0-4 van Laren – waardoor het voorlaatste staat in de Promotieklasse – ook keerde hij zonder een minuut te spelen huiswaarts. ‘Elke keeper wil diep van binnen graag een keer aan de andere kant staan. Ik vond het daarom geweldig om een week mee te trainen als speler. Dat ik dat niet kon bekronen met een paar speelminuten, is jammer. Ik hoop natuurlijk dat mijn ploeggenoten snel weer fit worden. Als dat niet het geval is en ze hebben me als spits nodig, kunnen ze op me rekenen en kan ik misschien toch mijn droom in vervulling laten gaan.’