Retourtje Dublin? Wekelijkse kost voor SCHC’er Conor Empey

Bijna wekelijks pakt Conor Empey na zijn wedstrijd met SCHC het vliegtuig.  Een vlucht van zo’n twee uur naar Ierland, zijn thuisland. Na drie dagen hard trainen met de nationale ploeg stapt de aanvaller op donderdag weer het vliegtuig in. Op tijd om op vrijdag met SCHC te trainen en klaar te zijn voor de wedstrijd van zondag. Daarna staat de koffer alweer klaar. En dat week in, week uit.

We spreken Empey als hij net weer terug is van een korte trainingsweek in Ierland. Hij klinkt ontspannen. ‘Het klinkt misschien gek met al dat reizen, maar mijn weken zijn ergens minder intensief dan voorheen. Sinds februari ben ik alleen met hockey bezig. Combineer ik de Ierse ploeg met SCHC. Van mijn werk heb ik een half jaar verlof gekregen. Als ik niet hoef te trainen of video’s kijken, ben ik dus echt vrij. Ik heb nu een stuk meer vrije tijd.’

In navolging van de Ierse vrouwen, die zilver wonnen op het WK van 2018, is ook de mannelijke Ierse ploeg steeds zichtbaarder op het wereldtoneel. The Green Machine plaatste zich niet alleen voor de Pro League, maar ook voor de Olympische Spelen. Kampong-speler David Harte is in de Nederlandse competitie de meest bekende Ier, maar ook Empey is volop in de race om voor een plekje in Parijs.

Empey tijdens de Pro League in Zuid-Afrika in 2022. Foto: FIH/Worldsportpics

In de voetsporen van zijn vader en oom

Empey (25) groeide op in Dublin. Met een vader die in het verleden uitkwam voor Jong Ierland en een oom als oud-international lag de keuze voor hockey voor de hand. Als zestienjarige debuteerde de spits bij het eerste team van Three Rock Rovers, uit Dublin. Hij won onder meer drie landstitels en schopte het met zijn ploeg in 2018 tot de laatste zestien in de EHL.

Tijdens zijn studie brak ook Covid uit. ‘Net als iedereen studeerde ik thuis. Hockey werd ook in Ierland stilgelegd. Alleen het nationale team trainde door. Ik had het geluk dat ik net op dat moment werd geselecteerd. Een  jaar later maakte ik mijn wedstrijddebuut.’

Intussen dacht Empey na over zijn toekomst. ‘Hockeyen in Nederland was altijd al een droom. Dan kon ik spelen in de beste competitie van de wereld. Via een teamgenoot kwam ik in contact met Gilles van Hesteren, die toen coach van SCHC was. Ik was welkom in Bilthoven. En tot mijn geluk kreeg ik daarnaast een baan bij een groot sportmerk in Hilversum. Alles viel samen. A dream came true.’

Onzekerheid

In zijn eerste Nederlandse seizoen degradeerde hij met SCHC uit de Hoofdklasse. ‘Natuurlijk twijfelde ik daarna over mijn hockeytoekomst bij SCHC. Wilde ik wel op het tweede niveau spelen? Maar ik moest ook denken aan mijn ontwikkeling. Als aanvaller in een van de mindere ploegen was ik vooral aan het jagen op de bal in plaats van dat ik die had. In de Promotieklasse kreeg ik meer balbezit. Dat is ook veel waard.’

Ondanks de degradatie naar de Promotieklasse, twee seizoenen geleden, bleef Conor Empey bij SCHC. Foto: Bart Scheulderman

Gevolgen voor zijn positie in het nationale team van Ierland heeft zijn keuze voorlopig niet gehad. Want ook al lukte het SCHC vorig jaar niet om te promoveren: Empey krijgt zijn speelminuten bij Ierland.

‘Of ik naar de Olympische Spelen mag, is nog afwachten. We trainen met een groep van zo’n 25 man voor de Pro League in België in mei en juni. Pas daarna horen we welke zestien tot de olympische selectie behoren. Het wordt dus spannend. Maar wat de uitkomst ook is: mijn leven nu is al beter dan ik mij ooit had voorgesteld. Ondanks dat ik nu geen Hoofdklasse speel. En ondanks het steeds onderweg zijn. Ik heb een geweldige baan, een fantastisch team bij SCHC en Ierland en zie nu ook mijn familie en Ierse vrienden vaker. Wat wil je nog meer?’

De laatste competitiewedstrijd maakt Empey niet mee. Ook eventuele play-offs moet hij laten schieten. Een scenario dat gezien de huidige stand van SCHC op de ranglijst – de ploeg staat nu derde – reëel is. Maar kiezen tussen behoren tot de olympische zestien of promoveren met SCHC wil Empey niet. ‘Daar doe ik mezelf of het team tekort mee. Ik bekijk het dag voor dag. Train zo hard mogelijk en probeer nauw betrokken te zijn bij beide teams. Ook als ik in een ander land ben. Met SCHC blijf ik bijvoorbeeld in contact via ons videoplatform. Hopelijk eindigt die effort erin dat ik én op de Olympische Spelen sta én dat we komend seizoen weer Hoofdklasse spelen met SCHC.’