Timmo Kranstauber: van assistent naar comeback-kid bij Cartouche

Eigenlijk had hij zijn stick al aan de wilgen hangen. Timmo Kranstauber groeide op bij Cartouche, speelde in de Hoofdklasse voor HGC en Rotterdam en sloot af bij de club van zijn jeugd. Dit seizoen assisteerde hij coach Michiel van der Struijk, tot de ploeg in de winterstop de noodklok luidde. 

Het was een mooi, bijna vertederend beeld. Door niemand omringd, stond Kranstauber zondag tien minuten na de wedstrijd nog op het veld. Glimlachend keek hij toe hoe zijn (nog lang niet speelgerechtigde) kinderen aan het dollen waren op de mat. Het veld dat even daarvoor nog het platform van hem, zijn teamgenoten en tegenstander HBS was.

Sinds de winterstop doet-ie, net als andere oudgediende Bas Oostendorp, weer mee. Kranstauber: ‘Kort gezegd hadden we niet genoeg punten. Naarmate het seizoen vorderde, werd het steeds spannender. Voordat het écht spannend zou worden, wilden we kijken of het hielp om het over een andere boeg te gooien. Na een call van de ploeg zijn Bas en ik iets na de winterstop definitief bij het team gekomen.’

Wennen

Voor Kranstauber was zijn rentree wennen. ‘Als assistent-coach is je rol natuurlijk anders dan als speler. Nu maak ik fouten en doe ik dingen anders dan als assistent hoe je denkt dat het moet. Ook fysiek was het inkomen. Bas speelde in Heren 4 of 5 met vrienden. Hij is altijd fit, maar de laatste keer dat ik echt op het veld stond, is al een aantal jaar geleden. Na mijn afscheid heb ik wel veel gesport, maar niet echt gehockeyd. Daarmee miste ik explositiviteit en handelingssnelheid. Mede daarom stapten we niet pas twee wedstrijden voor het einde van de competitie in, maar al eerder.’

Een complete verrassing was zijn terugkeer niet volgens Kranstauber. ‘Als je op de spelerslijst staat, weet je dat er een kans is. Daarnaast hadden we de pech dat er in de voorbereidingsperiode drie spelers weggingen. Verder hebben we een aantal langdurige blessures. De selectie werd steeds dunner, dus zag ik het lijstje langzaam opschuiven.’

Bij zowel Kranstauber als Oostendorp spatte de ervaring ervan af. Ook hun gedrevenheid leek geen van beiden te hebben verloren. Kranstauber: ‘Steven Doorman is mij opgevolgd als assistent. Het was ook mijn uitdrukkelijke wens om uit die rol te stappen op het moment dat ik zelf op het veld stond. Nu focus ik mij volledig op het spelen zelf. Ik probeer het team te helpen waar ik kan, of dat nu met een tactische zet of een doelpuntje is. En het is mooi om weer met Bas te spelen. We kennen elkaar nog van de jeugdteams bij Cartouche en speelden al zoveel jaren samen.’

Ook Cartouche-speler Bas Oostendorp (met nummer 44) is het spelen op topniveau nog niet verleerd. Foto: Gerard Spaans/Orange Pictures

Spanning onderin

Over zijn eigen prestaties was Kranstauber gematigd enthousiast. ‘De ene week zit ik er lekkerder in dan de andere. Tegelijkertijd is het gaaf om te zien dat er andere jongens opstaan als het bij mij minder gaat, zoals Mats (Dicke, red.) die drie strafcorners benutte tegen HBS afgelopen zondag. Wat altijd leuk blijft, is doordeweeks drie punten in de zak hebben zitten. Zeker als je die haalt in wedstrijden waar het om spant.’

‘Uiteindelijk speel ik het liefst voor de bovenste plekken’, zegt Kranstauber. ‘Maar het spannende van onderin heeft ook wat. Hoewel we onze negende plek hebben verstevigd, waan ik ons nog niet helemaal veilig. Als je kijkt naar de programma’s van de ploegen onder ons dan hebben zij het op papier lastiger. Gelijktijdig blijft het de Promotieklasse. Sinds dat die bestaat, volgen er altijd gekke uitslagen. Het komt zelden voor dat een top drie er met kop en schouders bovenuit steekt. We zijn er nog niet, maar dat we de afgelopen twee wedstrijden wonnen, is natuurlijk wel een opsteker.’

Timmo Kranstauber is weer ouderwets op dreef binnen de lijnen. Foto: Gerard Spaans/Orange Pictures