De hectische avond in Huizen: ‘Sla wat zachter, want ik zie niks’

Voor een half uur hockeyen terug naar Huizen. Rotterdam was er donderdagavond niet blij mee, toen ze hoorden dat het duel waarin ze met 0-2 voor stonden, niet verder door kon gaan. De verlichting van het hoofdveld van de promovendus in de Tulp Hoofdklasse Dames liet het na de rust afweten. ‘Alles kan de prullenbak in.’

De eerste twee kwarten waren gespeeld. Met een ruststand van 0-2 zochten Huizen en Rotterdam het clubhuis op. Terwijl ze in beide kleedkamers de tactieken bijschaafden voor de rest van de wedstrijd, wist niemand wat er op het hoofdveld gebeurde. Want daar begaf plots de verlichting het. Eerst knipperde de lichtmast in de hoek, en daarna viel er weer een andere lamp uit. Even leek het in Huizen geen hockeyclub, maar een discotheek. Alles flikkerde en knipperde. Terwijl er tijdens het eerste half uur geen vuiltje aan de lucht was. 

De plaatselijke dj kon er wel om lachen en speelde met Thriller van Michael Jackson en Schijn ’n lichtje op mij van de band Drukwerk mooi in op de gebeurtenissen. Maar ondertussen brak bij Huizen de paniek uit. Zonder verlichting kon er geen minuut meer verder gespeeld worden. Even snel alles aan- en uitzetten hielp ook niet. Toen was het helemaal alle hens aan dek.

De ruststand in Huizen. Foto: Willem Vernes

Het zorgde ervoor dat bestuurslid Willem Geesink (onder meer verantwoordelijk voor de accommodatie) – aandachtig toeschouwer bij de wedstrijd – actie ondernam. Direct schakelde hij met de fabrikant van de verlichting, terwijl ondertussen op de club het grote speculeren al begonnen was. Kwam het omdat de verlichting op de andere velden aan stond? Of verbruikte de horeca te veel stroom door het uitserveren van bruine fruitschalen? Nee, dat was het niet. Het advies van de fabrikant: de ledlampen even een kwartier uitzetten. Zodat eventuele oververhitting aangepakt kon worden. De arbitrage ging mee in dat advies. Maar – zo stelden ze in overleg met de bond – als het na een kwartier weer misging, zou er direct én definitief gestaakt worden. 

‘Sla maar wat zachter, want ik zie niks’

Toen Rotterdam en Huizen het veld betraden voor kwart drie, was het dus pikdonker buiten. Een balletje overslaan was al een hele uitdaging. Toen Huizen-goalie Iza Osborne even wat getest wilde worden, zag ze geen hand voor ogen. ‘Sla maar wat zachter, want ik zie niks’, vertelde ze haar teamgenoten, die al niet meer dan rolletjes produceerden vanaf een metertje of twee.

Na een kwartier afwachten, wat warm blijven in de duisternis en vooral op wat voor manier dan ook in de wedstrijdfocus blijven, mochten de lampen weer aan. De knoppen werden omgezet en vol verwachting keken niet alleen de spelers, maar ook het publiek naar de hoek van het veld. Even was het doodstil, maar binnen een tel was duidelijk dat het probleem niet verholpen was. Direct knipperde de lamp weer. De scheidsrechters konden niet anders dan drie keer op hun fluitje blazen. Voor nu was het einde wedstrijd. Iedereen kon huiswaarts.

In de hoek van het veld doet de verlichting het niet. Foto: Willem Vernes

‘Kom op, nee. We kunnen wel doorgaan. Gewoon proberen, wie weet gaat het wel’, schreeuwde een groepje speelsters van Rotterdam na het laatste fluitsignaal richting de scheidsrechters. ‘Kunnen we niet naar een ander veld? Daar doen de lampen het wel.’ En, met een beetje frustratie en emotie: ‘Promoveer dan niet, als je de zaakjes niet op orde hebt.’

Natuurlijk hebben we weinig zin om volgende week voor een half uur terug te moeten. We hebben er vandaag vijf kwartier over gedaan om hier te komen. Rotterdam-coach Jordy van der Waart

Woede die meteen werd gesust door Rotterdam-coach Jordy van der Waart. ‘Niemand heeft hier invloed op. Het is spullen pakken en de auto in. Ik heb dit ook nog nooit meegemaakt.’ Hij was wat rustiger, maar baalde ook. ‘Natuurlijk hebben we weinig zin om volgende week voor een half uur terug te moeten. We hebben er vandaag vijf kwartier over gedaan om hier te komen. En dan waren we nog juist heel vroeg vertrokken vanwege de spits.’

Ook voor Huizen-coach Donald Drost was de situatie uniek. ‘Dit is natuurlijk verschrikkelijk, maar wat doe je eraan’, vroeg hij zich af, terwijl hij nog altijd op een donker veld stond. ‘Er is vandaag nog naar de lampen gekeken’, vertelde hij. De club had begin van de week al problemen met de verlichting. ‘Er is twee keer een monteur langs geweest. Die van vandaag was eigenlijk voor de zekerheid, want alles was al nagelopen, gecontroleerd en gerepareerd. Ik vind het vervelend voor Rotterdam, maar ook voor mijn eigen meiden. Het is voor niemand fijn.’

Huizen-aanvoerder Myrthe van Kesteren baalt. Foto: Willem Vernes

‘Ik ben echt pissed’

‘De verlichting heeft woensdag de hele avond probleemloos aangestaan’, vertelde bestuurslid Geesink. Hij voelt zich verantwoordelijk en baalde zichtbaar. ‘Ik heb de fabrikant net een bericht gestuurd. Dat lezen ze vast morgenvroeg pas, maar dan weten ze dat ik niet blij ben. Ik ben echt pissed.’ Dat komt omdat hij het juist zo belangrijk vindt om goed voor de dag te komen. ’We zijn een klein clubje in de Hoofdklasse en proberen het zo goed en zorgvuldig te doen’, vertelt hij. ‘We doen misschien wel extra ons best. Wat ik doe met de rekening van de monteur? Die wil ik niet eens zien.’

Volgende week donderdag wordt het restant van de wedstrijd gespeeld. Dan moet Huizen de verlichting uiteraard helemaal op orde hebben. De KNHB is daarover al in overleg met de promovendus. Met de Gold Cup-wedstrijden van Huizen en Rotterdam – die eigenlijk voor 3 oktober op de planning stonden – wordt ook geschoven. Naar welk moment is nog onduidelijk. ‘We moeten het hele schema nu omgooien’, bromde Van der Waart. ‘Alles kan de prullenbak in.’

Foto: Willem Vernes