Alle ogen op Paumen: ‘Ik moet mijn verantwoordelijkheid nemen’

Opeens kreeg ze twee weken geleden een extra last op haar schouders. Maartje Paumen was jarenlang assistent van Ageeth Boomgaardt bij Tilburg. Maar toen de hoofdcoach op non-actief werd gezet gingen alle ogen op Paumen. De voormalig Wereldspeelster van het Jaar accepteerde na enige twijfel haar nieuwe rol. Een rol die ze maximaal nog een maandje bekleedt. ‘Daarna wil ik een jaar niets doen in het hockey.’

Ze zuchtte eens diep, zondagmiddag na de 8-0 nederlaag tegen Den Bosch. De club die voor altijd in haar hart zit. Zo vaak stond Maartje Paumen aan de andere kant. Was zij juist degene die ervoor zorgde dat de tegenstander een afgrijselijke middag had. Zondagen waarop ze, leunend op een formidabele strafcorner, uitblonk in het geel-zwart. Ze was een cultuurdrager aan de Oosterplas. Eentje die het toverstafje met de winnaarsformule doorgaf aan een nieuwe lichting.

Juist de speelsters die onder de vleugels van Paumen opgroeiden, zorgden voor haar dikste nederlaag ooit aan de Oosterplas. Frédérique Matla, Joosje Burg en Pien Sanders tekenden samen voor zeven van de acht goals van Den Bosch en trakteerden hun voormalige voorbeeld op een dramatische zondag. ‘Ieder foutje dat wij maken, leidt tot een levensgrote kans. Zij killen alles. Tegen Den Bosch kan je nooit stilstaan.’ 

Foto: Rogier Balk

Het gevoelige vraagstuk

Paumen zei het niet eens boos. De woorden kwamen rustig. Beheerst. Analyserend. Die 8-0 veegpartij was haar eerste nederlaag als hoofdcoach van Tilburg, dat als nummer elf van de competitie veroordeeld is tot de play-outs. Twee weken geleden moest ze voor het eerst op de bank plaatsnemen, toen Boomgaardt ontbrak bij Kampong (1-1). De hoofdcoach kwam niet meer terug, zo bleek in aanloop naar Bloemendaal-thuis (3-3). De club stuurde een persbericht, waarin werd gemeld dat het team behoefte had aan nieuwe energie.

Energie die van Paumen en haar nieuwe assistent Ireen van den Assem – tot vorig seizoen speelster bij Tilburg – moet komen. Paumen wil niet al te veel woorden vuil maken aan de voorbije weken. Of ze die beslissing voelde aankomen, dat laat ze in het midden. Net als de vraag of dit besluit nodig was. Aanvoerder Jade Vermeer erkende vorige week al dat het bestuur van Tilburg op verzoek van de spelersgroep heeft ingegrepen. ‘Precies’, onderstreept Paumen. ‘Het is niet aan mij om daar iets van te vinden of te zeggen.’

Toen Tilburg besloot om – in ieder geval tijdelijk – afscheid te nemen van Boomgaardt, werd Paumen gepolst als opvolger. Een gevoelig vraagstuk, omdat het duo de laatste jaren als een Siamese tweeling door de hockeywereld gaat. Ze waren inmiddels samen bezig aan hun derde seizoen bij Tilburg, waarmee ze in 2022 promoveerden naar de Hoofdklasse. Daarvoor hadden ze als duo Promotieklasser MOP drie jaar onder hun hoede.

Ageeth Boomgaardt en Maartje Paumen samen bij Tilburg. Foto: Rogier Balk

Hockeyende krijgers

Kortom: Boomgaardt en Paumen, die werken wel fijn samen. Het zorgde voor wat twijfels bij Paumen om ‘ja’ te zeggen tegen de opvolging van haar oude compagnon. ‘Ja, ik vond het lastig. Ik ben niet over een nacht ijs gegaan’, vertelt de oud-international. ‘Ik ben hier aangesteld als assistent. Maar als er iets anders aan mij gevraagd wordt, dan moet ik mijn verantwoordelijkheid nemen. Ik wil de meiden helpen. Op welke manier ze mij ook nodig hebben. Want het gaat om de groep. Niet om wie er in de staf zit.’

Ze wilde de coachloze groep dus niet in de steek laten. Maar Paumen zet zichzelf niet neer als de redder van Tilburg of als iemand die het roer faliekant omgooit. ‘Het gaat erom wat we in die paar weken richting de play-outs kunnen doen. Ik denk niet dat we in die periode technisch en tactische hele grote stappen kunnen zetten. We hoeven ook niet iets totaal nieuws te doen. Dat zou ook betekenen dat we het hiervoor – waar ik ook bij was – niet goed hebben gedaan.’ 

Het accent wordt vooral gelegd op strijdlust. Bikkelen. Precies een eigenschap die Paumen en Van den Assem als speelsters typeerden. Ze gingen wekelijks voorop in de strijd. Hadden nog net geen legerkleuren op hun gezicht staan. Ze waren hockeyende krijgers. En die spirit willen ze overdragen.

‘De afgelopen tijd was zwaar. Zo’n situatie kost het team energie. We zijn nu veel individueel met speelsters bezig. Hebben gesprekjes, geven iedereen veel aandacht. Het gaat erom dat we het samen doen. Hard werken. Altijd kunnen leveren, ook als het minder goed gaat. Dat willen Ireen en ik benadrukken. Dat we die winnaarsmentaliteit tonen, de kop omhoog houden. Geen centimeter laten liggen. Nooit loslaten. Ook niet als je met 8-0 achter staat.’

Paumen met Ireen van den Assem, die na het vertrek van Boomgaardt assistent werd. Foto: Rogier Balk

Tranen en woede

Daar is het bruggetje met de monsternederlaag. Want van die mooie voornemens was zondag nog niet veel te zien. De woorden zijn vooralsnog mooier dan de daden. Tilburg boog na de 3-0 achterstand bij rust het hoofd en werd opgevroten door het veel gretiger Den Bosch. De emoties waren zichtbaar bij de bezoekers. De licht geblesseerde Belgische international Emma Puvrez, die de tweede helft niet meer speelde, zat in de rust met de tranen in de dug-out. Een paar minuten voor tijd smeet kind van de club Hannah Salden na een wissel haar stick woedend op de grond. Het onderstreepte nog maar eens de onmacht van Tilburg tegen Den Bosch.

Paumen bleef – op een paar boze momenten richting de arbitrage na – vooral rustig. Zij is ook ‘in de klus gestapt’ omdat die van tijdelijke aard is. In december gaf Paumen al aan dat ze zou stoppen als assistent-coach van Tilburg. In het Brabants Dagblad vertelde ze dat benieuwd was naar de rol van eindverantwoordelijke. Maar ze hield de optie open om het leven buiten het hockey verder te verkennen. 

Paumen met Tilburg-spits Carmen Victoria. Foto: Rogier Balk

Een jaar buiten het hockey

En dat laatste, dat gaat ze doen. ‘Ik heb sinds die tijd een paar gesprekken gevoerd met clubs. Maar ik kies voor mijn gezin. Ik wil een jaar niets doen in het hockey. Ik heb twee jonge kinderen en ben momenteel vijftig uur per week op pad. Dat vraagt thuis nogal wat. Daarnaast heb ik samen met mijn vrouw een bedrijf, waaraan we meer aandacht willen geven.’

‘Toen ik stopte als speelster ben ik meteen doorgegaan als coach. Heb al 20, 25 jaar hetzelfde ritme. Ik vind heel leuk om te doen. Het geeft veel energie. Maar eventjes eruit is ook wel fijn.’ Grijnzend: ‘Ik ga het waarschijnlijk heel erg missen. Dus ik kom vast snel weer terug.’

Maar eerst dus nog die play-outs, die pas op 1 en 2 juni op het programma staan. Uiteraard is er maar één manier waarop Paumen wil afsluiten bij Tilburg. Met een plek in de Hoofdklasse. ‘En dat verdienen de meiden ook. Ze zijn er goed genoeg voor. Nog één weekend moeten ze dat laten zien.’