Amsterdamse goalgetter Fillet: ‘Oranje is nu geen droom van mij’

Weer was het zondag twee keer raak voor Michelle Fillet. Die treffers in het 2-2 gelijkspel tegen Pinoké toverden haar seizoenstotaal naar vijftien goals. Een nieuw persoonlijk record voor de 25-jarige spits, die voorlopig niet verder kijkt dan de Tulp Hoofdklasse.

Ze was in de eerste seizoenshelft al aardig op dreef. Maar na de winter gaat Fillet helemaal als een speer. De voormalig jeugdinternational is met SCHC-cornerkanon Yibbi Jansen de beste schutter van 2023. Beiden maakten ze acht goals in zes wedstrijden. Inderdaad, een gemiddelde van meer dan een doelpunt per duel.

Het loopt dus lekker bij Fillet. Maar hoe dat komt? De aanvaller krabt zich op de tribunes van het Wagener Stadion even achter de oren. ‘Die vraag is mij twee jaar geleden ook gesteld’, zegt zij. ‘Ook toen maakte ik aardig wat goals (twaalf, red.). Maar het was ook een van de weinige seizoenen die ik volledig heb meegedraaid. Dat is dan ook het antwoord. Ik ben gewoon fit. Daarom gaat het goed. Het neusje voor de goal heb ik eigenlijk altijd al gehad. Omdat ik goed in mijn vel zit en op mijn lichaam kan vertrouwen, komt dat er nu uit.’

‘Gewoon fit’. Het klinkt zo simpel, maar ze was het de laatste jaren zelden. Knieblessures lopen inmiddels als een rode draad door haar carrière. De malaise begon in 2016, toen ze op het WK onder 21 jaar in Chili haar kruisband scheurde. Die knie bleef een zwakke plek, ook na haar overstap in 2019 van Kampong naar Amsterdam. Het eerste jaar in de hoofdstad was het kwakkelen en ook vorig seizoen stond ze met knieklachten veel aan de kant.

Fillet voor de camera’s van Viaplay na het 2-2 gelijkspel tegen Pinoké. Foto: Koen Suyk

Het begrip ‘Oranje’

‘Het is niet zo dat ik veel veranderd heb’, zegt Fillet, terwijl ze nadenkt over haar eigen woorden. ‘Nou, misschien wel een beetje in het koppie. Ik ben megafanatiek. Soms te. Daarom kreeg ik zondag tegen Pinoké ook een groene kaart. Vroeger was ik dan helemaal uit de wedstrijd geweest, had je niets meer aan me. Nu kan ik beter de knop omzetten. Rustig worden, bedenken wat ik moet doen. Ik voel ook minder druk dan in de eerste periode bij Amsterdam. Daar wilde ik graag – soms te graag – laten zien wat ik allemaal kan. Nu weet ik dat het ook goed genoeg kan zijn om op de juiste plaats te staan.’ Met een glimlach: ‘Soms helpt het als je wat ouder bent. Dan leer je beter je balans te vinden.’

Daarom legt Fillet onbedoeld een link naar haar leeftijd. Ze is 25 jaar, allang geen talent meer. ‘Ik ben nog steeds jong, vind ik. Ik heb genoeg tijd. Joh, als het aan mij ligt, dan draai ik nog jaren mee.’ Dat vraagt om uitleg. Waarvoor heeft Fillet dan genoeg tijd? ‘Nou, om het in de Hoofdklasse goed te doen. Ik wil met Amsterdam kampioen worden, daar wil ik mijn steentje aan bijdragen.’ 

Ze begint uit zichzelf niet over het Nederlands elftal, waar leeftijdsgenoten als Frédérique Matla, Pien Sanders en Josine Koning inmiddels zijn uitgegroeid tot boegbeelden. Maar als het begrip ‘Oranje’ valt, komt er wel een grijns op haar gelaat. ‘Weet je wat het is…? Het is een droom die ik vroeger al had. Maar ik zag ook wel in dat anderen verder waren. Dat ik eerst maar weer fit moest worden en mezelf moest ontwikkelen. Mijn plek vinden. Het is voor mij eerst al belangrijk dat ik hier elke zondag sta. Kan rennen. Dat ik blij kan zijn. Mag genieten. Wat er daarna allemaal komt, dat zie ik dan wel.’

Fillet staat vooralsnog op vijftien treffers, een nieuw pr. Foto: Koen Suyk

Ze denkt nog even aan die grote namen, die met haar op het jeugd-WK speelden. ‘Ik heb nooit jaloers gekeken naar mijn generatie. Dat zij daar wel stonden en ik niet. Ik vind het juist gaaf dat zij de toon zetten bij Oranje. Ik heb mezelf weleens afgevraagd of ik iets anders had moeten doen. En dan ben ik heel blij dat mijn eigen antwoord ‘nee’ is. Ik heb altijd gedaan wat ik kon doen. Dan kan op mijn manier ook tevreden zijn. Toch?’

En nee, het is niet de eerste keer dat iemand dit seizoen met haar begint over Oranje. ‘Dat is een compliment, absoluut. Maar ik ben ook realistisch. Ik zie meiden die mannetjes uitspelen. Dat is niet mijn kwaliteit. Ik ben goed bij de goal. Zoekt een coach dat? Past dat in een team? Ik heb geen flauw idee. Oranje is nu geen droom voor mij. Geen focuspunt. Dat betekent niet dat ik het niet zou willen, al heb ik de nieuwe bondscoach nog nooit gesproken.’

De mening van haar coach

Dat heeft haar coach Robert Tigges wel. En in die gesprekken ging het ook over Fillet. ‘Haar naam is gevallen, inderdaad’, zegt Tigges. ‘Soms denk ik dat ze een plek verdient om mee te trainen met Oranje. Om even te kijken hoe ze zich verhoudt tot de groep. Maar er zijn ook momenten waarop ik denk dat ze nog niet zover is. Dat ze constanter en stabieler moet worden.’

Hij typeert zijn topscorer als een krachtige spits, een killer in de cirkel. ‘Eentje die een goed gevoel heeft om op de juiste plek te staan en de trekker overhaalt. Ze heeft een gruwelijk hard schot. Ik moet op de training moeite doen om dat te evenaren. Mies is een heel ander type dan de meesten in onze groep, die het van hun handigheid of beweeglijkheid moeten hebben. Dat is aan de ene kant mooi, dat maakt haar uniek. Maar daar zit ook een leerpunt. Aan de bal en zonder bal kan ze nog wel winst behalen, om haar eigen kwaliteiten beter te laten renderen.’   

Ze is nog te grillig, constateert haar coach. ‘Het ging de afgelopen jaren op en af met Michelle. Een sterk seizoen, toch weer een terugval. Nu gaat het weer goed. Ze moet laten zien dat ze steady is. Want als je jaar-in, jaar-uit twintig goals maakt, is er geen coach meer die om je heen kan.’