Als allerlaatste ging Maartje Krekelaar zondag van het veld. Het veld waarop zij met Den Bosch punten liet liggen, voor de vierde keer alweer in dit seizoen. De 0-0 tegen Rotterdam hakte er flink in bij de landskampioen, die de draad helemaal kwijt is. ‘Hoe noem je dat, het tegenovergestelde van een flow?’
Bijna een kwartier na de nieuwste tegenslag van dit seizoen zat Krekelaar nog steeds in de dug-out. Daar treurde ze, in haar eentje. Eerst met de armen in haar nek, haar ogen dicht. Daarna een lege blik in de verte. De rest van haar team was al teleurgesteld afgedropen naar de kleedkamer. Frédérique Matla en Pien Sanders gingen – netjes en professioneel – nog met wat fans op de foto. Pas toen de sproeiers aangingen en de mannen van Den Bosch en Rotterdam het veld opkwamen, stond ‘Kreek’ op. Met een somber gezicht slenterde ze naar het clubhuis.
‘Ik probeerde daar in die dug-out een reden te verzinnen waarom het niet loopt. Woorden te vinden. Nog wat na te denken.’ Met een wrang lachje: ‘Maar het lukte me niet om met een antwoord te komen.’
Maartje Krekelaar verwerkt het puntenverlies tegen Rotterdam in de dug-out. Foto: Willem Vernes
Een down of een dip
Krekelaar (30 jaar) is makkelijke prater. Iemand die geen blad voor de mond neemt. Een bikkelaar, die in goede en slechte tijden een kartrekker is bij Den Bosch. Eentje die zich niet verschuilt achter een uitgedunde selectie, met vier geblesseerden (Laura Nunnink, Emma Reijnen, Anouk Brouwer en Romee Joosten). Ze is geen grote Oranje-held die wereldkampioen handtekeningen geven is, maar een clubtrouwe routinier. Maar die routinier had zondag dus vooral heel veel vragen nadat er niet van Rotterdam werd gewonnen. Een volgende tik voor Den Bosch, dat eerder dit seizoen verloor van Amsterdam en Bloemendaal (allebei 2-1) en gelijkspeelde tegen SCHC (2-2). Ze wonnen maar drie van hun zeven duels, waardoor ze nu vijfde staan. Voor Bossche begrippen ongekend laag.
‘Ik zei net tegen Pien, dat we in het tegenovergestelde van een flow zitten. Hoe noem je dat? Een down? Een dip? Ik weet niet hoe je het precies zegt. Maar dat het niet lekker gaat bij ons, is natuurlijk al een paar weken te zien. Het is niet dat we niet willen, hè? Wist ik maar waar het ‘m in zit.’
Ze krijgt tussendoor een knuffel van haar vriend, Rotterdam-speler Joaquin Menini. Hij zal ook hebben gezien dat Den Bosch zondag ‘gewoon’ had moeten winnen van Rotterdam, zoals de vijftien (!) vorige keren gebeurde toen beide teams elkaar troffen. ‘We domineerden in de eerste helft. Kwamen superveel in de cirkel, maar kregen niet al te veel grote kansen. Rotterdam maakte het veld klein, dat vonden we lastig.’
Joosje Burg zag haar doelpunt afgekeurd worden. Foto: Willem Vernes
‘Eigenlijk hadden we de wedstrijd voor rust al moeten killen. Daarna voel je steeds meer dat je moet scoren. Wordt het onrustig. Gaan we foutjes maken. Het geduld raakt dan op. Passjes worden te gehaast. En de goal die we maakten, werd afgefloten.’
Wéér zo’n dag
Dat was een afgekeurd backhandschot van Joosje Burg, diep in het derde kwart. Daar ging een streep doorheen, wegens vermeend stickafhouden. ‘Was een honderd procent goal volgens mij. En anders had ze een corner moeten krijgen. Zo’n moment zorgde voor extra frustratie, al ligt het natuurlijk niet aan de scheids. Daarna kregen we nog een levensgrote kans. Ook die maken we niet. Het valt niet onze kant op, al zijn we veel beter.’
Krekelaar speelt al vijftien jaar in Dames 1 van Den Bosch. Werd maar liefst tien keer landskampioen en won zes Europese hoofdprijzen. Ze kan kwartetten met haar medailles die ze veroverde met de Brabantse grootmacht. Die heeft natuurlijk wel vaker moeizame wedstrijden gespeeld tegen kleinere clubs, zoals Rotterdam en Bloemendaal. Maar zelden tot nooit liep de Bossche hockeymachine in die wedstrijden averij op. Het kwam uiteindelijk vaak toch wel goed. ‘Dat hebben we heel lang afgedwongen’, zegt Krekelaar. ‘Maar nu kunnen we het in die wedstrijden niet omdraaien. We proberen van alles, iedereen heeft zin om het tij te keren. Maar uiteindelijk verspelen we vandaag weer twee punten. Was het wéér zo’n dag.’
Frustratie bij Pien Sanders op het strafstoeltje. Foto: Willem Vernes
Misschien zijn we nu wel een middenmoter. Of weet ik waar we staan. Tegen iedere ploeg moeten we nu vechten Maartje Krekelaar
Den Bosch kreeg nog twee onhandige groene kaarten voor Rosa Fernig en Pien Sanders. Het team werd onrustig, de stress was zichtbaar en voelbaar. Passes die ze normaal met hun ogen dicht geven, kwamen nu niet aan. Balbezit was er genoeg, maar dat leidde niet tot veel kansen. Sterker nog: in de tweede helft kwam Den Bosch een paar keer heel goed weg bij Rotterdamse counters.
Het stoïcijnse ontbrak bij Den Bosch, erkent Krekelaar. ‘Dat kregen we vorige week tegen Pinoké wel terug. Ging de knop om en wonnen we nog. Op een gegeven moment sluipt er ook een bepaalde onzekerheid in de ploeg. Ben je bang dat je niet wint. We voelden de druk dat we deze wedstrijd moesten winnen. Alle respect voor Rotterdam, maar dat horen we ook te doen. Op papier. Want blijkbaar is het niet zo’n seizoen voor ons. Misschien zijn we nu wel een middenmoter. Of weet ik waar we staan. Tegen iedere ploeg moeten we nu vechten.’
Foto: Willem Vernes
Gewend en verwend
Een regelrechte vormcrisis dus. ‘In al mijn jaren bij Den Bosch heb ik dit nog nooit meegemaakt. En ik kan je zeggen: dat proces bevalt me niet.’ Ze zet een geërgerde blik op. ‘Ik hoor dan weleens: wat leuk dat je er nu echt tegen iedereen voor moet knokken. Nou, helemaal niet. Vind er niets aan.’
‘Aan de andere kant: wij en onze achterban zijn misschien ook een beetje verwend geraakt. Omdat het normaal was om steeds maar te winnen. Dat zijn we gewend. En dat gebeurt nu niet.’
En nu dan? ‘Schouders eronder. We weten dat we niet opeens met 6-0 gaan winnen. Het gaat niet ineens supergoed. We moeten ons niet blindstaren op de plek op de ranglijst. Of op de punten die we wel of niet hebben. We moeten elkaar vooral niet kwijtraken. Dat is het allerbelangrijkste.’
7 Reacties
ardankers@live.nl
mss wel een keertje goed dat alles niet vanzelf gaat, nog genoeg tijd tot de play offs, DB heeft genoeg kwaliteit, mentaliteit en ervaring om weer kampioen te worden
Piensmits
Een mooi interview, en dan tien lachende smiley's… Rara. Den Bosch heeft zichzelf in de vingers gesneden door te laat op zoek te gaan naar een vervangster voor Nunnink en ook Reijnen. Ik vergelijk Nunnink met Frenkie bij Barcelona en Oranje: je mist hem pas echt als hij niet speelt. Zij maken het spel, bepalen het tempo, zijn balvast en je kunt hen in de dekking aanspelen. Dat is een gemis, maar je moet roeien met de riemen die je hebt. Het loopt niet, dat is duidelijk. Grote kansen worden gemist, er wordt moeilijk gescoord – niet door één speelster, maar door alle spitsen. De strafcorner loopt minder soepel dan voorheen, er wordt achterin te veel weggegeven, en er worden domme kaarten gepakt uit frustratie. Natuurlijk helpt het dan ook niet mee dat een terechte goal wordt afgekeurd; dat kan je net even verder helpen. Het is wat het is. Door naar de volgende wedstrijd.
edwin-smolders
Een mooi en eerlijk interview. Het siert dat er niet naar excuses wordt gezocht of met de vinger naar anderen wordt gewezen. Uiteindelijk komt dit team ook hier weer sterker uit. En die smileys @PienSmits, ach sommigen zijn met hun afgunst richting een club en speelsters zelfs zo droevig dat ze bij een interview met een jeugdspeler een duimpje omlaag zetten.
LiesedeVos
Heerlijk om weer eens een wedstrijd van DB op Viaplay te zien. Ook al vocht DB voor elke cm en waren ze wat vaker aan de bal, ik vond Rotterdam gevaarlijker en met veel meer frisse energie spelen. Zonder wrijving, geen glans? We gaan het zien bij DB dit jaar.
FrankEgmond
Winnen verbloemt een hoop. Speelsters van de top van Nederland ook. Als het veldspel niet top is loop je hier vanzelf tegenaan. Ondanks alle landskampioenschappen is het al jaren, ook al onder Ehren, het veldspel gewoon niet sprankelend. Maar als je wint, wie hoor je dan? Mogelijk alleen de liefhebbers. Te weinig hockey, wat Nunnink inderdaad wel heeft. Maar dit is overigens zichtbaar over de gehele vrouwencompetitie. Wie worden de nieuwe Nunnink en Xan de Waard? Ook Oranje moet het al jaren van deze speelsters hebben en de toekomstige vervanging zien we (nog) niet. Als ik naar China kijk, los van het teamaspect, die dames zijn individueel extreem gegroeid. Zowel aan de bal als in niet-balbezit. Handig, lichtvoetig, wendbaar en slim. Nederland zal over de gehele linie hier meer in moeten gaan investeren. Ook bij de mannen op een enkeling na.
Sjang Fijen
Nee Maartje, geen down maar een dip. Verleden jaar won DB D1 alles wat er te winnen viel. Nog nooit vertoond ! Ik zie je nog de drie vingers opsteken na behalen van de Goldcup bij Tilburg. "Dit is een, nu nog nummer 2 en 3 waren je woorden". En jullie hebben dat waargemaakt. Nu, dit jaar loopt het anders. Natuurlijk heeft de rigoureuse omzetting van drie geblesseerde toppers , waardoor nagenoeg het gehele middenveld met blessures aan de kant staat, zijn tol gekost. Jammer, niks aan te veranderen. Maar er is meer: Waar de grootste concurrent SCHC driftig aan de boom schudde voor versterking bleef het aan de Oosterplas rustig, beter gezegd, er gebeurde helemaal niks. Of dat wel zo verstandig was. Ja, achteraf is het lekker lullen. Natuurlijk, het siert de club toppers van A1 en speelsters uit de regio een kans te geven zich aan te sluiten bij D1. Ellende door de blessures van nagenoeg het gehele middenveld. Dikke pech, maar het is wel zo. Wat nu? Angst is een slechte raadgever. Advies: bovenal voor de gelouterde speelsters en internationals: geloof in jezelf en het team, straal vertrouwen uit en geef het goede voorbeel aan de jonkies, bewaar de rust, weest overtuigd dat met dit team de play offs gehaald kunnen worden. Tegen die tijd is het team wederom compleet als veleden jaar. Voor ons supporters: aanmoedigen, aanmoedigen en nog een keer aanmoedigen. Succes meiden en coaches, ik en met mij velen, hebben alle vertrouwen in jullie. Kop op en niet lullen. Dikke groet van Sjang
Reinout van Leeuwen
Misschien hebben ook andere clubs een sterke(re) jeugd.