De hattrick van Benninga: ‘Huilen stond me nader dan het lachen’

Toen Sosha Benninga (25) zondagmorgen wakker werd, droop het chagrijn van haar gezicht. Met een pijnlijke knie en een geblesseerde schouder was het maar de vraag of ze op tijd opgelapt kon worden voor de topper tegen Den Bosch. Maar op de Klapperboom gebeurde het wonder waar ze op hoopte. Kampong won met 4-2 en gehavende spits Benninga maakte er drie. ‘Vanmorgen stond het huilen me nader dan het lachen.’

Haar hele rechterknie zat omwikkeld in tape, laag over laag, als een beschermend harnas dat elke beweging opvangt. Om te zorgen dat alles bleef zitten, werd er nog een tweede laag omheen geslagen. En daar bleef het niet bij: in de warming-up kreeg ook haar rechterschouder een stevige plakbeurt. Er gingen bijna meer rollen tape om dan er tosti’s aan de bar werden verkocht.

Ze lacht als ze naar zichzelf kijkt. ‘Ik zit inderdaad helemaal onder. Het is november. De eerste seizoenshelft is bijna voorbij. Dat weet je eigenlijk altijd als er tape om mijn schouder zit’, grijnst ze. Benninga kon zondagmiddag na haar hattrick tegen Den Bosch niet ophouden met glimlachen. ‘Donderdag kreeg ik een stick tegen mijn knie. Mijn geopereerde knie. Die kan niet zoveel hebben en werd meteen dik’, vertelt ze. Door die knie was het onzeker of de spits überhaupt minuten kon gaan maken. ‘In de warming-up was het nog onduidelijk of ik zou gaan spelen. Het voelde toen best goed, dus kreeg ik een soort aangepast schema.’ Maar toen ook aanvaller Mea de Vries uitviel tijdens het inspelen – ze kreeg een bal tegen haar hoofd – moest Benninga wel.

Sosha Benninga en haar pijnlijke knie. Foto: Rob Römer

Haar zoektocht naar plezier en oude niveau 

Weer die gevreesde knie, die haar in 2021 een jaar buitenspel zette, nadat ze bij haar oude club Amsterdam – waar ze zeventien jaar speelde – bijna alles afscheurde. Ze miste niet alleen haar laatste toernooi als jeugdinternational. Na een jaar revalideren vond ze ook haar oude niveau en plezier in het spel niet terug. Haar laatste seizoen bij Amsterdam speelde ze vooral in het tweede team en keek toe hoe haar ploeggenoten de landstitel pakten, terwijl zij langs de kant bleef. Toen ze in 2023 de overstap maakte naar Kampong, bloeide ze eindelijk weer op.

‘Ik zie het nog steeds niet als een stap terug’, blikt ze terug. ‘Op dat moment klopte het precies voor mij. Haalde het eerste seizoen meteen de play-offs. Iets wat bij Amsterdam een soort van gewoon was. Daar moest je er vooral staan in mei. Dan draaide het ergens om. Bij Kampong moest dat toen en nu nog steeds elke week. En dat vind ik echt waanzinnig.’

De tip, de flats en de unieke uithaal 

Benninga tipte de 1-0 raak na een fijne voorzet van Eline Jansen, zorgde later met een rebound uit de strafcorner – een flats met haar backhand – voor de 2-2 en beukte twee minuten voor tijd vanuit de draai met haar forehand de 4-2 op het scorebord. Een droommiddag voor een spits, die haar totaal dit seizoen naar vijf treffers tilt. Daarmee is ze clubtopscorer. Haar favoriet? ‘Eline en ik oefenen de 1-0 vaak. Ik zei nog na het eerste kwart: ik denk dat er ruimte ligt. Ze gaf ‘m zo fijn voor. Ik hoefde echt alleen mijn stick neer te leggen’, beschrijft ze. Maar toch gaat haar voorkeur naar doelpunt nummer drie. ‘Ik heb in de Hoofdklasse nog nooit gescoord met mijn forehand.’ Dat was bij de 4-2 absoluut niet het geval. Als een echte spits nam ze de bal gesloten aan, met een verdediger in haar rug. Vanuit de draai beukte ze haar derde treffer tegen de plank. ‘Ik was er echt heel bij mee. Elk seizoen maak ik weer een grapje: jongens let op, ik ga slaan met mijn forehand en scoren. Dat me dit nu lukt, is echt de grap van de dag.’

Ik heb in de Hoofdklasse nog nooit gescoord met mijn forehand. Sosha Benninga

De felicitaties voor Benninga. Foto: Rob Römer

Door de bijna-historische zege (Kampong won in mei 2001 voor het laatst van Den Bosch) staan de Utrechters nu op een tweede plek in de competitie. Daarmee kun je rustig zeggen dat de selectie van Kai de Jager draait. ‘Normaal als je tegen Den Bosch achter komt, denk je shit. Dat is gewoon echt niet lekker. Maar dat heb ik geen moment gedacht vandaag. Het voelde anders. Gingen door. Niemand treurde erom. En gingen er uiteindelijk volle bak overheen.’ Even is ze stil. Verwerkt wat er zojuist allemaal gebeurd is. En komt dan met een conclusie. ‘Dit is gewoon echt heel lekker.’ 

De play-offs nu al niet meer uit handen geven 

Met SCHC op dreef lijkt de wintertitel onbereikbaar, maar als runner-up – boven Amsterdam en Den Bosch – laat Kampong zien hoe sterk ze er dit jaar bij staan. ‘We zijn dit seizoen echt een hele goede stap aan het zetten’, vertelt de spits. ‘Zijn onderweg naar iets heel erg moois. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik het niet zo voelen. We staan er echt goed voor. Bovendien met heel goed spel. Dit mogen we nu al niet meer uit handen geven. Dat zijn we aan onszelf verplicht.’

En dat haar dag zo uitpakte, had helemaal niemand kunnen voorspellen. Ze begint te lachen. ‘Ik ben benieuwd of ik al een berichtje heb van een van mijn huisgenootjes. Die zagen me in de ochtend nog treurig. Ze hebben geen idee wat er allemaal gebeurd is. Een ding is zeker: deze wedstrijd vergeet ik echt nooit meer.’

Sosha Benninga stopte zondag niet meer met lachen. Foto: Rob Römer