De Jager op de hotseat bij Kampong: ‘Kom niet voor een jaartje’

De gemiddelde club in het Italiaanse voetbal versleet de afgelopen jaren minder coaches dan de vrouwen van Kampong. Dit seizoen zit er wéér een ander gezicht op de hotseat in de dug-out: Kai de Jager. ‘Ik ben geen zachte, rustige coach.’

In de catacomben van het clubhuis van Kampong denkt Pam Imhof zondag eens diep na. De ervaren middenvelder is net begonnen aan haar zevende seizoen in het blauw-wit. Ze telt hardop hoeveel verschillende hoofdcoaches ze in de afgelopen jaren heeft meegemaakt. ‘Volgens mij is Kai nummer zes. Ik weet het niet precies. Wel dat het er veel heel waren. Dat is zeker.’

Imhof zit er eentje naast. Het zijn er maar liefst zeven. 

Nadat Santi Freixa het liefst drie jaar volhield in Utrecht, volgden de coaches elkaar daar in vliegende vaart op. Michiel van der Struijk, Pieter Bos en Fleur van de Kieft dienden allemaal niet hun contract uit. De tandem Marieke Dijkstra/Jisse Waasdorp – die tellen we voor het gemak als één coach – en Jeroen Schoenmakers waren tussenpausen die als noodoplossing voor de groep verschenen.

Imhof, op de rug met nummer 12, viert haar 1-0 tegen OR. Foto: Edwin de Vries/Orange Pictures

‘Een aantal keer geen match’

De redenen voor die optocht aan vertrekkende coaches variëren. Van een verschil van inzicht en een veranderde toekomstvisie tot uiterst magere resultaten. Imhof pareert met een glimlach de vraag of ze bij Kampong zulke lastige spelers hadden. ‘Dat denk ik niet. Met een coach moet het lopen. Matchen. Dat is een aantal keer niet gelukt. We hopen dat het nu beter gaat.’

Die hoop is gevestigd op Kai de Jager. Een Brabantse ijzervreter. Eentje die van zich laat horen op de bank. Dat bewees hij eerder onder meer bij de vrouwen van Oranje Zwart, de mannen van Rotterdam – waar hij vorig seizoen nog assistent was – en ook in Utrecht. Want het was De Jager die als rechterhand van Alexander Cox in 2017 en 2018 tweemaal kampioen werd met de mannen van Kampong. 

‘Het voelt daardoor een beetje als thuiskomen’, stelt De Jager na de eerste thuiswedstrijd, die met 4-1 werd gewonnen van Oranje-Rood. ‘En aan de andere kant is het nieuw. Werk ik nog maar net samen met de meiden. Ik heb voor de wedstrijd stiekem nog wel even gekeken naar de uitslag van Rotterdam. Daar ben ik nog steeds nieuwsgierig naar.’

De Jager tijdens de ABN-Cup, waar Kampong de eerste donderspeech van het seizoen kreeg. Foto: Willem Vernes

Hockeybesturen die coaches verslijten

De Jager was uiteraard op de hoogte van de stoeltjesdans van de afgelopen jaren bij Kampong. ‘Het is hier onrustig geweest, dat weet ik. Dat gegeven heb ik wel meegnomen in mijn beslissing. Ben ik degene die wel de rust kan brengen die de club en de meiden nodig hebben om een volgende stap te zetten? Over die vraag heb ik ook met het bestuur en een aantal speelsters gesproken. En dat voelde goed. De groep is mooi en ik krijg ruimte over meerdere jaren iets moois op te bouwen. Ik kom hier niet voor een jaartje.’

De Jager kent de verhalen over zijn voorgangers alleen vanaf de buitenkant. Daardoor vindt hij het lastig om te oordelen over het verleden. ‘Maar ik constateer wel dat hockeybesturen over het algemeen veel coaches verslijten. Voor ons is juist fijn om vertrouwen te krijgen voor de lange termijn. Dan kun je ook in talenten investeren, in plaats van voor buitenlandse internationals te gaan.’

Kampong wijzigde in de zomer z’n koers. Er werd afscheid genomen van de zes (!) buitenlanders die Kampong, na een waardeloze start, vorig jaar niet verder konden helpen dan de achtste plaats. De Jager: ‘We hebben veel jonge speelsters, van zeventien en achttien. Die moeten leren, fouten kunnen maken. Deze ploeg zal daardoor ook met ups en downs door het seizoen gaan. Het is mij beloofd dat dit oké is. Maar als er weer een nieuw bestuur komt, kan dat veranderen. Dat is de grilligheid van het hockey.’

Kampong liep zondag in de slotfase weg bij OR. Foto: Edwin de Vries/Orange Pictures

Bullshit

Imhof kreeg de afgelopen jaren dus met de regelmaat van de klok te maken met een nieuw gezicht voor de groep. ‘Dat is onrustig, al raak ik er inmiddels niet meer zo van slag. De buitenwereld maakt dat misschien wat groter dan het is. Maar ik snap wel dat het bijzonder is. Het hoort ook bij topsport. In het voetbal word je na een paar wedstrijden er al uitgeknikkerd’, verwijst de zaalinternational subtiel naar FC Utrecht, waar dat dit seizoen gebeurde.

Zij is een van de speelsters die betrokken was bij de aanstelling van De Jager. ‘Er is vanaf de winter tijd genomen om een nieuwe coach te zoeken. We hadden dus de ruimte. We wilden een coach die structuur zou brengen, dat hebben we als jong team nodig. Iemand die duidelijk is en soms best hard mag zijn. Een leergierig team kan dat best hebben.’

Die hardheid past wel bij De Jager, die zijn team tijdens de voorbereiding op het ABN AMRO-toernooi in de pauze al de eerste uitbrander van het jaar gaf. ‘Ik noem het zelf liever directheid’, reageert De Jager. ‘Als meiden zich niet aan afspraken houden, dan krijgen ze dat te horen. Het is onmogelijk dat je daaraan tornt. Bullshit. Ik ben geen zachte, rustige coach. Dan ben ik niet authentiek. Ik ben kort en fel. Af en toe schrikken ze daar nog van. Maar ze weten dat ik het doe om hen beter te maken. Ik ben er niet om mensen af te fikken.’

De Jager in het kringetje bij Kampong. Rechts assistent Eline Vermeulen, die ook al drie coaches meemaakte. Foto: Edwin de Vries/Orange Pictures

Schreeuwen

‘Ja, Kai kan schreeuwen’, weet Imhof inmiddels ook. ‘Hij zet ons op scherp. Dat hebben we soms ook nodig. Ik was laatst met Carmen Wijsman in het begin van de training ‘een beetje een balletje aan het slaan’. Dan krijgen we het wel te horen: wat zijn jullie aan het doen? We zijn hier niet om te klooien. Hij triggert iets in mij, waardoor ik een stapje extra zet. Ook op een donderdagochtend in de regen.’

De Jager verwacht dit seizoen dus nog geen wonderen van Kampong. ‘Als ze meteen om de prijzen wilden spelen, hadden ze elf toppers moeten aantrekken en een andere coach moeten zoeken’, zegt hij. ‘Een langer traject past beter bij mij. Voordat we met deze groep om de play-offs kunnen spelen zijn we drie jaar verder. Mits ze blijven en iedereen zich doorontwikkeld.’