De neus van Joosje Burg is een blijvende herinnering aan het olympisch goud

Elke keer als international Joosje Burg (27) in de spiegel kijkt, wordt ze herinnerd aan de Olympische Spelen van Parijs. Het litteken op haar neus symboliseert niet alleen het succes van het olympisch goud, maar ook het leed van het missen van de finale. ‘Ik heb het een plek gegeven.’

De gedachten gaan zondag in de wedstrijd Amsterdam-Den Bosch (1-2) al snel terug naar dat fatale moment van zes weken geleden. Burg maakt aanstalten om druk te zetten op een verdediger van Amsterdam. Maar plotseling bedenkt ze zich en houdt ze in. De verdediger van Amsterdam is de Argentijnse international Agustina Gorzelany, op wie ze in de olympische halve finale óók druk zette, waarna de bal via haar eigen stick hard op haar neus kwam. ‘Zet druk!’ roept teamgenoot Frédérique Matla. Maar Burg houdt afstand. Ze laat Gorzelany de bal naar voren scoopen.

‘Vorige week speelde Gorzelany linksachter. Dus in eerste instantie dacht ik: laat mij maar linksvoor beginnen, in plaats van rechtsvoor. Dan startte ik niet gelijk tegenover haar. Maar later vond ik dat ik niet bang moest zijn. Dus begon ik gewoon als rechtsvoor. Op dat ene moment na heb ik er geen seconde meer aan teruggedacht. Ik voel geen angst meer’, vertelt Burg, die na de wedstrijd door Gorzelany werd opgezocht. De nieuwe strafcornerspecialiste van Amsterdam wilde weten hoe het met haar neus was. ‘Ze voelt zich schuldig. Maar ik neem haar niets kwalijk.’

Argentijns international Agustina Gorzelany informeert bij Joosje Burg hoe het met haar neus gaat. Foto: Willem Vernes

‘Ik zie dat hij scheef staat’

In de catacomben van het Wagener Stadion streelt Burg, die haar masker dan al heeft afgezet, met haar rechterwijsvinger over haar neus. Op het eerste gezicht staat hij kaarsrecht. Maar Burg kent haar neus al 27 jaar lang. Haar ogen zien wat eigenlijk niemand ziet: dat hij vergeleken met vroeger iets schever staat.

‘Andere mensen zeggen dat mijn neus er goed uitziet. Maar zelf moet ik er nog even aan wennen. Ik zie dat hij scheef staat. Ik vóél het ook. De bovenkant van mijn neus staat niet recht. Er zit een bochtje in. De arts zegt dat hij er alles aan gedaan heeft om hem zo recht mogelijk te zetten, maar dat hij nooit meer wordt zoals hij was. Ik heb het geaccepteerd. Het is wat het is…’

Tijdens de zenuwslopende shoot-outs in de olympische finale tegen China, de wedstrijd die ze door het voorval moest missen, zat Burg gehurkt op het veld van Stade Yves-du-Manoir. Vanaf de tribune was ze over de boarding heen geklommen, om de ontknoping van dichtbij mee te krijgen. Toen Anne Veenendaal de beslissende Chinese shoot-out stopte, sprintte ze direct naar de keepster toe, net als haar teamgenoten. In plaats van dat ze op de tribune zat, was ze nu toch onderdeel van de feestvreugde. ‘Ik vond het fijn om op het veld te staan. Daardoor voelde het goud ook al snel als mijn goud, ondanks dat ik de finale niet speelde.’

Joosje Burg heeft Den Bosch in de wedstrijd tegen Amsterdam op een 0-1 voorsprong gezet. Foto: Willem Vernes

Spelen was nooit een optie, ziet ze nu in

Langer duurde het voordat de snelle aanvaller inzag dat het spelen van een olympische finale nooit een serieuze optie was. Zelf wilde ze in Parijs niets liever dan de finale spelen, ondanks dat haar neus op meerdere plekken gebroken was. Maar bondscoach Paul van Ass sloeg een andere weg in. Hij besloot om haar te wisselen voor reservespeelster Pien Dicke.

‘Op dat moment was ik daar heel verdrietig over. Boos ook. Maar ik ben drie weken op vakantie geweest naar Bali. Daar, op het strand, kwam ik tot rust en begon ik met nadenken. Mijn neus was op zoveel plaatsen gebroken, dat zelfs de arts was gestopt met tellen op hoeveel plaatsen precies. Stel dat ik in de finale toch pijn had gehad. Of dat mijn neus was gaan bloeden. Dan had ik niet verder kunnen spelen. Dan hadden we dus één speelster minder gehad. Dat wil je in een olympische finale natuurlijk niet. Dus is het nooit een optie geweest. Zo realistisch ben ik nu wel.’

Maar wat als Van Ass haar toch had willen laten spelen? Burg begint te lachen. ‘Dan had ik toch op het veld gestaan. Honderd procent.’