De zestig eerste (en laatste?) seizoensminuten van Ingeborg Dijkstra

Ze stond zaterdag uiteindelijk met lege handen bij Tilburg. En toch was het haar avond. Keeper Ingeborg Dijkstra maakte de eerste minuten van haar seizoen. En misschien waren het ook meteen de laatste. 

Het is ijskoud, zaterdagavond in het Wagener Stadion. De hockeytempel in Amstelveen wordt leger en leger na de verrassend moeizame 3-2 winst van titelkandidaat Amsterdam op nummer tien Tilburg. Het publiek druipt af, richting auto of bar. De meeste speelsters hebben allang de warme kleedkamer opgezocht. 

Maar dat geldt niet voor Ingeborg Dijkstra. De keeper met nummer 26 op de rug. Die kletste nog uitgebreid met de toeschouwers, die speciaal voor haar naar deze uitwedstrijd waren toegekomen. In haar knaloranje shirt glom ze. Genoot ze na. Van die speciale zestig minuten, die verre van goed begonnen.

Want haar eerste wedstrijd van de Hoofdklasse-jaargang 2023/2024 was pas anderhalve minuut bezig, toen de bal door de legguards van Dijkstra vloog. ‘Dat was natuurlijk wel heel snel’, beseft de 23-jarige goalie. ‘Het was het eerste schot op goal. Een lekkere start’, klikt het een beetje cynisch. ‘Maar uiteindelijk ging het wel goed. Pakte ik wat ballen, haalde er wat uit. Dus overall ben ik wel tevreden.’

Dijkstra pareert een corner van Amsterdam. Foto: Koen Suyk

Het breukje van McFerran

Dat het moedig spelende Tilburg zaterdag verloor, lag niet aan de keeper. Die was bijvoorbeeld kansloos bij de winnende treffer van Amsterdam. De 3-2 van Michelle Fillet, die vlak na rust gierend hard in de kruising achter Dijkstra vloog. ‘Die schoot ze gewoon heel mooi binnen. Daar kon ik jammer genoeg weinig aan doen’, stelt de sluitpost.

Dijkstra zit normaal gesproken op de bank bij Tilburg, waar Ayeisha McFerran eerste keus is. De Ierse keeper was geblesseerd uit de winterstop gekomen. Ze had een breukje in haar hand, waardoor ook ze de uitwedstrijd tegen de landskampioen miste. ‘In de voorbereiding heb ik alles gekeept’, vertelt Dijkstra. ‘Dus wat dat betreft hing het al wel een beetje in de lucht dat ik zou spelen. Alleen was het onduidelijk hoe het met Ayeisha’s herstel ging. Op de zaterdag voor de wedstrijd – tijdens ons teamweekend in Maasland – hoorde ik het nieuws dat ik er echt zou staan tegen Amsterdam.’

Een brede glimlach breekt door als dat moment ter sprake komt. Want ja, haar hart maakte een sprongetje tijdens het gesprek met de staf. ‘Natuurlijk. Dat was gaaf om te horen. Want uiteindelijk vind ik in het veld staan ook het allerleukste dat er is.’

Foto: Koen Suyk

Zes seizoenen, bijna tien competitieduels

Zo vaak krijgt Dijkstra ook niet de kans om haar keeperskunsten te etaleren. Ze keepte in de zaal en in de Gold Cup bij Tilburg, maar in de Hoofdklasse maakte ze dit seizoen nog geen enkele officiële minuut. ‘Ik ben er elke wedstrijd bij geweest, al zat ik niet altijd op de bank. Dat hing er ook vanaf hoeveel spelers er mee waren. Ik zou in Dames 2 mogen keepen, maar daar zat al een goede keeper. Ik vond het ook prima zo. Ik krijg genoeg energie van het team en de trainingen. Dus daardoor blijft het leuk, ook zonder te spelen. Meegaan op een wedstrijddag is ook wat waard. En misschien wen je er op een gegeven moment ook aan.’

Dat geldt absoluut voor Dijkstra, die inmiddels aan haar zesde seizoen als tweede keeper bezig is in de Hoofdklasse. Nadat ze haar jeugdhockeyloopbaan afsloot bij de A1 van HGC, was ze twee jaar reserve bij dames 1 van Kampong. Na wederom twee seizoenen op het oude nest in Wassenaar, vertrok ze in 2022 naar Tilburg. ‘Vorig seizoen heb ik maar een wedstrijd gespeeld. De allereerste van het seizoen. Dit was dus pas mijn tweede wedstrijd voor Tilburg in de Hoofdklasse.’

Terwijl de avond valt in het Wagener becijfert Dijkstra hardop hoeveel competitiewedstrijden ze de afgelopen jaren heeft gespeeld. ‘Eh…bijna tien, denk ik? Twee nu bij Tilburg. Een stuk of drie bij HGC. En bij Kampong ook zoiets.’

Foto: Koen Suyk

Donderdag alweer een wisseling van de wacht?

Ze zegt het zonder waardeoordeel. Feitelijk. Maar ze beseft ook dat een wedstrijd of twee per seizoen een vrij laag moyenne is. ‘Als je dit zo opnoemt, dat klinkt het als heel weinig. Maar het gaat ook om de beleving eromheen. Ik ben geduldig. En hoop natuurlijk dat er een keer een plekje komt waar ik meer kan spelen.’

Want hoe lang neemt Dijkstra nog genoegen met die reserverol? ‘Goeie vraag. De eerste paar jaar is het logisch dat je tweede keus bent. Vooraf had ik niet gedacht dat ik deze rol zo lang zou hebben. Heb ik daar spijt van? Nee, dat niet. Ik heb ambitie, maar er zit geen deadline op.’

Mogelijk keert Dijkstra donderdag alweer terug in haar oude rol, als stand-in van McFerran. Het herstel van de Ierse verloopt voorspoedig, dus kan er in de kelderkraker tegen nummer elf Rotterdam zomaar weer een wisseling van de wacht plaatsvinden. Het zou dus kunnen, dat Dijkstra zaterdag niet alleen haar eerste, maar ook haar laatste duel van het seizoen heeft gekeept. ‘Die kans bestaat. Maar ook dan ben ik niet ontevreden.’