Coach Razwan Ahmed keek nerveuzig op zijn horloge. Langs de lijn ontstond geroezemoes in de laatste minuten in de derby tegen HDM. Het broeide en borrelde. Zou het dan echt? Eindelijk? Jawel. Zondag 5 maart was de dag van de dames van Klein Zwitserland. De dag van de eerste zege (2-1) van het seizoen.
Zelden zal een toeter aan het einde van de wedstrijd zo bevrijdend hebben geklonken als afgelopen zondag in Den Haag. HDM probeerde de cirkel nog te zoeken, maar dat was zinloos. De handen gingen de lucht in bij alles en iedereen in een bordeaux-rood shirt. Groepjes speelsters zocht elkaar uitgeblust op. Hingen euforisch om elkaar heen. Weinig woorden, maar vooral trotse blikken in de holle ogen. Ondertussen een beleefd handje naar HDM. Bedankt voor het spelen.
Nadat iedereen elkaar had geknuffeld en er niet één, maar twee ererondes werden gelopen, had Sabine van Silfhout een hemelsbrede glimlach op haar gezicht staan. Zo een van oor tot oor. Zij was een van de vier speelsters die KZ in de zomer wél trouw bleef. Eentje met een echt clubhart.
Van Silfhout als stralend middelpunt bij KZ. Foto: Bart Scheulderman
De cornervariant die nog nooit was gelukt
‘Dit betekent heel veel voor mij’, zegt Van Silfhout, terwijl ze haar pas versnelt voor een iets te enthousiaste sproeier. ‘Al had-ie me geraakt… Het maakt me nu helemaal niet meer uit. Wow, wat voelt dit goed. Echt kippenvel. We zijn de tweede seizoenshelft met heel veel geloof ingegaan. Dat lieten we vandaag ook zien. Niet van: oh shit, we moeten onze goal verdedigen. Maar juist graag willen scoren. We durfden aan te vallen, speelden onze duels veel beter dan voor de winterstop en straalden vertrouwen uit.
Los van de lang uitgeschakelde Feliz Kühne, kon KZ beschikken over een fitte selectie. Dat is vrij uniek voor de ploeg, die niet overloopt van kwaliteit en in de eerste seizoenshelft ook werd geteisterd door blessures. Bovendien sloten Philine Vinkesteijn en Bibi Donraadt aan in de winter na buitenlandse avonturen. Jeugdinternational Sietske Brüning besloot daarentegen in Amerika te blijven. Eigenlijk zou ze na een half jaar terugkomen.
‘We zijn pas één oefenpot compleet geweest’, grijnst Van Silfhout. ‘Dat voelde al goed. Ik merkte dat deze overwinning heel veel emoties losmaakte. Die 1-1. Een cornervariant, die we al vaak hebben getraind. Maar nog nooit lukte in een wedstrijd. Het gillen en juichen van iedereen na die tweede goal. Het viel nu allemaal wel onze kant op.’
De vreugde bij een Japanse international, een Australische voormalige jeugdinternational en Nederlands talent: Moeka Tsubouchi, Alice Arnott en Hannah Boss. Foto: Bart Scheulderman
Het zoete gevoel van topaankoop Nobbs
Ze werpt een blik naar de zijkant, waar het een paar minuten daarvoor hutjemutje stond langs de lijn. ‘Er zijn zoveel mensen achter ons blijven staan. Ook toen we op nul punten stonden.’ Met nadruk en een lach: ‘Inderdaad. Ston-den. Nu niet meer. Daar gaat mijn KZ-hart sneller door kloppen. Zie je wel, we kunnen het wel. Nu moeten we vast blijven houden aan dit gevoel. Zeker nu we compleet zijn kunnen we ook winnen van andere teams uit het rechterrijtje. Volgende week spelen we tegen Bloemendaal. Nou, kom maar op!’
Vertrouwen, dat heeft KZ-middenvelder Kaitlin Nobbs ook. De Australische is een van de sterren van haar nationale team en met afstand de beste ‘aankoop’ van de Steenbokken. ‘Beter laat dan nooit’, grijnst de middenvelder. ‘Als nieuw team moesten we aan elkaar wennen. Ik denk dat we daarin gegroeid zijn. Door de blessures moesten we steeds aanpassingen maken. Dat maakt het gevoel vandaag nog zoeter. Eindelijk. Eindelijk punten…’
Nobbs wist waaraan ze begon toen ze in de zomer tekende in Den Haag. ‘Ik had gehoord dat er veel spelers weg zouden gaan. Dat er nieuwe mensen werden gezocht. Internationale spelers zouden komen. Dus dat was geen verrassing. Ik vind het ook wel een mooie uitdaging, al is dat nu makkelijker te zeggen. Het heeft mij niet in de weg gestaan om hier mijn plek te vinden. Ik coach een meisjesteam, leer steeds meer mensen kennen. Ik ben – ondanks de resultaten – blij dat ik hier ben.’
De beste zomeraankoop van KZ: middenvelder Kaitlin Nobbs. Foto: Bart Scheulderman
Zes-punten-weekend voor Australische tortelduifjes?
De 108-voudig international beseft dat de weg naar lijfsbehoud nog lang is voor hekkensluiter KZ. Het verschil met nummer elf Kampong – dat met 1-1 gelijkspeelde tegen Tilburg – bedraagt na zondag acht punten. ‘Dat is geen groot gat’, zegt Nobbs zonder blikken of blozen. Lachend: ‘Ja, ik ben optimistisch. Als dat vandaag niet kan, wanneer dan wel? Ik wil helpen om KZ in de Hoofdklasse te houden. Dat is mijn doel.’
Nobbs heeft tijdens het vraaggesprekje gezelschap gekregen, van iemand met een biertje in zijn hand. Het is haar vriend Matt Bird, sinds de zomer spelend bij Schaerweijde. Ze wonen samen in Scheveningen in een huis dat door hun clubs samen wordt betaald.
‘We hebben allebei punten gehaald dit weekend’, grijnst de spits, die met de laagvlieger uit Zeist zaterdag verrassend gelijkspeelde tegen Oranje-Rood (2-2). ‘Vier punten samen, dat is de beste score sinds we hier zijn’, lacht Nobbs.
Bird: ‘Sorry dat ik je in de steek liet doordat we niet wonnen.’
Nobbs: ‘Nou…jullie hadden ook een moeilijkere tegenstander dan wij.’
Bird: ‘Volgende week spelen we tegen Voordaan…’
Nobbs: ‘Wij tegen Bloemendaal.’
Bird: ‘Dat is onze kans op zes punten! Fingers crossed.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.