Spoedberaad bij Bloemendaal: ‘Was onze slechtste wedstrijd ooit’

‘Wij zijn compleet door onze ondergrens gezakt. En vooral de timing daarvan komt me heel slecht uit’, zijn de pijnlijke maar duidelijke woorden van coach Jeroen Visser. Hij zag zijn Bloemendaal op bezoek bij Kampong kansloos (3-0) onderuitgaan. 

Direct na afloop schoot Bloemendaal richting de tribune. Maar een knuffel met het thuisfront zat er niet in. Meteen moest de complete selectie de trap naar beneden pakken. Linea recta richting de kleedkamer van de Klapperboom. Daar bleef de deur zo’n tien minuten potdicht. Het was tijd voor spoedberaad.

Want Bloemendaal is sinds half maart de hekkensluiter van de competitie. De Mussen bezetten de gevreesde twaalfde plek. De komende zes wedstrijden moet er dan ook alles aan gedaan worden, om in ieder geval directe degradatie te voorkomen. Maar dat besef, leek zondagmiddag op het veld te ontbreken. 

Onvrede bij coaches André Morees en Jeroen Visser. Foto: Willem Vernes

Gebrek aan vechtlust en energie

‘Dit is onacceptabel. Ik vind het echt niet oké’, vertelt coach Jeroen Visser, nadat hij als een van de eersten de kleedkamer uitloopt. Hij is zuur van het verlies, maar ergert zich vooral aan de manier waarop zijn ploeg onderuit ging. ‘We zijn wekenlang met dingen bezig. Soms gaat het mis op details, maar we maken er altijd een wedstrijd van. Daar was vandaag geen sprake van. De vechtlust en energie ontbraken volledig. We hebben op geen enkele manier ons niveau gehaald. We werden helemaal weggetikt.’

De woorden zijn bikkelhard. Net als het gesprek dat hij zojuist voerde met zijn selectie. ‘Ik wilde aangeven dat dit zo niet kan’, vertelt de coach. ‘Ze moeten naar zichzelf kijken. Wij kunnen tactisch alles bedenken, allerlei oefeningen uitzetten. Plannen maken. Maar uiteindelijk moet het bij de spelers zelf vandaan komen. En dat ontbreekt nu. Daar begrijp ik niks van. Het besef moet er nu wel zijn. Jongens, we’re running out of time.’

Visser is geen type om te gaan schelden. Of alles bij elkaar te schreeuwen. Hij is een denker. En begrijpt dan ook niet waarom het tegen Kampong zo mis ging. Het ging juist de goede kant op. Hij beschikte na de winter bijvoorbeeld eindelijk over een compleet fitte selectie. ‘Maar we winnen gewoon geen wedstrijden. En zijn na de winter zelfs een plek gezakt op de ranglijst. Gaat Rotterdam ineens wel winnen. Maar we kijken niet naar Rotterdam. We kijken naar onszelf.’

Wisseling onder de lat

Na de winter vond er ook een wisseling plaats onder de lat bij Bloemendaal. De jonge sluitpost Phileine Hazen (18) is Vissers eerste keuze, ten koste van de ervaren Danique Visser. ‘Danique heeft bij me aangegeven dat ze niet meer kan pieken. Ze neemt steeds wat meer afscheid van het tophockey. Dan vind ik het een goed moment om Phi naar voren te schuiven. Zij wil er honderd procent voor gaan. Ze heeft zich echt in het team geknokt. Bovendien is niemand boos om deze keuze.’

Phileine Hazen. Foto: Willem Vernes

De arme Hazen kreeg er tegen Kampong drie om haar oren. Alleen aan het eerste doelpunt – een balletje van Luna Fokke door de benen van de sluitpost – kon ze echt wat doen. ‘Ik heb vertrouwen in haar. Ze is echt een heel goede keepster.’

Visser begint te rekenen. Hij wil van de zes wedstrijden die nog gaan komen, twee keer winnen. En het liefst nog een keer gelijkspelen. ‘Dan heb je een kans. Ons doel was dit seizoen de play-outs ontlopen. Dat hebben we inmiddels bijgesteld. We willen van die laatste plaats af. Dat is de realiteit. We moeten op wat voor manier dan ook, zorgen dat we geen twaalfde worden.’

Goed genoeg voor de Hoofdklasse 

Bloemendaal speelt nog tegen de concurrenten. Eerst tegen Rotterdam (zaterdag 6 april) en later tegen Tilburg (4 mei). Tegen die tijd is er volgens de coach een ding belangrijk. ‘We moeten een vechtmachine worden’, vertelt Visser. ‘We zijn te lief. En dan hebben we de kwaliteit niet altijd. We spelen met een jonge groep. We missen ervaring. Als wij ons niveau halen, zijn we goed genoeg om in de Hoofdklasse te blijven. Er is geen paniek. Maar er is nog veel werk aan de winkel.’

Pien Molenaar baalde na afloop. Foto: Willem Vernes