De afscheidstournee van Fuchs: ‘Nog één keer alles eruithalen’

Het is een raar idee, waaraan Bloemendaal de komende maanden kan wennen. Florian Fuchs verlaat de landskampioen na dit seizoen. De dertigjarige Duitse spits liet zondag in de gewonnen topper tegen Kampong (2-1) weer eens zien dat hij nog steeds van grote waarde is voor zijn ploeg.

Ze staan voor hem in de rij in het clubhuis van Bloemendaal. Vijf meisjes, allemaal zo’n tien jaar oud. Dolgraag willen ze een handtekening van die meneer die ze vlak daarvoor zagen scoren, rennen en sleuren. Fuchs krabbelt op elk voorwerp dat voorbijkomt. Een shirt, een trui, een papiertje. Hij geniet van het moment. 

Want zo vaak gaat dit niet meer gebeuren.

Over zijn beslissing om te stoppen, zo meer. Eerst de zwaarbevochten 2-1 zege op Kampong, in die wedstrijd waarin Bloemendaal met succes de koppositie verdedigde. ‘We hebben het onnodig spannend gemaakt’, stelt Fuchs, in – dat zijn we inmiddels van hem gewend – vlekkeloos Nederlands. ‘We domineerden in de eerste helft. Maar gaven het initiatief weg in het derde kwart. Als je daar doorpakt en de druk hoog houdt, dan gebeurt er weinig. Nu kwamen ze terug tot 2-1 en dan wordt het nog gevaarlijk.’

Florian Fuchs gaat stijlvol langs Caspar Dobbelaar van Kampong. Foto: Koen Suyk

Meer scherpte door druk

Daardoor was de topper uiteindelijk toch ‘zwaar en intens’, volgens Fuchs, die de openingsgoal maakte voor Bloemendaal. ’Maar het is vooral fijn dat we na de afgelopen twee weken zo’n pot toch winnen’, aldus de olympisch kampioen van 2012. Hij verwijst naar de zeer matige herstart van zijn ploeg, die achtereenvolgens punten morste tegen Pinoké (2-1 nederlaag) en Rotterdam (4-4).

‘Ik vind het moeilijk te zeggen wat vandaag het verschil was met die wedstrijden. Ook daar ging het in fases goed en hebben we voorgestaan. Maar we misten daar scherpte, die er nu wel was. We stonden eerst zes punten los van Kampong en voor vandaag was dat nog maar één punt. Misschien is dat het. Nu voelden we druk. Al mag dat natuurlijk eigenlijk geen reden zijn voor het scherp zijn.’

Ik wil straks niet terugkijken en zeggen: was ik maar fit geweest. Dan investeer ik liever nu twee uur meer in mijzelf Florian Fuchs

Fuchs stopte na zijn derde Olympische Spelen – die van Tokio – bij de Duitse nationale ploeg. Een paar weken geleden kwam het volgende ‘lifechanging-besluit’. Na dit seizoen is het dus ook klaar bij Bloemendaal. ‘Die beslissing vond ik moeilijker, omdat de belasting bij de club minder is. Minder reizen, bijvoorbeeld. Ik wilde niet gaan afbouwen en minder gaan trainen. Honderd procent of niet.’

Het werd dus het laatste. ‘Hockey heeft jarenlang alles bepaald in mijn leven. Ik kon daardoor niet altijd flexibel zijn in mijn relatie. En als je werkt, is vier keer per week trainen best veel. Ik kijk gelukkig nu met een heel goed gevoel terug op de afgelopen jaren. Ik heb het hier fantastisch met mijn team, op deze club. Maar je mist ook wel eens wat. Een weekendje met vrienden. Een bruiloft. Daar kon ik heel vaak niet bij zijn, door hockey. ’

Dus is zijn afscheidstournee inmiddels een feit. ‘Ik ben daar best bewust mee bezig. De laatste keer naar sommige clubs, soms eens reflecteren op de laatste seizoenen. Dat geeft energie en het besef dat ik nog één keer alles eruit wil halen. Ik wil straks niet terugkijken en zeggen: was ik maar fit geweest. Dan investeer ik liever nu twee uur meer in mijzelf. Die kans krijg ik niet nog een keer.’

Florian Fuchs zet krabbels op ’t Kopje, dat zijn thuishaven is geworden. Foto: Koen Suyk

De komt-goed-mentaliteit

Zijn beslissing om in 2016 naar Nederland te komen heeft hem als mens veranderd, stelt Fuchs. ‘Ik heb vrienden gemaakt, de taal geleerd en ook de Nederlandse mentaliteit meegekregen. Hier gaan ze overal een beetje relaxter mee om dan in Duitsland. De komt-goed-mentaliteit. Het zorgt ervoor dat ik meer kan genieten. Op een andere manier, met een open mind, met mensen omga.’

Lachend: ‘Niet dat het daarvoor slecht was, of zo. Maar ik was daar wel anders in.’

Vooraf had de geboren Hamburger nooit verwacht dat hij zes jaar zou blijven. Nu wil-ie niet meer weg. ‘Ik zie geen andere plek om te wonen dan Amsterdam. Hier heb ik een vriendenkring opgebouwd. Het is nu geen optie om terug te gaan.’

Eerst nog zeven wedstrijden, plus de EHL en play-offs. En een heleboel handtekeningen.