Draaijer (31) geniet bij Schaerweijde: ‘Ik wilde dit avontuur niet missen’

Op zijn oude dag waagde middenvelder Stijn Draaijer (31) tóch nog een sprong in het diepe. Hij verruilde zijn grote liefde Ede – de club waarvoor hij zijn hele hockeyleven uitkwam – voor Schaerweijde, om daar zijn allereerste stappen in de Tulp Hoofdklasse te zetten. Zondag pushte hij zijn eerste strafcorner voor zijn nieuwe club binnen, de belangrijke 2-2 tegen directe concurrent Hurley. Daarmee legde hij de basis voor de eerste overwinning van het seizoen: een zwaarbevochten 2-3.

Als Hurley-speler Hjalmar Voskuil vroeg in het vierde kwart zijn ploeg naar een 2-1 voorsprong sleept, lijkt promovendus Schaerweijde wéér het schip in te gaan, voor de zesde opeenvolgende wedstrijd. Met elf nieuwe gezichten is het ook niet verrassend dat de ploeg nog zoekende is. Maar juist nu het in de slotfase aankomt op samen de schouders eronder zetten, op de chemie in het team, laat de ploeg van Razwan Ahmed zich opeens van zijn beste kant zien. Waar de spelers van Hurley hun energie verspillen aan geklaag en gemopper op de arbitrage, stropen die van Schaerweijde de mouwen op en vechten ze voor elke meter, als een hecht collectief.

Het is alsof de puzzelstukjes plotseling in elkaar schuiven. Ineens valt alles op z’n plek. Eerst is het Stijn Draaijer die zeven minuten voor tijd het harde werk van Schaerweijde beloont en de 2-2 binnensleept. Vervolgens, met nog vijf minuten op de klok, tikt Daan Troost bij de tweede paal ook nog de 2-3 binnen. Het is een knap staaltje werk van Ahmed, die van het vreemdelingenlegioen in recordtempo een team heeft gesmeed dat hiertoe in staat is.

Met gebalde vuisten viert Schaerweijde-coach Razwan Ahmed de eerste overwinning van het seizoen. Foto: Bart Scheulderman

Wat we vandaag hebben laten zien, is precies hoe we willen spelen. Vol energie. Schaerweijde-speler Stijn Draaijer

Eindelijk viel het geluk voor Schaerweijde zondag eens de goede kant op. Na een seizoenstart met louter nederlagen voelt deze overwinning in het Schaerweijde-kamp als een bevrijding. Vorige week tegen HDM was de promovendus al hard op weg naar het eerste punt van het seizoen, maar glipte het gelijkspel in de slotfase op dramatische wijze door de vingers.

Overmand door pure blijdschap smijt Stijn Draaijer zondag zijn gele hesje het veld in, na het klinken van de toeter, op het moment dat hij als wissel langs de lijn staat. Hij wist dat dit hét moment was om eindelijk de eerste overwinning van het seizoen te boeken.

‘Dit is een lekkere overwinning, ja’, vertelt hij kort na afloop op het veld. ‘Niet normaal hoe hard we vandaag geknokt hebben. Ik durf er mijn hand wel voor in het vuur te steken dat wij de jongste ploeg zijn in de Hoofdklasse. Maar we zijn wél een energieke ploeg, die er honderd procent voor gaat. Wat we vandaag hebben laten zien, is precies hoe we willen spelen. Vol energie.’

Schaerweijde-speler Stijn Draaijer (tweede van links) maakt de belangrijke 2-2 tegen directe concurrent Hurley (2-3 winst). Foto: Bart Scheulderman

Ondanks de promotie naar de Tulp Hoofdklasse werd Schaerweijde afgelopen zomer geconfronteerd met een nieuwe, minder glanzende realiteit. De jaren waarin de club zich dure buitenlanders kon veroorloven, behoren tot het verleden. Het budget voor tophockey kreeg een stevige klap. Nogal wat bepalende spelers verlieten de club: Thies Bakker (Kampong), Lucas Corstens (Amsterdam), Jur van den Have, Thur Stadelmaier, Jort Marree (Huizen) en de Pakistaanse oud-internationals Rashid Mehmood en Muhammad Rizwan. Met het vertrek van negen spelers bleef slechts de helft van de ploeg over.

Met elf nieuwe spelers wachtte Schaerweijde de loodzware taak om in de Hoofdklasse het hoofd boven water te houden. Draaijer is één van die nieuwe gezichten. Zijn hele hockeyleven – 26 jaar lang – speelde hij bij Ede, waarvan zestien jaar in Heren 1. Het leek vanzelfsprekend dat de strafcornerspecialist zijn loopbaan bij Ede zou afsluiten. Toch besloot hij op zijn 31ste – samen met zijn broer Lode – nog één keer het gaspedaal in te trappen en de sprong naar de Hoofdklasse te wagen.

Overstap van Ede naar Schaerweijde

‘Toen ik bij Ede nog Tweede Klasse speelde, was het plan altijd om met een groep vrienden zo hoog mogelijk te komen. Dat is uiteindelijk gelukt, tot de Promotieklasse aan toe. Er is in de loop der tijd ook wel eens contact geweest met andere clubs, maar daar ben ik nooit op ingegaan, omdat we met Ede een plan hadden.’

‘Maar op het laatst was de rek er wel uit. Ik heb er met mijn broertje veel over gesproken, over wat we moesten doen. Toen kwamen we in contact met Razwan. Ik dacht al snel: het is eigenlijk best interessant om een keer te gaan praten. Dat hebben we gedaan. En dat gesprek gaf ons zo’n goed gevoel, dat we besloten er vol voor te gaan’, vertelt Draaijer, terwijl zijn oude club zonder hem een rampzalige seizoenstart beleeft. Ede staat in de Promotieklasse stijf onderaan, met nul punten uit zes wedstrijden, terwijl de teller ook al op 45 tegengoals staat.

De gezichten bij Hurley spreken boekdelen: deze nederlaag komt hard aan. Na zes speelronden heeft Hurley nog altijd nul punten. Foto: Bart Scheulderman

Ik had het niet gedaan als ik dacht: dit gaat helemaal niks worden met Schaerweijde dit seizoen Stijn Draaijer (31) over zijn overstap van Ede naar Schaerweijde

Op zijn 31ste debuteren in de Hoofdklasse, hij moet er zelf om glimlachen. ‘Het is pittig, ik werk fulltime. Maar dit avontuur wilde ik niet missen. Ik had het niet gedaan als ik dacht: dit gaat helemaal niks worden met Schaerweijde dit seizoen. Maar ik heb vanaf het begin vertrouwen in deze groep. Ook al zijn we met zoveel nieuwe spelers.’

Op de kop van de cirkel krijgt hij het direct het vertrouwen. Hij wisselt het slepen af met teamgenoot Pepijn Leenhouts. Twee weken geleden in de thuiswedstrijd tegen Rotterdam (2-4) was Draaijer al dichtbij zijn eerste doelpunt, maar toen werd zijn sleeppush gered door de lijnstop. Deze keer sleepte hij wél raak: een belangrijk doelpunt, dat zijn ploeg in vuur en vlam zette in de jacht op die felbegeerde eerste overwinning.

‘Met z’n allen hebben we vandaag keihard geknokt, echt als team. We hebben volle bak het tempo van de wedstrijd bepaald. De dynamiek in de groep klopt gewoon. We hebben met elkaar afgesproken wie we willen zijn: een ploeg die voor elkaar door het vuur gaat. Een vechtmachine.’ Glimlachend: ‘Nou, dat zag je vandaag wel terug, toch?’