Hertzberger geeft de strijd niet op: ‘Parijs is nog ver’

Hij is al weken de beste schutter van het land. Deed zijn uiterste best om de bondscoach te overtuigen. Maar hij realiseert zich dat-ie niet in de picture is voor de WK-selectie, die woensdag bekend wordt gemaakt. Desondanks gooit Jeroen Hertzberger de handdoek niet in de ring bij Oranje. Hij houdt hoop op de Spelen van 2024 in Parijs en wellicht lonkt komende winter nog een zaalavontuur.

Een paar weken geleden wist hij het zeker, toen hij de woorden van bondscoach Jeroen Delmée las. ‘Op dit moment zie ik Jeroen (Hertzberger, red.) niet op het WK.’ 

Delmée gaf in het artikel aan dat hij zich richtte op zijn groep van 25 man. ‘Dat gaat ‘m dus voor mij niet worden’, besefte Hertzberger. ‘In het voetbal kan je opgeroepen voor een toernooi worden als je niet meetraint. In onze sport heb ik dat nog nooit meegemaakt. Delmée zal mij er niet out of the blue bijhalen.’

Natuurlijk is hij diep in zijn hart teleurgesteld. Hoopte Hertzberger dat zijn interlandloopbaan richting het WK in India weer een slinger zou krijgen. Aan zijn productie kan het amper liggen. De 267-voudig international staat met kop en schouders bovenaan de topscorerslijst van de Tulp Hoofdklasse, met negentien treffers. ‘Het zal toch nog beter moeten’, zegt hij met een lach.

Hertzberger schudt Siem Schoenaker van Amsterdam van zich af. Foto: Koen Suyk

Serieuzer: ‘Delmée weet dat ik doelpunten kan maken. Het is niet zo, dat wanneer ik nu op dertig goals had gestaan, ik er wel bij had gezeten. Tenminste, dat denk ik. Ik kan mezelf niet al te veel verwijten. Ik heb alles gedaan om goed te hockeyen en om te laten zien dat leeftijd geen rol speelt. Dat blijf ik gewoon doen. Deze winter doe ik er misschien wel een schepje bovenop. En eh…Parijs is nog ver hè?’

Hoe kan ik er wél voor zorgen dat Delmée niet meer om mij heen kan? Jeroen Hertzberger

De 36-jarige Rotterdammer praat er rustig over. Niet emotieloos, maar wel realistisch. ‘Je hebt niet altijd in de hand wat er in het leven gebeurt’, stelt Hertzberger. ‘Het gaat erom hoe je met zo’n situatie omgaat. Ik moet in de spiegel kijken, vaststellen wat ik beter kan doen. Hoe kan ik er wél voor zorgen dat-ie niet meer om mij heen kan? Dat hij mij bij het volgende toernooi wél goed kan gebruiken, al weet ik ook dat leeftijd een rol speelt. Ik weet dat Delmée alleen een beroep op mij doet, als anderen door de mand vallen of niet presteren. Aan de andere kant heeft hij mij beloofd om het te vertellen als ik helemaal niet meer in aanmerking kom voor een plek in de selectie. Zolang die boodschap niet komt, ben ik dus een speler die hij overweegt.’ 

Hij houdt dus hoop, ook al is de kans op een nieuwe terugkeer in Oranje – wat hem onder Max Caldas in 2018 lukte – wellicht klein. Zijn eigen belang staat daarin niet voorop. ‘Misschien vinden sommige mensen het bullshit. Maar ik vind het écht het belangrijkste dat het Nederlands elftal weer prijzen gaat pakken. Als die kans met mij erbij groter is, dan hoor ik er thuis. Als dat zonder mij gebeurt, ook prima. Dan trek ik mijn kinderen een oranje shirt aan en zitten we op de bank te juichen als ze spelen. Zo moet het toch zijn?’

Hertzberger viert met Tjep Hoedemakers een van de zes treffers van Rotterdam tegen Amsterdam. Foto: Koen Suyk

‘Helpen’ in de zaal

Hij is te spreken over de nieuwe cultuurdragers bij Oranje. ‘Gasten als Thierry Brinkman, Jonas de Geus, Jorrit Croon. Daar zitten goede koppen op. Jongens die echt willen en het team belangrijker vinden dan het individu. Zo zit ik er ook in. Het gaat niet om mij. Ik ben geen boek aan het schrijven, zoek niet naar een laatste hoofdstuk of zoiets. Heel veel verandert er niet voor mij. Ik wil bij Rotterdam mijn stinkende best doen om fit te zijn. Mijn contract loopt daar door tot de Spelen van Parijs.’ 

Er bestaat een kans dat we Hertzberger binnenkort toch in actie gaan zien in Oranje. Het is geen geheim dat de spits een groot zaalliefhebber is. Deze winter staat een EK en een WK zaal op de rol. Ziet de Rotterdammer zichzelf daar terug? ‘Misschien wel. Maar ik moet wel kijken of het kan. Of het te combineren is met mijn gezin. Voor mij geldt in de zaal hetzelfde als op het veld. Als ik het Nederlands team kan helpen, dan doe ik dat.’