HK-surprise Klein Zwitserland: ‘Wat zijn dat voor gekken?’ 

Ze verbaasden vriend en vijand in de eerste seizoenshelft. Klein Zwitserland, vorig seizoen voorlaatste (!) in de Hoofdklasse, strijdt dit seizoen met de grote jongens mee. Als de trotse nummer drie hervat de Haagse ploeg de competitie. 

‘Verrast, verrast…?’, keeper Koene Schaper weegt het woord na de gewonnen oefenpot (4-2) bij Bloemendaal. ‘Nou weet je, op zich valt dat nog wel mee. Vooraf hadden we naar elkaar uitgesproken dat we voor de play-offs wilden gaan. Toen de buitenwereld hoorde van onze ambities, keek iedereen een beetje van: wat zijn dat voor gekken? Die gasten zijn niet goed bij hun hoofd.’

Een moddervette grijns om de mond van de doelman. ‘Maar ja. Dat zeiden ze ook toen we vanuit de Eerste Klasse in drie jaar naar de Hoofdklasse wilden. En dat is in twee jaar gelukt. Als je je ambities niet uitspreekt, dan wordt het ‘m sowieso niet. Dat is de enige manier om het ook waar te maken.’ Hij kijkt om zich heen op het legendarische complex van Bloemendaal. ‘Ze roepen hier toch ook dat ze landskampioen willen worden?’ 

In het doel bij KZ, dat zondag een terechte 4-2 oefenzege op Bloemendaal boekte. Foto: Koen Suyk

Het verschil tussen je best doen en écht je best doen

Ook Schaper, bezig aan alweer zijn negende seizoen bij KZ, moet toegeven dat het ‘misschien wel beter gaat dan hij verwachtte’. ‘Maar we wisten dat dit mogelijk was. We hebben betere spelers dan eerst, kregen er een paar toppers bij. Dan weet je dat je ergens tussen plek één en negen staat. Dus we zijn erop vooruitgegaan. En onze energie was heel goed in de eerste seizoenshelft.’

Hij houdt zelf even in. ‘Sorry, dat is een beetje een loos begrip hè. Ik bedoel dat we nu altijd volle bak gaan. Dat moet ook om mee te kunnen doen. Snel omschakelen, hard duels ingaan, er constant kort opzitten bij tegenstanders. Overtuiging. Het verschil tussen je best doen en écht je best doen. Dat moeten we in de tweede seizoenshelft ook laten zien.’

Samen met KZ-toptalent David Huussen, die al even mocht ruiken aan Oranje. Foto: Koen Suyk

De geslaagde cocktail van een versterkte selectie, de ontwikkeling van talenten als David Huussen plus die ‘alles-geven-mentaliteit’ bracht Klein Zwitserland na twaalf duels op die ongelooflijke derde plaats. Over het hoogtepunt van de serie hoeft Schaper niet lang na te denken. ‘De winst op Kampong’, refereert de goalie pijlsnel aan de 2-1 zege in oktober.

‘Dat we van Pinoké wonnen was waanzinnig knap – en terecht. Maar dat we Kampong konden verslaan…? Een ploeg die al zoveel jaren in de finale staat? Voor mijzelf was het bijzonder dat ik toen een strafbal pakte. Voor het team gaf het heel veel vertrouwen. Het bewees dat we van zo’n topploeg, die iedereen vooraf opschrijft voor de titel, kunnen winnen. Dat is een fijne gedachte, voor het geval we de play-offs halen.’

EMHC-uit, in de play-outs van de Overgangsklasse. Da's van een andere orde dan Kampong Koene Schaper

Het verschil is gigantisch met vorig seizoen. ‘Toen gooiden we tegen teams van dat kaliber de boel dicht. Hoopten we op een puntje.’ Maar het contrast met een paar jaar terug is nog groter. ‘Wat dat betreft knijp ik mezelf weleens in de arm, hoor. In mijn eerste seizoen speelden we play-outs in de Overgangsklasse. EMHC-uit, volgens mij op een semi-veld. Nou, da’s van een andere orde dan Kampong. Of een paar jaar later, de degradatie naar de Eerste Klasse. Het dieptepunt. Een seizoen waarin we dachten dat we bovenin mee zouden doen in onze competitie. Goed begonnen en daarna alles verloren. De mentaliteit was toen zó anders dan nu. Toen dachten we juist dat we niet zo hard hoefden te werken, omdat we toch wel talent hadden.’

Schaper neemt een klein slokje na de promotie in 2018. Foto: Willem Vernes

Hij schudt zijn hoofd. Dat het toen, in het rampjaar 2016, zover heeft kunnen komen voor de achtvoudig landkampioen. ‘We zijn gegroeid. Ikzelf ook. De Koene van toen was niet goed genoeg geweest voor dit team’, klinkt het heel eerlijk. Uit vele uithoeken kwamen de laatste jaren versterkingen voor het team. De een iets beter dan de ander. Argentijnen, Duitsers, Aussies, een Schot. Name it. Steeds een nieuwe kwaliteitsimpuls. Doorselecteren. Verder. Weer een stap omhoog.

Ondertussen bleef Schaper gewoon waar hij was. Onder de lat. ‘Nadat we promoveerden naar de Hoofdklasse, zijn er wel wat andere keepers gaan meetrainen. Best goeie, soms. Sommigen waren al jaren tweede keeper op het hoogste niveau. Er kwam nog een Belgische jongen langs. Maar uiteindelijk kreeg ik het vertrouwen. Dat voelt goed. Voorlopig maak ik me geen zorgen.’

KZ-captain Steven van Rhede van der Kloot eerder dit seizoen tegen HGC. Foto: Willem Vernes

De kruisband van de captain

De eerste fikse teleurstelling van 2022 heeft KZ al moeten slikken. De Steenbokken kunnen dit seizoen geen gebruik meer maken van hun aanvoerder, Steven van Rhede van der Kloot. De middenvelder scheurde onlangs zijn voorste kruisband en zijn meniscus. ‘Hij is vorige week geopereerd’, sipt Schaper. ‘Dat doet pijn, voor het hele team. Steven is teruggekomen bij KZ toen we gedegradeerd waren naar de Eerste Klasse. Zo’n goeie gast. Heeft de hele weg naar boven met ons meegemaakt. Hoe zuur is het dan, dat je moet afhaken op het moment dat je het zo goed doet?’

Hij is duidelijk geraakt door de zware blessure van zijn ervaren ploeggenoot, voor wie het nog maar de vraag is of hij terugkomt in de hoofdmacht. ‘Steven zegt al jaren dat het zijn laatste seizoen is. We gaan het zien. Hij is een aanvoerder die ook buiten het veld erg betrokken is. Op die manier blijft-ie belangrijk voor ons. Aan ons de taak om hem te steunen. Niet nu alleen in de eerste maand, waarin alles vers is. Maar ook daarna. We moeten aan hem blijven denken.’