Hoe een vuist van een tasjesdief Pepijn Reyenga buitenspel zette

De hockeywereld lag een jaar geleden aan de voeten van Pepijn Reyenga (24). Hij werd door bondscoach Jeroen Delmée weer uitgenodigd voor de trainingsgroep van Oranje. Klaar om zijn prille carrière met negen interlands uit te gaan breiden. Tot een snoeiharde vuist op zijn achterhoofd zijn leven volledig op zijn kop zette. ‘Het was een heel donkere periode.’

Het gebeurde in het weekend voordat Oranje voor het eerst samenkwam na de gouden Olympische Spelen, in oktober 2024. Terwijl Pepijn Reyenga door het centrum van Den Bosch liep, kwam een straatrover op hem af, die vlak daarvoor iemand beroofd had van haar tas. Zonder aarzelen greep hij de jongen vast en eiste de gestolen tas terug.

Nog voor hij iets kon doen, kreeg hij van achteren een harde klap op zijn hoofd. Een vuistslag was genoeg om hem knock-out te slaan. Een uithaal die hem een zware hersenschudding bezorgde en hem bijna een jaar aan de kant hield. ‘Door die klap heb ik heel veel gemist. Veel mooie kansen. Bij Oranje en bij de club. Het was een heel donkere periode. Letterlijk, want licht kon ik niet verdragen en van schermtijd was al helemaal geen sprake.’

De goede daad met funeste afloop 

Het woord is aan Pepijn Reyenga. De middenvelder blikt maanden na het ongeluk terug op zijn jaar. ‘Achteraf dacht ik natuurlijk: waarom bemoei ik me hier nou weer mee?’, vertelt hij. ‘Het is wat dat betreft een goede leerschool geweest. Ik moet gewoon met mezelf bezig zijn. Geen andere problemen opzoeken. Ook al was het puur instinct.’

Pepijn Reyenga, begin vorig seizoen tegen Pinoké. Foto: Bart Scheulderman

Een goede daad die volledig verkeerd uitpakte. Handelen zonder na te denken. Uit intuïtie, een reflex. Je kunt het hem nauwelijks aanrekenen. De gevolgen waren echter enorm. Als hij de tijd kon terugdraaien, zou hij het direct doen. ‘Het was een zware periode’, gaat hij verder, aan de andere kant van de telefoon. ‘Ik was net aangesloten bij Oranje en ik lag er plots een jaar uit. Dat was een enorme domper. Ik had zo graag gespeeld in de Pro League, of misschien zelfs kansgemaakt op het EK. Maar die ene tik verpestte mijn droom.’

Ik was net aangesloten bij Oranje en ik lag er plots een jaar uit. Dat was een enorme domper. Ik had zo graag gespeeld in de Pro League, of misschien zelfs kans gemaakt op het EK. Maar die ene tik verpestte mijn droom.

Reyenga had het seizoen 2024-2025 vier wedstrijden in de benen toen het misging. Na een week of vijf van volledige rust krabbelde hij half november langzaam weer op. Hij hervatte de training, maar zijn lichaam trok aan de handrem. ‘Ik ging veel te hard, terwijl ik dacht dat het kon. Uiteindelijk heeft het daarom veel langer geduurd.’ Pas maanden later, toen hij bij de hersenpoli van de KNVB aanklopte, kwamen de precieze gevolgen aan het licht. Zijn reactiesnelheid was trager en zijn hoofdpijn ontstond door nekklachten. Daar wordt hij nu nog steeds behandeld. ‘Omdat ik te vroeg begonnen was, is het slechter met me gegaan. ik baal dat sommige onderzoeken pas zoveel later zijn uitgevoerd.’

Terug naar zijn ouders

Omdat hij prikkels slecht trok, besloot Reyenga weer bij zijn ouders te gaan wonen. ‘Ik woonde samen met mijn broer Tijmen en teamgenoot Tijn van Groesen, maar kon de drukte van de stad niet aan. Bij mijn ouders in Sint-Michielsgestel was het rustiger’, vertelt hij.

Tijmen en Pepijn Reyenga met de Pro League-beker. Foto: Willem Vernes

Na enkele weken te zijn verbleven in een donkere kamer, hielp hij zijn ouders af en toe met verbouwen. De middenvelder verdiende in het verleden zijn geld als dakdekker en is dus een goede klusser. Maar in het begin kwam hij niet verder dan veel met de hond wandelen. ‘Ik ben ook creatief bezig geweest. Ik hield vroeger van tekenen en schilderen en heb die hobby’s weer opgepakt. Werken kon ik nog niet. Langzaam ben ik wat bij gaan klussen toen ik weer beter in mijn vel zat. Heb veel getimmerd in de schuur, vlonders en tuinhuisjes gemaakt.’

Beetje bij beetje hervond hij zijn ritme op het veld en begon hij weer met trainen bij Den Bosch. Twee weken voor de play-offs was de Bosschenaar eindelijk weer fit. ‘Maar ik had dat seizoen natuurlijk amper meegedaan. De coach wilde geen risico nemen, waardoor ik ook die wedstrijden toe moest kijken. Dat vond ik een nog grotere domper. Dat was juist het enige waar ik naar uitkeek.’ Zijn Den Bosch ging in de halve finale uiteindelijk onderuit tegen de latere landskampioen Amsterdam, met Reyenga als supporter vanaf de zijlijn. 

Pepijn Reyenga troost teamgenoot Max Kreft na de verloren halve finale. Foto: Willem Vernes

Eerste wedstrijden van 2025 in Canada

Hij speelde zijn eerste wedstrijd van 2025 uiteindelijk in Canada, waar Reyenga in de zomer een week uitkwam in de Canada Cup. Een lucratief toernooi met een aantal internationale spelers. ‘Ik speelde meteen drie wedstrijden in zes dagen. Was wel een beetje huiverig hoe het zou gaan. Niet alleen met mijn hoofd, maar ook met de fysieke belasting. Het was ingewikkeld om fit te blijven. Maar ik ben er goed uitgekomen’, vertelt hij. ‘Het was echt een fijn moment na al die ellende.’

De HIL leek mij de perfecte manier om fit te blijven in de winter. Het geld boeit me niet. Ik wilde een voorsprong krijgen op de tweede seizoenshelft. Ook met het oog op Oranje.

Daarom schreef hij zich ook in voor de Hockey India League. Maar tijdens de veiling werd niet op hem geboden. ‘Het leek me de perfecte manier om fit te blijven in de winter. Mijzelf verder te ontwikkelen. Het geld boeit me niet. Ik wilde een voorsprong krijgen op de tweede seizoenshelft. Ook met het oog op Oranje.’

De veiling van Reyenga. Foto: HIL

Alles over voor een plek in Oranje 

Momenteel staat hij op negen interlands, die hij allemaal in 2023 speelde. Reyenga droomt nog steeds van Oranje, al begrijpt-ie ook volledig dat hij op dit moment niet bij de selectie zit. ‘De bondscoach heeft me gebeld dat hij me niet uit ging nodigen voor de trainingsgroep. Dat had ik ook helemaal niet verwacht. Ik moet eerst terug zien te keren op mijn oude niveau. Oranje is daar de plek niet voor. Daar wil ik staan als ik weer helemaal fit ben. Oranje blijft mijn doel. Dat is het altijd geweest en dat blijft. Ik snap dat het WK al over tien maanden is. Het moet wel heel gek lopen, wil ik dat halen. Maar ik ga er alles aan doen.’

Een lichtpuntje was er wel in de maanden waarin hij alles miste. Hij kwam tot de conclusie dat hij een eigen bouwbedrijfje op wil richten, zodat hij zelf zijn uren in kan richten. Klussen met zwaar lichamelijk werk zo inrichten, dat het nog te combineren is met hockey. En tijdens een eventueel toernooi in de zomer zijn agenda probleemloos leeg kan vegen. ‘Dingen maken vind ik het leukste wat er is. Met mijn handen bezig zijn.’ Lachend: ‘Je moet mij niet achter een bureau zetten.’

Afgelopen zondag liet Reyenga helemaal zien dat hij terug is. Hij maakte zijn eerste goal sinds zijn hersenschudding, nog een bewijs dat hij weer volledig kan meedoen.

Reyenga in zijn Oranje-tenue. Foto: Willem Vernes