Klein Zwitserland heeft zondag opnieuw z’n torenhoge ambities onderstreept. De ploeg van Omar Schlingemann boekte een hele knappe 3-1 overwinning op Pinoké, dat z’n aanvallende wapens niet goed genoeg gebruikte.
Wat waren ze indrukwekkend. Die aanvallende cijfers van Pinoké. De Amsterdammers maakten er in de eerste vier duels liefst 21. Een-en-twintig. Een gemiddelde van meer dan vijf per duel. Elke dertien minuten is het raak. Als De Steekneuzen het aanvallend op hun heupen krijgen, is er vaak geen houden aan. Dat succes heeft meerdere factoren. Het opperhoofd op het gebied van scoringsdrift is uiteraard Alexander Hendrickx. De Belg maakte er al acht in de eerste vier duels. De gouden roes van de Olympische Spelen lijkt bij de sleepspecialist onverminderd voort te duren.
Stofzuiger Swann regeert
Maar zondag tegen Klein Zwitserland gaf Hendrickx niet thuis. Hij mocht in Den Haag vier keer aanleggen, maar tot zijn frustratie werden al zijn inzetten gepakt. Dat gebeurde in een wedstrijd, waarin KZ in de beginfase prima bestand was tegen de scherpschutters uit Amsterdam. Pinoké kreeg amper een voet aan de grond in de cirkel van de thuisploeg, waar de Australische stofzuiger Matthew Swann regeerde. Veel verder dan een x-aantal mislukte voorzetten en een in de soep gelopen turn van Noud Schoenaker kwam Pinoké niet. De beste kans in de beginfase – een strafcorner – was zelfs voor KZ, dat alleen de pech had dat specialist Aki Käppeler op de bank zat.
‘Pinoké is een absolute topploeg’, stelt Omar Schlingemann boven in het heerlijke clubhuis, dat het verdient om tot nationaal hockey-erfgoed uitgeroepen te worden. ‘Zij komen het veld op met de borst naar voren. Maken zich groot. Dan denk je als tegenstander als snel van ‘sjezus, daar staat wat’. Zo’n Lukas Sutorius, die is zo’n twee meter vijftig. Heeft echt de uitstraling van een Amsterdammer. Grote gast, ziet er goed uit. Daar moeten wij als ‘kleintjes’ ons tegen weren. En dat hebben we vandaag goed gedaan. We hebben het vuurtje bij elkaar aangewakkerd.’
Tovenaar Brand
Het duurde tot de 22ste minuut voordat Pinoké echt gevaarlijk werd. En toen dat gebeurde was het ook meteen raak. Niklas Wellen nam de bal knap aan en werkte ‘m daarna hoog in de goal. Fraai en klinisch tegelijk. Het antwoord van KZ liet op zich wachten. Maar dat wachten bleek absoluut de moeite waard. Want oh, wat was-ie mooi. Tim Brand toverde zichzelf vrij en danste de defensie van Pinoké dol. Met zijn puntje drukte de Australische ster af; 1-1. Het Haagse hart sloeg een sprongetje over van vreugde.
De inmiddels ingeklapte paraplus konden vlak na rust weer de lucht in. Klein Zwitserland versierde een corner en ditmaal stond Käppeler wel binnen de lijnen. De Amerikaan sleepte hard en zuiver raak: 2-1. Pinoké was duidelijk even van slag. Bij de volgende kans van KZ was het namelijk opnieuw raak. Tom Craig, de clubtopscorer aan Haagse kant, legde de bal op het welbekende presenteerblaadje voor Camil Papa, die vrij probleemloos voor de 3-1 zorgde.
Niet de dag van Hendrickx
De beer was daarmee los. De wedstrijd golfde op en neer, er kwamen veldkansen en corners aan beide kanten. Genieten met een hoofdletter G. Pinoké zal met een zuur gevoel terugdenken aan een opstootje, waarbij Hendrickx een groene kaart kreeg. Daardoor stond de Belg niet in het veld toen Pinoké z’n tweede corner kreeg. Bij de korte hoekslag die volgde, bleef z’n stick haken.
Het was niet de dag van ‘Jimi’ Hendrickx. Dat kwam mede door het grondige voorwerk van KZ. ‘We hebben in ons team gehoord hoe ze bij Australië en Argentinië daarmee om zijn gegaan’, vertelt Schlingemann. ‘Daar hebben we van geleerd. En we hadden ook wat geluk. Normaal gesproken pusht hij er vandaag twee, drie ballen in.’
Op de tafels bij TD
Vandaag gebeurde dat dus niet. Het werd de dag van KZ, dat in de slotfase twee keer groen zag, maar ook nog kansen kreeg op een vierde treffer. Die bleef Pinoké bespaard, omdat Käppeler keer op keer op Pinoké-goalie Hidde Brink stuitte.
Pinoké moet aanvallend dus weer even terug naar de tekentafel. En KZ? Dat kon tijdens de TD na afloop op de tafels klimmen, waar ‘Ik wil zwemmen’ al voor vijven uit de speakers schalde. Ze doen helemaal mee in dit heerlijke Hoofdklasse-jaar. Als tijgers, die niet getemd willen worden.
Schlingemann noemde het een ‘overwinning op basis van wilskracht’. ‘Vorige week tegen HGC speelden we ook goed. Bij vlagen een week eerder ook tegen Oranje-Rood. We zijn nog geen topploeg, maar vandaag viel het wel onze kant op.’
Klein Zwitserland – Pinoké 3-1
22. Niklas Wellen 0-1
34. Tim Brand 1-1
38. Aki Käppeler (sc) 2-1
41. Camil Papa 3-1
1 Reactie
JeroenvanHeugten
Je kan natuurlijk eens tegen een zeperd aanlopen, vanuit Amsterdams perspectief. Maar ik weet niet of het aan de Klatteweg meteen reden is om ‘op de tafels te staan’. Links en rechts zijn fondsen gevonden voor versterkingen en dan krijg je -wellicht- een iets spannender competitie. Maar verslaggever in kwestie laat zich in deze wel erg meeslepen in het ‘Haags halfuurtje’. Volgende week is het enorm versterkte A’dam te gast bij de Steekneuzen. Dat wordt dansen, links-of rechtsom.