Amsterdam is zondag tegen zijn eerste nederlaag van het seizoen opgelopen. In de enige echte hockeyklassieker op ’t Kopje was de ploeg uit de hoofdstad een maatje te klein voor Bloemendaal, dat met 4-1 won. De Spaanse cornerspecialist Marc Miralles maakte er twee voor de thuisploeg, die nu negen van z’n tien duels heeft gewonnen.
Laten we maar eerlijk zijn. In de laatste twee seizoenen was de enige echte hockeyklassieker geen schim van de kraker die het in het verleden was. En stiekem hoort te zijn. Dat kwam vooral door het verval van Amsterdam in die periode. Het verhaal van de oudste club van het veld is bekend. De afgelopen twee jaar werd Amsterdam achtste en moest eerder naar onderen dan naar boven kijken. De Klassieker met Bloemendaal – dat wel gewoon jaarlijks meedraaide aan de top – was daardoor van een hoop glans ontdaan. Het enorme krachtsverschil werd in de laatste ontmoeting van vorig seizoen nog maar eens onderstreept. Toen won Bloemendaal met maar liefst 7-1.
Zo erg was het zondag niet. Maar uiteindelijk liep na rust de score nog aardig op.
Hoe El Clásico ontbrandde
Het duurde wel even voordat El Clásico ontbrandde. Op het koude en grijze Kopje hielden beide hoofdklassedino’s elkaar in het eerste kwart behoorlijk in de tang. Het iets dominantere Bloemendaal kreeg via Marc Miralles een spaarzame kans, maar de Spaanse cornergigant sleepte naast. Amsterdam leunde aanvankelijk vooral op de counter en de sprintkracht van de Zuid-Afrikaanse broers Dayaan en Mustapha Cassiem. De wedstrijd ontbrandde pas in de twintigste minuut, toen Amsterdam – op dat moment tegen de verhoudingen in – op voorsprong kwam. Weer met een hoofdrol voor de jongste – Mustapha – Cassiem die de corner versierde die door Floris Middendorp werd binnengetipt. Een variant die vast in het huiswerkboekje van Bloemendaal stond: Amsterdam heeft ‘m vaker op een soortgelijke manier gemaakt dit seizoen.
Maurits Visser redt op de inzet van Siem Schoenaker tijdens Bloemendaal-Amsterdam. Foto: Koen Suyk
Het was hét ingrediënt dat nodig was om de wedstrijd te laten kolken. Want in de minuten die volgden, gebeurde er werkelijk van alles. Nog geen honderd tellen na de openingsgoal, maakte Bloemendaal alweer gelijk. Miralles sleepte ditmaal wel raak, na een heerlijke actie over de achterlijn van Floris Wortelboer. Hij draagt nog steeds in zijn eentje de aanvoerdersband bij Bloemendaal. De andere captain van de Mussen, Jorrit Croon, komt dit kalenderjaar niet meer in actie. De international werd na de gouden Spelen van Parijs geopereerd aan zijn enkel.
Croon sprong in de bestuurskamer van Bloemendaal blij op uit zijn stoel, toen direct na de gelijkmaker ook de 2-1 viel. Lucas Veen zette zijn handtekening onder die treffer, op aangeven van Jan van ’t Land. Zij maakten in de zomer samen de overstap van HGC naar Bloemendaal. Amsterdam had amper afgeslagen, of het volgende spraakmakende moment diende zich alweer aan. Ditmaal niet omdat er gescoord werd, maar door een onbesuisde sliding van Amsterdam-verdediger Casper Berkman, die op de middenlijn de bal wilde spelen. Die raakte hij niet, wel de benen van tegenstander Yannick van der Drift. Gevolg: Berkman moest liefst (maar terecht) tien minuten gaan zitten.
Amsterdam drukt, zonder resultaat
Gek genoeg was het juist Amsterdam dat in die fase de beste kansen kreeg. In die heerlijke, tumultueuze minuten voor rust kreeg Amsterdam drie corners achter elkaar. Maar mede door een prachtige save van Maurits Visser hield Bloemendaal z’n voorsprong vast. Ook na rust bleef Amsterdam drukken op de vijandige cirkel, wat onder meer leidde tot een strafcorner – nummer vijf inmiddels – van hoofdklassetopscorer Boris Burkhardt en opnieuw Mustapha Cassiem.
Bloemendaal viert een van de vier treffers tegen Amsterdam. Foto: Koen Suyk
Bloemendaal kwam goed weg en liet Amsterdam een beetje uitrazen. Om zelf daarna ontzettend geslepen toe te slaan. Weer was het Miralles die in de dying seconds van Q3 inmiddels zijn dertiende goal van het seizoen maakte. Voordat Amsterdam goed en wel een herstelplan kon verzinnen, gooide Dennis Warmerdam de wedstrijd in het slot. De spits beukte de 4-1 op het bord als slotstuk van een schitterende aanval over zeker zeven schijven. ’t Kopje explodeerde en de fans van Bloemendaal wisten het zeker: dit kon niet meer mis.
Ze kregen zondag stiekem wat meer dan ze verdienden. Want ja, Bloemendaal was het grootste deel van de wedstrijd de betere ploeg. Maar Amsterdam werd minder weggespeeld dan de grote uitslag doet vermoeden. Het verschil zat ‘m vooral in het afmaken van de kansen. Efficiëntie. Koelbloedigheid. Volwassenheid ook. En daarin is Bloemendaal simpelweg een paar stappen verder dan Amsterdam, dat z’n eerste seizoensnederlaag incasseerde.
Lees hieronder de hoogtepunten terug van het duel tussen de heren van Bloemendaal en Amsterdam
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.