Luciën van Doorn zou naar de Hoofdklasse gaan, maar belandde in Weesp

Het was al helemaal beklonken. Sterker nog, al twee maanden trainde hij volle bak mee bij Schaerweijde Heren 1. Maar vlak voor de start van de competitie zette Luciën van Doorn een streep door zijn hoofdklasseavontuur. Nu hockeyt hij bij Weesp in de Tweede Klasse. ‘Ik denk nog vaak: wat als ik wél was gebleven?’

Vorig jaar was Van Doorn (27) aanvoerder van promotieklasser Gooische. Hij maakte er destijds geen geheim van ambitieus te zijn. Bij Almere had hij al aan de Hoofdklasse geroken en dat smaakte voor de verdedigende middenvelder naar meer.

‘Bij HDM was het mondeling al zo goed als rond. Ik had meegetraind en een goede klik met het team. De spelers zijn allemaal enorm gedreven en doen alles voor hun sport. Dat paste bij waar ik naar op zoek was. Omdat Wiegert Schut naar Bloemendaal vertrok, was een pivot als ik bovendien zeer welkom.’

Toch zette Van Doorn zijn handtekening onder een contract bij Schaerweijde. ‘In mijn laatste competitiewedstrijd van Gooische stonden de coach en technisch manager langs de lijn. Ook Schaerweijde zocht iemand op mijn positie. Dat was voor mij een luxe natuurlijk. En het aanbod van Schaerweijde was top, zowel financieel als qua randzaken. Ik heb een eigen padelschool en kon op de padelbanen van de club zelf mijn bedrijf verder uitbouwen. Het was het perfecte plaatje. Dus hoe goed mijn gevoel bij HDM ook was, ik liet mij rationeel door Schaerweijde verleiden.’

Aavankelijk maakte Lucién van Doorn de overstap van Gooische naar Schaerweijde. Foto: Erwin Goossens/Orange Pictures

Last minute vertrek

Het leek dus allemaal prachtig. Van Doorn begon in Zeist aan de voorbereiding op het nieuwe seizoen. Zijn terugkeer naar de Hoofdklasse kwam steeds dichterbij. En toch ging het feest uiteindelijk niet door. ‘Ik speelde goed en vond steeds meer mijn plek in de ploeg. Maar tegelijkertijd schuurde het ook op persoonlijk vlak.’

Van Doorn wil er verder geen woorden vuil aan maken. Maar dat schuren leidde uiteindelijk wel tot een breuk. Hij nam een rigoureus besluit: eind augustus trok-ie zich terug uit de selectie.

‘Superzuur natuurlijk. Ik was eindelijk weer in de lift naar tophockey: iets waar ik jaren hard voor heb gewerkt en enorm naar uitkeek. Qua timing was het ook ongelukkig. De spelerslijsten voor de Promotie- en Overgangsklasse waren al ingeleverd. Voor de Hoofdklasse had ik nog twee dagen. Laren hoorde van mijn vertrek bij Schaerweijde en polste nog of ik interesse had. Dit moet ik niet willen, dacht ik. Ik was in korte tijd al van Gooische naar waarschijnlijk HDM naar Schaerweijde gegaan. Om dan ook nog de overstap naar Laren te maken, voelde op dat moment als too much.’

Ik wist even niet wat ik met mijn sportleven aanmoest Luciën van Doorn

Een paar weken was Van Doorn van slag. ‘In korte tijd was het allemaal zo snel gegaan. Alles leek zo goed uit te pakken en opeens was er deze grote teleurstelling. Ik wist even niet wat ik met mijn sportleven aanmoest. Het was gek. Emotioneel ook.’

Vrienden van de geboren Almeerder hockeyen bij Weesp in de Tweede Klasse. Ze vroegen of Van Doorn misschien bij hen op de lijst wilde staan. ‘Knal mij er maar op, zei ik. Dan kon ik in ieder geval af en toe een balletje slaan.’

Zo gezegd, zo gedaan. Waar hij een maand ervoor nog in voorbereiding was op een hoofdklasseseizoen stond Van Doorn een paar weken later met Weesp op het veld. ‘Een wereld van verschil qua niveau natuurlijk. Maar ik moet zeggen dat ik mij daar niet eens zo bewust van ben. Ik doe alleen op zondag mee en kom af en toe naar een training. Ik kan mijn energie kwijt en het is lekker om veel balcontact te hebben. Maar, en dat klinkt een beetje egoïstisch, ik ben verder niet echt betrokken bij het team. Zij zijn blij met de kwaliteit die ik bied en ik dat ik mag meedoen wanneer ik wil, maar daarmee mis ik wel een deel van de groepsdynamiek. We hebben er wel vaak over. Het moet niet zo zijn dat mijn privilege scheve gezichten geeft. Tot nu toe gaat dat goed.’

Van Doorn is dit seizoen bij Weesp in de Tweede Klasse te bewonderen. Foto: Arend Edel

Afleidingsmiddel

Intussen verlegde Van Doorn zijn focus naar zijn maatschappelijke loopbaan. ‘Padel explodeert en daar lift ik op mee. Wat dat betreft heeft hoe het is gelopen zeker ook deuren geopend. Ik krijg nu kansen die ik nooit had kunnen aannemen als ik zelf aan topsport deed. Bovendien leidt het af. Door met iets anders bezig te zijn, is padel een middel om te verwerken wat er in de zomer gebeurd is.’

Zelf padellen doet Van Doorn ook niet onverdienstelijk. ‘Ik hang rond de top-100 van Nederland. Vorig jaar en ook in de zomer moest ik meerdere keren een toernooifinale afzeggen vanwege hockey. Nu hoef ik daar minder rekening mee te houden.’

En toch… Ondanks dat het zijn carrière een boost heeft gegeven en hij meer tijd heeft voor padellen, ligt Van Doorns hart nog bij tophockey.

Van Doorn: ‘Diep vanbinnen is het nog mijn droom om alsnog Hoofdklasse te spelen. Ik ben 27 en kan nog minimaal drie jaar mee. Op padel ben ik verliefd geworden, maar ik hou van hockey. Regelmatig denk ik nog: wat als… Wat als ik voor HDM had gekozen? Wat als ik wél bij Schaerweijde was gebleven? Wat als ik toch ja tegen Laren had gezegd? Hockey heeft dit jaar niet mijn prioriteit. Maar als het aan mij ligt, krijgt het dat wel weer.’